انتخاب غلامرضا محمدی و محمد بنا به عنوان سرمربیان تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی واکنش‌های زیادی را به دنبال داشت. با این حال و با گذشت چند هفته از این انتخاب‌ها نوع تصمیم‌گیری‌های این دو مربی تفاوت‌ها و راه و روش تیمداری آن‌ها را بیشتر نشان می‌دهد. غلامرضا محمدی با دعوت از کشتی‌گیران کهنه‌کاری، چون رضا یزدانی و مهدی تقوی نشان داد که بیشتر به باتجربه‌ها فکر می‌کند و می‌خواهد با استفاده از آن‌ها موفقیت تیم را تضمین کند. در آن سو، اما محمد بنا با نگاهی مطمئن‌تر نسبت به جوان‌ها بیشتر به فکر تقویت کادر فنی خود با حضور باتجربه‌ها و امتحان پس‌داده‌هاست. آقای خاص کشتی که با همکاری رسول جزینی، ایرج اسفندیاری و ناصر نوربخش نتیجه تاریخی و خاصی در المپیک ۲۰۱۲ لندن به دست آورد، حالا دوباره تیمش را جمع کرده است. محمد بنا ابتدا جزینی و اسفندیاری را فراخواند و کارش را با جوانان فرنگی‌کار آغاز کرد، اما گویا برای موفقیت یک چهره کم داشت.
ناصر نوربخش، همان کسی است که بنا بعد از المپیک لندن و قهرمانی فراموش نشدنی کشتی فرنگی ایران در آن با او به مشکل خورد و حتی حاضر نشد برای المپیک ۲۰۱۶ ریو او را کنار خود داشته باشد. حالا نوربخش به صورت رسمی از سوی محمد بنا به اردوی تیم ملی دعوت شده تا تجربیاتش را در اختیار جوانان قرار دهد. این اقدام بنا و دعوت از اصلی‌ترین منتقدش بار فنی اعضای کادر فنی تیم ملی کشتی فرنگی را بالا می‌برد.
اتفاقی که به‌طور حتم باعث موفقیت تیم خواهد شد، چراکه این ترکیب یک‌بار کارایی خود را ثابت کرده و حالا هم می‌تواند بار دیگر آن را تکرار کند. حضور نوربخش در کادر فنی تیم ملی، آن هم در آستانه برگزاری مرحله نخست مسابقات انتخابی تیم ملی مؤید این است که محمد بنا کمر همت بسته تا به صورت دقیق و کارشناسانه تیمی را انتخاب کند که مانند سال‌های قبل هیچ حریفی نتواند در برابر آن قد علم کند. کاری که به نظر می‌رسد باید از سوی غلامرضا محمدی به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی آزاد نیز جدی گرفته شود، چون بعید به نظر می‌رسد او با دل خوش کردن به کشتی‌گیران دور از آمادگی و صرفاً باتجربه به نتیجه مطلوبی در رقابت‌های سخت جهانی دست پیدا کند.
