سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: بسیاری از ما که درگیر قرنطینه شده‌ایم، به راستی دل‌مان نمی‌خواهد که زندگی معمولی و برنامه‌های روزمره‌مان به هم بریزد، ولی با این وجود برنامه‌ها و زندگی‌مان دچار به هم ریختگی شده است. بسیاری از ما از این شرایط ناراحت هستیم ولی توانایی رویارویی با این تغییرات را نداریم با اینکه دل‌مان نمی‌خواهد ولی انگار ناچاریم تغییر را بپذیریم. این تغییرات ممکن است اثرات منفی زیادی در زندگی ما داشته باشد مثلاً کم‌کار شویم یا به دلیل عدم تحرک و خورد و خوراک بیش از حد، اضافه وزن به سراغ‌مان بیاید. بنابراین به جاست که بخواهیم این تغییرات را نپذیریم و برای به وجود آمدنش کاری و راهی پیدا کنیم.
وقتی نظم زندگی‌مان بر هم می‌خورد
برهم خوردن نظم زندگی روزمره می‌تواند تأثیرات مخربی بر روان زندگی انسان‌ها بگذارد. این تأثیرات ممکن است در قالب برخی مشکلات و مواردی که به جسم و پیکره ما مربوط می‌شود باشد یا بر روح و روان یا بر زندگی‌مان. تغییراتی که در زندگی رخ می‌دهد، مثلاً تغییر ساعت خواب به دلایل گوناگون می‌تواند در صورت کنترل نشدن، تأثیرات منفی داشته باشد. مشاغلی که بخشی یا تمامی ساعات خواب شبانگاهی را از ما می‌گیرد، یا مشکلات و مواردی که باعث می‌شود خواب شبانه افراد برهم بریزد می‌تواند تأثیرات چشم‌گیری بر تندرستی و زندگی ما بگذارد.
پرستاری که ملزم است برخی شب‌های هر هفته را در محل کار خود تا صبح بیدار بماند یا راننده‌ای که ناچار است بار خودروی سنگین را شب‌هنگام جابه‌جا کند یا خلبانی که مؤظف است نیمه‌های شب پرواز را انجام دهد، نمونه‌های مناسبی برای شب زنده‌داری هستند. مهاجری که از کشوری به کشوری دیگر مهاجرت می‌کند و به دلیل اختلاف زمانی ناچار است خواب و بقیه موارد زندگی را تغییر دهد، ممکن است در صورت رعایت نکردن اصول پزشکی و کمک نگرفتن از آنچه برای تندرستی‌اش لازم است، خیلی زود تأثیرات منفی این تغییرات را بر پیکر و تندرستی‌اش ببیند.
ممکن است بسیاری از ما شغل شبانه را تجربه نکرده یا مهاجرت نکرده باشیم و تجربه این تغییرات را نداشته باشیم، ولی بیشتر ما تجربه به دنیا آمدن نوزادی را در خانواده خود یا نزدیکان داشته‌ایم. بیداری والدین را که معمولاً به دلیل گریه‌های شبانه نوزادان پیش می‌آید با شنیده‌ها و دیده‌ها درک کرده‌ایم و تأثیر آن را بر روان و جسم والدین دیده‌ایم. ممکن است بدخلق و عصبانی شوند یا لاغر و با چشمانی گود افتاده و یا... و این تنها چیزی است که ما به طور چشمی شاهد آن هستیم.
زندگی هر کدام از ما به دلیل تفاوت‌هایی که با یکدیگر دارد، متفاوت هم هست. برای نمونه، زندگی یک شخص ورزشکار با زندگی شخصی با همان سن و سال و حتی موقعیت خانوادگی، تحصیلی و اقتصادی مشابه او هم ممکن است تفاوت بسیار داشته باشد. پیکره یک ورزشکار نیاز به برنامه غذایی، استراحت و تمرینات ویژه‌ای دارد که در صورت پیاده نشدن، مشکلاتی برای ورزشکار ایجاد می‌کند. در حالی که زندگی شخصی مشابه که ورزشکار نیست، می‌تواند مدت دراز بدون آن موارد ادامه داشته باشد، بی‌آنکه تأثیر آن موارد را احساس کند؛ هر چند که معمولاً قدرت و توانایی بدنی کمتری نیز نسبت به او خواهد داشت. بدن شخصی که ورزشکار نیست، به شرایط معمول زندگی عادت کرده و به عبارتی با ورزش و برنامه غذایی تدوین شده کار زیادی ندارد، در حالی که یک ورزشکار نمی‌تواند و نباید نسبت به این قضیه بی‌تفاوت باشد، اگر نه او هم ممکن است رفته‌رفته تبدیل به فردی با بدنی معمولی و غیر ورزشکاری شود. بنابراین موارد مختلف در زندگی افراد تفاوت ایجاد می‌کند و تغییرات بر هر شخصی تأثیراتی دارد.
