سرويس ايران جوان آنلاين: در حالی ۱۸ کیلومتر از نوار ساحلی دریای خزر به شهرستان جویبار اختصاص دارد که گردشگران رقبتی به گذران اوقات فراغت در این منطقه ندارند. چراکه هنوز ۶۰ درصد از زیرساخت‌های جاده‌ای در جویبار مناسب‌سازی نشده است و هر گردشگری به این منطقه قدم بگذارد بار اول و آخرش خواهد شد. البته این تنها مشکل جویباری‌ها نیست، چرا که سواحل این منطقه از داشتن مراکز تفریحی همچون شهر‌های مجاورشان محروم هستند؛ این هم به این دلیل است که نبود زیرساخت‌ها نمی‌گذارد سرمایه‌گذاری به این منطقه نزدیک شود. مسئله‌ای که با رفع مشکلات جاده‌ای منجر به شکوفا شدن اقتصاد جویبار می‌شود.
هرساله هزاران نفر از گردشگران، استان‌های شمالی را برای گذران اوقات فراغت انتخاب می‌کنند و به هر یک از مناطق گردشگری استان‌های گیلان، مازندران و گلستان می‌روند. برخی از این مناطق به دلیل برخورداری از نوار ساحلی طولانی‌تر و برخی هم به واسطه جنگل‌های بکر مورد توجه گردشگران قرار می‌گیرند. اما برخی از مناطق نیز ضمن برخورداری از ظرفیت‌های خوب گردشگری، باز هم گردشگر‌پذیر نیستند. یکی از این مناطق شهرستان جویبار در استان مازندران است که ۱۸ کیلومتر از نوار ساحلی خزر را به خود اختصاص می‌دهد و کمتر گردشگری آن را به عنوان منطقه‌ای برای صرف اوقات فراغت انتخاب می‌کند؛ چرا که اغلب آن‌ها با یکبار عبور از جویبار و درگیر مشکلات جاده‌ای شدن ترجیح می‌دهند دیگر به این منطقه نیایند. از طرفی هم سواحل جویبار از کمترین زیرساخت‌های گردشگری برخوردار است و اغلب مسیر ساحل فاقد هرگونه توقف‌گاه توریستی است. این نیز به این دلیل است که سرمایه‌گذاران هم در نبود زیرساخت‌های رفاهی جاده‌ای تمایلی به سرمایه‌گذاری و ایجاد استراحتگاه‌های ساحلی ندارند.
زیرساخت‌هایی که مناسب نیستند
همان طور که اشاره شد به قدری جای زیرساخت‌های تفریحی و رفاهی در شهرستان جویبار خالی است که گردشگران و سرمایه‌گذاران از این منطقه فرار می‌کنند. شهرستانی ۷۷ هزار نفری که گفته می‌شود دچار مشکلات عدیده اقتصادی است. بخشدار گیلخواران با تأیید مطالب فوق می‌گوید: «۱۸ کیلومتر از نوار ساحلی خزر در جویبار واقع شده، ولی ما در حوزه اقتصاد گردشگری تاکنون نتوانسته‌ایم از این ظرفیت استفاده کنیم.» محمدحسین فقیه اضافه می‌کند: «متأسفانه راه دسترسی به ساحل دریا شهرستان جویبار از زیرساخت مناسبی برخوردار نیست و نبود زیرساخت مناسب باعث شده است تا مسافران به ساحل شهر‌های همجوار مراجعه کنند.» گفته می‌شود که ۶۰ درصد مسیر‌های برون شهری جویبار نیازمند مناسب‌سازی است. این مقام مسئول ادامه می‌دهد: «در طول ۱۸ کیلومتر نوار ساحلی شهرستان تنها دو طرح سالم‌سازی یکی در دهستان لاریم و دیگری در چپکرود همه ساله فعال می‌شود که طرح دهستان لاریم به دلیل نبود راه دسترسی مناسب به ساحل دریا مورد استقبال مسافران قرار نمی‌گیرد و در دهستان چپکرود هم مشکلات و مشقت‌های فراوانی وجود دارد.» بخشدار گیلخواران تأکید می‌کند: «تا زمانی که گردشگران ساحل دریا را با تجربه مثبت و شیرین ترک نکنند، دوباره به منطقه برنمی‌گردند ضمن اینکه در گفت‌وگو‌های روزمره هم با نقل تجربه ناخوشایند خود به نوعی تبلیغات منفی می‌کنند تا دیگر گردشگران هم به ساحل شهرستان نیایند.»
ظرفیت‌های گردشگری فرصتی برای درآمدزایی
همین موضوع که هنوز زیرساخت‌های منطقه‌ای مناسب‌سازی نشده باعث این می‌شود که سرمایه‌گذاران هم رقبتی به ورود به این بخش نکنند. فرماندار جویبار با تأیید مطالب فوق می‌گوید: «طی سال گذشته بنا به آمار دانشگاه مازندران ۸۰ درصد از مسافرینی که به استان مازندران سفر کرده‌اند، به دریا رفتند که نشانگر اهمیت توجه به سواحل برای درآمدزایی و ایجاد اشتغال است.» علی اسدی اضافه می‌کند: «متأسفانه طی این سال‌ها در نوار ساحلی دریا از طرح‌های مناسبی استفاده نکرده‌ایم تا مسافرینی که به دریا مراجعه می‌کنند، تنها برای شنا وارد نوار ساحلی نشوند.» گفتنی است که شغل عمده مردم جویبار کشاورزی و دامپروری است که بخش گردشگری هم می‌تواند ظرفیتی برای اشتغال آن‌ها باشد. بنابر این در صورتی که محور‌های ارتباطی برون‌شهری جویبار بازسازی شوند و محور قائم‌شهر- جویبار چهار بانده شود و محور منتهی به سواحل دریای نیلگون خزر نیز بازسازی شود می‌توان به توسعه این دیار امیدوار شد. توسعه‌ای که به طور حتم اشتغالزایی و رونق تولید را هم برای منطقه به همراه دارد.
