سال ۹۹ به ویژه‌ترین شکل ممکن آغاز شد. اینکه همه باید در خانه بمانیم تا از شر ویروس منحوس کرونا راحت شویم، اما این در خانه ماندن‌ها نباید مانع پیشرفت و حرکت رو به جلوی ملتی شود که علاوه بر ویروس کرونا با ویروس‌های خطرناک‌تری هم روبه‌رو است. ویروس‌هایی که سال‌هاست به جان و مال این مردم و کشور نظر دارند.
ویروس تحریم، ویروس تهدیدات نظامی و هزاران ویروسی که استکبار جهانی سال‌هاست به جان مردم ایران انداخته است. درمان تمام این ویروس‌ها را باید در کلام رهبر فرزانه انقلاب جست‌وجو کرد. در شعار‌ها و رهنمود‌هایی که ابتدای هر سال بیان می‌کنند تا روشنگر راه باشد. سال ۹۸ سال رونق تولید بود، هرچند که نقایص آن شاید بیشتر به چشم آمد و خود حضرت آقا هم چندان راضی نبودند. حالا سال ۹۹ را پیشرو داریم، سال جهش تولید.
کرونا با تمام سروصدایش تمام شدنی است و بالاخره از بین خواهد رفت و آن روز ما خواهیم ماند و اقتصادی که باید رونق پیدا کند و به سمت جلو جهش داشته باشد. ورزش نیز از این قاعده مستثنا نیست. از کوچک تا بزرگ ورزش می‌توانند مهره مؤثر در رونق و جهش تولید ملی باشند. مسعود سلطانی‌فر در همان روز‌های ابتدای سال بود که در این خصوص دستوراتی را صادر کرد؛ «ورزش سهم مهمی در جهش تولید کشور دارد و به خوبی می‌تواند با حمایت از تولیدکنندگان داخلی فرصت خوبی را برای فعالان، جوانان و متخصصان این گسترده در کشور فراهم کند. وزارت ورزش و جوانان با ۳۱ اداره کل استانی و بیش از ۵۰ فدراسیون باید در تحقق شعار جهش تولید ملی پیشرو باشد و انتظارم اولویت‌گذاری مدیران استانی و رؤسای فدراسیون‌های ورزشی برای حمایت از بازار تولیدات داخلی و فعالان این بخش در برنامه‌های اقتصادی و اجرایی است.»
این بخشی از حرفهای وزیر ورزش است که در ظاهر درست و مبنای پیشرفت چشمگیر ورزش کشور در استفاده از تولیدات داخلی است، اما باید دید که این حرف‌ها تا چه اندازه عملی و به تحقق نزدیک می‌شود. همه خوب می‌دانیم که هر سال از این دست حرف‌ها زیاد زده می‌شود، اما وقتی پای عمل به میان می‌آید به‌وضوح دیده می‌شود که هیچ خبری نیست. سلطانی‌فر در حالی از ۳۱ اداره کل و ۵۰ فدراسیون حرف می‌زند و آن‌ها را به استفاده از تولیدات داخلی ترغیب می‌کند که دو زیرمجموعه بزرگ و تأثیرگذارش کوچک‌ترین نگاهی به محصولات و تولیدات داخلی ندارند و هر سال با برند‌های بی‌کیفیت و دست‌چندم خارجی قرارداد می‌بندند.
سلطانی‌فر می‌گوید: «چندین میلیون ورزشکار، مربی و حتی هوادار ورزش در کشور داریم و این موضوع نشان‌دهنده گستره نقش مهم این جامعه برای مصرف اقلام داخلی است. قبلاً هم به تمام زیربخش‌های وزارتخانه و فدراسیون‌ها اعلام شده بود که باید از تولیدات داخلی برای البسه و تجهیزات ورزشی خود استفاده کنند و امسال این موضوع با اولویت بیشتری دنبال خواهد شد.»، اما همزمان دو تیم پرسپولیس و استقلال را می‌توان مثال زد که طی دهه‌های گذشته همواره از تولیدات خارجی استفاده کرده‌اند و کوچک‌ترین توجهی هم به انتقاد‌ها نداشته‌اند.
جالب‌تر اینکه جناب وزیر از فرصت ندادن به تولیدکنندگان داخلی نیز گلایه می‌کند و از حساس بودن روی این موضوع در سال جدید حرف می‌زند. سلطانی‌فر از فرصت بهره‌برداری ورزش کشور از تولیدات داخلی حرف می‌زند و می‌خواهد با نظارتی دقیق این کار را به اجرا درآورد.
تا اینجای کار همه چیز خوب است. شعار سال معین شده و تمامی مسئولان از جمله وزیر ورزش با توپ پر درصدد هستند تا تحقق آن دست از تلاش و کوشش بر ندارند، اما نکته اینجاست که کدام یک از این مسئولان قرار است انحصار رقابت شرکت‌های خارجی با تولیدکنندگان فراموش شده داخلی را بشکنند. حرف زدن در این مورد راحت است درست مثل تمام سال‌های قبل، اما آیا جناب وزیر می‌تواند جلوی منفعت‌طلبی مدیران باشگاه‌های تحت امرش در قرارداد‌های خارجی قدعلم کند؟ آیا او و دیگر مدیران به راحتی از میلیاردها میلیارد سود چشم‌پوشی می‌کنند؟ این‌ها سؤالاتی است که هرچند پاسخ آن واضح و روشن است، اما برای اثبات مجدد آن زیاد وقت لازم نیست و خیلی زود خواهیم دید که افاضات جناب سلطانی‌فر چگونه پاسخ داده خواهد شد. فقط‌ای کاش هر سال مجبور نبودیم که این حرف‌ها را بشنویم و اینگونه به آقایان یادآوری کنیم که حمایت از تولید داخلی حتی در ورزش و میادین ورزشی مرد عمل می‌خواهد که شما نیستید. مردی انحصارشکن و مبارز با لابی و رانت که در چهره هیچ کدام از مسئولان ورزش کشور چنین روحیاتی دیده نمی‌شود.
