جوان آنلاین: فتنه ۸۸ شاید مهمترین اقدام جنگ نرم خارجی در دوران پسا انقلاب اسلامی و یک برنامهریزی دقیق قبلی با طراحی سرویسهای اطلاعاتی غربی بود که عوامل وابسته چندلایه داخلی با هدف براندازی جمهوری اسلامی اجرایی کردند.
این هدف از گذر جنگ شناختی و بیاعتماد کردن مردم به نظام و ایجاد دوگانگی، جدال و درگیری بین مردم تلاش داشت که استقلال کشور را به سمت استعمار مدرن غرب متحول کند. بعد از آنکه دشمنان انقلاب نتوانستند از شیوههای مستقیم برای براندازی، چون درگیریهای مسلحانه و جنگ هشت ساله کامیاب بیرون بیایند، در صدد بر آمدند که به طور نامحسوس و غیر مستقیم جریان مقابله با ایران و تغییر حاکمیت از درون را هدایت کنند.
فتنه ۸۸ در اوج راهبرد براندازی نرم علیه ایران، ماحصل طراحی پدیده نفوذ، به خدمت گرفتن برخی مقامات و اقدامات هماهنگ سفارتها و پایگاههای جاسوسی- اطلاعاتی آنها در داخل کشور همزمان با تحریک و دروغ پراکنی رسانههای وابسته غربی و حضور میدانی گروهکهای مخالف نظام، چون منافقین و سلطنتطلبان بود. از نظر آنها فضای انتخاباتی به دلیل رقابت تنگاتنگ بین جناحهای سیاسی در کشور، بهترین بهانه و عاملی بود که قابلیت تبدیل شدن به درگیری در بین مردم و شورش خیابانی را داشت. شاید برخی بهانه تقلب پس از انتخابات را سرمنشأ فتنه ۸۸ معرفی کنند، اما همان زمان شواهد متعددی پیش از انتخابات، از وقوع چنین توطئهای از سوی کانونهای عملیاتی مشترک غرب و براندازان داخلی در بدنه جریان اصلاحات خبر میداد.
تشکیل جنبش سبز منتسب به سران فتنه، نوعی الگوبرداری از انقلابهای رنگی در کشورهایی، چون اوکراین بود که با دیوارنویسی، شعارنویسی و توزیع شبنامه با مضامین ضدانقلابی، یک کودتای تمام عیار رنگین انتخاباتی را تداعی میکرد. تشکیل کمیته صیانت از آرا در اردیبهشت ۸۸ نیز برای القای تقلب در انتخابات از توطئهای فراگیر بعد از انتخابات حکایت داشت. در این میان، اسنادی وجود داشت که نشان میداد که کودتای مخملی سال ۸۸ از سالها قبل، در خارج از کشور طراحی و هدایت شده است. طبق اسناد منتشر شده در اندیشکدههای امریکایی، به ویژه بروکینکز، پروژه موسوم به «کدام راه به سمت ایران؟» گزینههای مختلف امریکا برای مقابله با ایران را بررسی کرده بود که در کنار گزینههای مطرح سیاسی و نظامی، موضوع تغییر حکومت از طریق کودتای مخملی و با ایجاد اغتشاش و هدایت آن توسط اپوزیسیون، تا مرحله فروپاشی و سپس حمله نظامی و اشغال کشور را مناسبترین گزینه میدانست. معاون اسبق وزارت خزانهداری امریکا نیز با افشای تأمین مالی حامیان موسوی اذعان کرده بود که «... همه آشوبهای ایجاد شده در ایران پس از انتخابات ریاست جمهوری، توطئه امریکا برای بیاعتبار و منزوی کردن ایران بود تا این کشور را به زانو درآورد.» علاوه بر آن، تحلیلی از یک محقق فرانسوی بیان میکند که بنیاد آلبرت انیشتین تحت مدیریت جین شارپ، معلم کودتاهای مخملی با پشتیبانی نهادهای امنیتی غربی مانند سیا، به آموزش و پشتیبانی از تحولات غیرخشونتآمیز در کشورهای مختلف از جمله ایران پرداخته است.
