سرویس جامعه جوان آنلاین: چند روز پیش بود که با یکی از دوستانم درباره بچه‌دار شدنش صحبت می‌کردیم. او از علاقه زیادش به بچه می‌گفت و تعریف می‌کرد که همسرش هم عاشق بچه است اما منتظر مانده‌اند تا وضع مالی‌شان بهتر شود و وقتی خیالشان از بابت مخارج بچه راحت شد، اقدام به بارداری کند. به او گفتم که هر بچه با به‌دنیا آمدنش روزیِ خودش را می‌آورد. خندید و حرفم را به شوخی گرفت! گفتم حاضرم بعد از متولد شدن فرزندش و در صورتی که پول برای بزرگ کردنش نداشت، سرپرستی و هزینه‌های او را قبول کنم! مکث کرد و گفت: «اگر بدانم هزینه‌هایش را می‌دهی حتما بچه‌دار می‌شوم!»
صحبت ما تمام شد، اما فکر من درگیر بود. درگیر اینکه خدا در قرآن، وعده رزق و روزی فرزندانی را داده که به دنیا می‌آیند، اما خیلی‌ها بی‌اعتنا به این موضوع به‌فکر پس‌انداز و پول بیشتر هستند و بچه‌دار شدن‌شان را به تعویق می‌اندازند. عجیب‌تر اینکه اگر یک «انسان» به آن‌ها قول پرداخت هزینه‌های بچه‌شان را بدهد برای پدر و مادر شدن مکث نمی‌کنند، اما به‌وعده و قدرت «خدا» در مورد این مسئله توجهی ندارند!
خداوند در قرآن در آیه ششم سوره هود می‌فرماید: «هیچ جنبنده‌ای نیست جز اینکه رزقش بر خدا واجب است» پس تقدیر به گونه‌ای است که خداوند بر خود واجب کرده است که رزق را به موجودات برساند. البته این آیه به این معنا نیست که تلاش نکنیم و منتظر رسیدن روزی باشیم. بلکه باید در مسیر تلاش و همتی که داریم، به روزی‌ای که قرار است برسد اعتقاد داشته باشیم.
متاسفانه این روز‌ها بسیاری از زوج‌های جوان یا بچه‌دار نمی‌شوند یا تنها یک بچه می‌خواهند. آن‌ها به این موضوع باور قلبی ندارند که با ورود فرزندی به یک خانواده، رزق و روزی هم زیاد می‌شود، گویا فراموش کرده‌اند که این وعده خداوند است که روزی همه را میدهد و نباید از نرسیدن روزی هراس داشت.
همچنین در روایات متعددی نسبت به بچه‌دار شدن توصیه شده و آن‌را نعمتی بزرگ و موهبتی از جانب خدای متعال معرفی کرده‌اند. پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: «فرزند بخواهید و آن را طلب کنید؛ چرا که مایه روشنی چشم و شادی قلب است.» در حدیث دیگری نیز می‌فرمایند: «خانه‌ای که در آن کودک نباشد، برکت ندارد.»
بنابراین بهتر است نسبت به این مسائل کمی عمیق‌تر فکر کنیم و به قدرت خدا باور داشته باشیم، زیرا که او هیچ‌گاه ما را تنها نمی‌گذارد و همواره با ماست.
بله درست است ولی نه در جامعه رباخوار که روزی خدا به ربا کور شده است. 
