سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: به گزارش فارس، با گسترش شیوع ویروس کرونا و افزایش تعداد مبتلایان، بهترین راه برای مقابله و کنترل این ویروس، پیشگیری اعلام شده که مهم‌ترین روش «ماندن در خانه» است، اما ماندن در خانه برای بسیاری از افراد شاید دشوار باشد، این در حالی است که دیگرانی که تجربه قرنطینه خانگی را دارند، از فواید آن در کنار دشواری‌هایش سخن می‌گویند؛ فوایدی مانند بودن کنار سایر اعضای خانواده و صمیمیت بیشتر، خواندن کتاب‌های مورد علاقه، تماشای فیلم و...
اساتید ارتباطات و روزنامه‌نگاری نیز دیدگاه‌های خاص خود را دارند که خواندن آن‌ها خالی از لطف نیست.
ظرفیت‌های سرگرمی‌سازی تلویزیون
دکتر عبدالله گنجی، مدیر رسانه‌ای و روزنامه‌نگار، آیه شریفه «الا بذکرالله تطمئن القلوب» را مبنای روانشناسی دینی دانست و تأکید کرد: این موضوع در کنار توجه به مسائل زیستی اهمیت دارد، یعنی اینطور نیست که هیچ نکته‌ای را رعایت نکنیم و فقط دعا کنیم. بیماری آمده است و همه هم می‌دانند، اما تاب‌آوری این موضوع یا باید به بهبود اوضاع کمک کند و این امید را بدمد یا یک فضای سرگرم‌کننده نیاز است. وی افزود: الان مشکلمان این است که چگونه در خانه سر کنیم؟ این چالشی است که در خانه داریم، چون رفت و آمد نیست و فقط می‌ماند تلویزیون. شاید بهتر این باشد که از کارکرد‌های تخصصی رسانه صرف‌نظر شود و در حوزه نشاط و شادی با استفاده از حضور کمدین‌ها، شبکه‌های مختلف درگیر سرگرم‌کردن مردم و تزریق نشاط شوند.
تنهایی و دلتنگی را یاد می‌گیریم
هادی خانیکی، عضو هیئت علمی دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی معتقد است: من به مردم خوشبین هستم، چون بلد شده‌اند چه کنند. ما داریم تنهایی و دلتنگی را یاد می‌گیریم. داریم به سمت کشف خانه و روابط مبتنی بر خانه و خانواده می‌رویم. به سمت پذیرش اجباری ارتباطات مجازی و تکیه بر فناوری می‌رویم.
وی درباره فداکاری این روز‌های کادر درمانی کشور گفت: آن‌ها یک دیگردوستی بی‌نظیری را از خودش نشان داده‌اند و فکر می‌کنم در برابر این ضربه، از مرحله نابودی گذشته‌ایم و نابود نمی‌شویم. ضربه می‌خوریم، اما نابود نمی‌شویم. یاد آن شعر هوشنگ ابتهاج می‌افتم که می‌گوید: امید هیچ معجزی ز مرده نیست، زنده باش!
درویشیم، نشسته بر گنج!
مقصود فراستخواه، عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی معتقد است: کرونا درس‌آموخته‌های بزرگی برای سیاستگذاران دارد که به زیست‌جهان جامعه برگردند و با زندگی جامعه همراهی کنند. ما در ایران فقدان امید نداریم، اما تجربه‌های امید توسعه پیدا نمی‌کنند. من همیشه می‌گویم «ما درویشیم، نشسته بر گنج»؛ گنجی عظیم از فرهنگ و تمدن که در تاریخ ما وجود دارد. این جامعه‌شناس به شعر «چو عضوی به درد آورد روزگار/دگر عضو‌ها را نماند قرار» اشاره کرد و گفت: این اصل پیوستگی بشری است که تا یک نفر بدبخت است، هیچ‌وقت خوشبخت نیست. الان فرصتی است که سنت‌های جمعی دوباره بیدار شود و در جامعه همکاری‌ها پدید آید. این ظرفیت از طریق دنیای مجازی وجود دارد که مردم در خانه بمانند و هماهنگی‌ها، همکاری‌ها و اطلاع‌رسانی‌ها را با یکدیگر از طریق فضای انجام دهند.
کرونا وجوه مثبت هم دارد
سیدعلی میرفتاح، روزنامه‌نگار با قرائت آیه «وَعَسَى أَنْ تَکرَهُوا شَیئًا وَهُوَ خَیرٌ لَکمْ» درباره وجوه مثبت کرونا گفت: بعضی چیز‌ها از بیرون که نگاه می‌کنیم مکروه است، اما برای ما خوب خواهد بود. طاعون اروپا را به قبل و بعد از طاعون تقسیم کرد، اما اتفاقات بزرگی همچون رنسانس را برای اروپا رقم زد. اینکه همه مسئولان ایران قبول دارند که فقط کارشناسان پزشکی باید درباره کرونا صحبت کنند و مرجعیت علمی آن‌ها را می‌پذیرند، نکته بسیار مثبتی است که باید به آن توجه شود. وی با بیان اینکه در این ایام امیدوار باشیم و در عین حال غم یکدیگر را بخوریم، گفت: ما بلدیم از مسائل فاصله بگیریم و از زاویه دیگری به آن نگاه کنیم و حتی با آن شوخی کنیم.