با تغییرات خانه‌نشینی سازگار شویم
اکنون در شرایط خانه‌نشینی تغییراتی برای افراد ایجاد شده است، که تأثیرات زیادی هم بر زندگی ما گذاشته و هم خواهد گذاشت. شاید لازم باشد برای اینکه تغییرات این دوره تأثیر منفی کمتری داشته باشد یا حتی نداشته باشد، از خودمان مراقبت کنیم. برنامه زندگی هر شخصی با شخص دیگر متفاوت است، شاید لازم باشد مطابق با زندگی خودمان برنامه درستی برای خود داشته باشیم. تا جایی که امکان دارد، ساعت خواب و استراحت را کنترل کنیم تا تأثیر تغییرات محسوس نباشد.
بسیاری از ما که درگیر قرنطینه شده‌ایم، به راستی دل‌مان نمی‌خواهد که زندگی معمولی و برنامه‌های روزمرگی مان به هم بریزد، ولی با این وجود برنامه‌ها و زندگی‌مان دچار به هم ریختگی شده است. بسیاری از ما از این شرایط ناراحت هستیم ولی توانایی رویارویی با این تغییرات را نداریم با اینکه دل‌مان نمی‌خواهد ولی انگار ناچاریم تغییر را بپذیریم. این تغییرات ممکن است اثرات منفی زیادی در زندگی ما داشته باشد مثلاً کم‌کار شویم یا به دلیل عدم تحرک و خورد و خوراک بیش از حد، اضافه وزن به سراغ‌مان بیاید. بنابراین به‌جاست که بخواهیم این تغییرات را نپذیریم و برای به وجود آمدنش کاری و راهی پیدا کنیم.
شاید این پرسش شما هم باشد که چرا ما که تا همین پیش از همه‌گیری بیماری، کارهای‌مان را به وقت خودش انجام می‌دادیم و از این بابت از خودمان رضایت داشتیم، ولی با ایجاد قرنطینه به یک‌باره تا این اندازه دچار تغییر شدیم و در واقع از تغییرات تأثیر گرفتیم؟ باید این را در نظر گرفت که در همین دوره هم بود‌ه‌اند و هستند کسانی که با وجود قرنطینه و الزام در خانه ماندن، برنامه‌های زندگی خود مانند خواب و استراحت را تغییر ندادند. شاید از یک منظر این تأثیر پذیری مربوط به سازگاری ما باشد. شاید مربوط باشد به اینکه به طور کلی آنچه انجام می‌دادیم همان چیزی نبود که به راستی می‌خواستیم و برای همین هم با یک تغییر، کلی در انجام آن‌ها تغییر به وجود آمد. اگر برنامه زندگی ما آن‌طوری پیش برود که به راستی دوستش داشته باشیم و از روی اجبار و ناچاری آن را نپذیرفته باشیم، حتماً می‌توانیم در شرایط سخت هم به آن پایبند بمانیم. چنانچه افرادی که در همین روز‌ها که خیلی‌ها چرت می‌زدند، صبح زود از خواب بیدار می‌شدند، زندگی‌شان را می‌کردند و غر هم نمی‌زدند. شاید بسیاری از این افراد مانند سایرین در قرنطینه نشسته و به دلیل تعطیلی کسب و کار و در واقع بسته بودن تمامی مراکز آموزشی و تفریحی و... ناچار به ماندن در خانه بودند، درست مانند همه ما، ولی این عده، برنامه خودشان را از دست نداده‌اند. این افراد زندگی خود را با برنامه‌هایی که برایشان لازم بود و می‌توانست به انجام آنچه مد نظر داشتند، کمک کند، ادامه دادند.
زن و شوهر سالخورده‌ای را می‌شناسم که به دلیل کهولت سن در دوران قرنطینه هرگز از خانه بیرون نرفتند، ولی برنامه زندگی‌شان را هم از دست ندادند. این زن و مرد همچون گذشته سر ساعت ۸ صبح از خواب بیدار می‌شدند و روال گذشته و معمول زندگی خود را ادامه می‌دادند. وقتی از یکی از آنان پرسیدم که چطور این کار را انجام می‌دهند، در پاسخ گفت: ما هنوز منتظر آمدن نوه مان هستیم تا بیاید. آنان می‌دانستند که نوه عزیزشان تا پایان دوره قرنطینه به خانه‌شان نخواهد آمد، ولی همین انتظار به آنان قوت می‌داد تا مانند روز‌های گذشته برنامه زندگی‌شان را حفظ کنند و به این ترتیب از تأثیرات منفی تغییرات در برنامه‌ها آسیبی نخوردند. یکی از آنان در ادامه گفت: ما دریافتیم اینگونه ادامه دهیم، چون احساس خوشحالی و شادابی داریم. پاسخ کاملی را که مد نظرم بود، در این کلام او پیدا کردم.
این مثال ساده می‌تواند آموزه‌ای برای همه ما باشد. شاید انگیزه‌های زندگی که باعث شده‌اند تا برنامه‌های زندگی‌مان را بچینیم باید تغییراتی کنند. باید یک بازنگری به آن‌ها داشته باشیم، تا مطمئن باشیم همان‌هایی هستند که به راستی برای زندگی ما لازم و مفید هستند. در آن صورت شاید هیچ بادی نتواند برنامه‌های ما را بلرزاند.
