سرويس ورزش جوان آنلاين: جمع‌آوری افتخارات و مدال‌های ورزشکاران در فضایی به نام «موزه ورزش» اتفاق جدیدی در ورزش کشورمان به شمار می‌رود. اگرچه این موزه با تأخیر فراوان نسبت به سایر کشور‌ها افتتاح خواهد شد، اما جای خوشحالی است که در آینده نزدیک جام‌ها، مدال‌ها و دستاورد‌های اهالی ورزش ایران سرانجام به نمایش عموم درخواهند آمد و امیدواریم ما نیز بتوانیم از دستاورد‌های این موزه بهره لازم را ببریم.
در انتظار افتتاحیه
قرار است «موزه ملی ورزش، المپیک و پارالمپیک» طی هفته‌های آتی توسط مسئولان ورزش افتتاح شود. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که طرح موزه ورزش بیش از دو دهه پیش و از سوی مسئولان وقت کمیته ملی المپیک مطرح شد و از آن زمان به بعد تلاش‌های جسته و گریخته‌ای برای به نتیجه رسیدن این طرح انجام شد. اما همیشه موانعی برای عملی شدن آن وجود داشته تا جایی که ثبت رسمی موزه ورزش در اسفند سال گذشته انجام شد. سازمان میراث فرهنگی موزه ورزش را به نام وزارت ثبت کرده و با به پایان رسیدن این پروسه طولانی حالا باید منتظر بمانیم و ببینیم سرانجام موزه ورزش چه روزی افتتاح می‌شود.
همه افتخارات ورزش
ورزشکاران کشورمان در هر برهه از زمان با همه مشکلات و کمبود‌ها می‌سازنند تا درنهایت با کسب افتخار و رفتن روی سکوی قهرمانی پرچم ایران را به اهتزاز دربیاورند. حال آنکه بسیاری از نخبه‌های ورزشی‌مان از دنیای قهرمانی خداحافظی کرده و به جمع پیشکسوتان پیوسته‌اند. جمع‌آوری همه مدال و جام‌هایی که در این سال‌ها در رشته‌های مختلف به ارمغان آمده این فرصت را به همه می‌دهد تا افتخارات ورزش کشور را یکجا در ساختمان موزه ببینند. اینگونه ما نیز پس از سال‌ها صاحب موزه‌ای می‌شویم که ویترین موفقیت‌های ورزشی‌مان است.
از دنیا عقبیم
سال‌هاست که کشور‌های مختلف و حتی باشگاه‌های ورزشی برای آنکه افتخارات خود را به رقبا و گردشگران نشان بدهند مکانی را تحت عنوان «تالار مشاهیر» در نظر گرفته‌اند تا هم به خوبی از جام‌ها و مدال‌هایشان نگهداری کنند و هم با نشان دادن افتخارات خود پیشینه و موفقیت‌هایشان در طول زمان را به رخ بکشند. در این میان کمیته بین‌المللی المپیک نیز از همه کشور‌های عضو خواسته که برای مستند‌سازی وقایع و افتخارات به دست آمده در المپیک تشکیل موزه را در دستور کار قرار دهند.IOC خود سال‌هاست که تالار مشاهیر ورزش را در لوزان دایر کرده است. این نهاد بین‌المللی از این موزه برای برگزاری نمایشگاه‌ها و فعالیت‌های ورزشی استفاده می‌کند.
درآمدزایی جهانی
علاوه بر بحث حفظ اعتبار ورزش، کشور‌ها و باشگاه‌های جهان از تشکیل موزه ورزش اهداف دیگری را نیز دنبال می‌کنند. از آنجا که صنعت گردشگری در سال‌های اخیر به یکی از صنایع درآمدزا تبدیل شده و بسیاری از کشور‌ها حساب ویژه‌ای روی درآمد‌های کسب شده در این بخش بازکرده‌اند، درآمدزایی از موزه‌های ورزشی را نیز نباید دست‌کم گرفت. با اینکه ما در این بحث فعالیت‌های جدی نداشته‌ایم و همانطور که گفته شد حتی از کشور‌های همسایه نیز عقب‌تر هستیم، اما در سایر نقاط دنیا اوضاع متفاوتی حاکم است. نهاد‌های بین‌المللی ورزش در این مسئله پیشرو بوده‌اند؛ تالار مشاهیر اتحادیه جهانی کشتی و همچنین تالار افتخارات کنفدراسیون فوتبال آسیا دو موردی است که برای ایرانی‌ها آشناست. در اتحادیه جهانی کشتی تصاویر زیادی از مشاهیر کشتی ایران به چشم می‌خورد و در تالار افتخارات AFC در کوالالامپور نیز تصاویری از فوتبالیست‌های کشورمان و همچنین علیرضا فغانی داور بین‌المللی وجود دارد. ضمن اینکه باشگاه‌های مطرح فوتبال جهان هم سال‌هاست که در ساختمان‌های مرکزی خود تالار مشاهیرشان را بنا کرده‌اند و سالانه درآمد زیادی از طریق حضور گردشگران به جیب می‌زنند. سران باشگاه بایرن مونیخ ترتیبی داده‌اند تا در تالار افتخارات تصاویر بزرگان تیم نصب شود؛ تصاویر علی دایی، علی کریمی و وحید هاشمیان سه فوتبالیست ایرانی در کنار ستاره‌های مطرح فوتبال در این تالار به چشم می‌خورد. موزه باشگاه بارسلونا سالانه هزاران گردشگر خارجی را به خود جذب می‌کند؛ این موزه ۳۵ سال پیش افتتاح شد و بازدید از این مکان معمولاً جزو برنامه‌های گردشی خارجی‌ها محسوب می‌شود. تور بازدید از ورزشگاه اولدترافورد منچستر هم هزینه زیادی روی دست علاقه‌مندان می‌گذارد؛ بازدید از تالار افتخارات، رختکن تیم و فروشگاه باشگاه از جمله برنامه‌های این تور است. بازدید از ورزشگاه امارات و موزه باشگاه آرسنال طرفداران زیادی در لندن دارد. باشگاه‌های چلسی و لیورپول هم در تشکیل موزه ورزشی از رقبا عقب نمانده‌اند.
موزه فوتبال آذربایجان
تنها موزه تخصصی فوتبال در ایران موزه فوتبال آذربایجان است، اما باز هم توجه زیادی به آن نمی‌شود. این موزه پنج سال پیش در شهر تبریز افتتاح شد و با جمع‌آوری سوابق، اسناد، اشیا و تصاویر تاریخ ۱۰۰ ساله فوتبال آذربایجان در این موزه به نمایش درآمده است. در حالی که این موزه پتانسیل درآمدزایی و توجه بیشتر را دارد، اما کمتر کسی سراغ آن را می‌گیرد و به فکر گسترش و توسعه آن است.