حماسه ۹ دی دفع تهدید توسط مردم و رهبری حکیمانه
جریان فتنه و هواداران سران فتنه بعد از انتخابات علاوه بر اردوکشی خیابانی و ایجاد اغتشاش و ناامنی و همچنین خسارت به اموال عمومی و خصوصی، رفته رفته هویت واقعی خود را آشکار کردند و هتک حرمت به مقدسات دینی و نمادهای انقلاب اسلامی را در دستور کار خود قرار دادند. امتداد شعارهای انحرافی در روز قدس و ۱۳ آبان و همچنین هتاکی به تصویر امام خمینی (ره) در روز ۱۶ آذر، هتک حرمت روز مقدس عاشورا و خیمه امام حسین (ع) رسید و قلب مردم ایران را به درد آورد. این رویداد به عنوان نقطه عطفی در پایان دادن به موجودیت فتنه سبز تلقی میشد، چراکه این جنبش با آشکار کردن ماهیت اصلی خود و افشای وابستگی خود با دشمنان ایران، بر ادراکات عمومی مردم تأثیر گذاشت و موجب آگاهی بیشتر جامعه از اهداف آشکار و نهان آن شد. این هتاکی، با برانگیختن احساس ناراحتی و خشم در مردم، موجب خروشیدن حس تعلق آنان به اعتقادات دینی و میهن شد و رویداد بزرگ «یومالله ۹ دی» را رقم زد. حوادث روز عاشورا اعتراض قاطبه مردم، علما و مراجع، شخصیتها و تشکلهای سیاسی- اجتماعی را با شدت هر چه تمامتر بلند کرد که در اغلب آنها موسوی، خاتمی و کروبی مقصر قضیه معرفی و از قوه قضائیه خواسته میشد که محاکمه و مجازات سران فتنه را آغاز کند.
یومالله نهم دی اوج نمایش انسجام ملی و همدلی و همصدایی مردم در حمایت از اسلام، انقلاب اسلامی، ولایت فقیه و وطن بود که نشان داد مردم همچون سپری پولادی از اعتقادات و کشور خود در برابر توطئههای خارجی و داخلی دفاع میکند.
اما نخستین و اساسیترین عنصر شکل دهنده حماسه نهم دی، رهبری حکیمانه و صبورانه رهبر معظم انقلاب بود. هدایت رهبری در این مقطع حساس، توانست مسیر واکنش مردم را یکنواخت و بدون ایجاد قطبیسازی هدایت و جامعه را از مسیر بحران به سوی انسجام ملی هدایت کند.
رهبر انقلاب درباره ۹ دی و حمایت ملی از انقلاب فرمودند: «نهم دی در سرتاسر کشور مشت محکمی به دهان فتنهگران زد. این کار را خود مردم کردند... این نشانه این است که این مردم بیدارند، هشیارند. دشمنان ما باید این پیام را بگیرند. آن کسانی که خیال میکنند میتوانند میان نظام و میان مردم جدایی بیندازند، ببینند و بفهمند که این نظام، نظام خود مردم است، مال مردم است. امتیاز نظام ما به این است که متعلق به مردم است.»
جنگ ۱۲ روزه بازتولید فتنه بود
در حال حاضر، دشمن نیز مانند گذشته راهبرد براندازی نرم را همزمان با عملیات تروریستی و مسلحانه جنگ ۱۲ روزه با همان ساختار و شاکله، اما با انگیزهها و شیوههای مختلف علیه ایران عملیاتی میکند. مخدوش کردن انسجام ملی، رواج بیاعتمادی در بین مردم با استفاده از ظرفیت مشکلات معیشتی و در نهایت تحریک افکارعمومی برای برون داد اعتراض به سطح خیابانها از ترفندهای دشمن برای تضعیف بازدارندگی ایران و جبران شکست ۱۲ روزه محسوب میشود، زیرا انسجام ملی خودجوش به عنوان مؤلفهای قدرتمند در تضاد با پیشبینیهای اتاق عملیات جبهه صهیونی- امریکایی، موجب ناکارآمدی طرح «آشوب از درون، جنگ از بیرون» و نهایتاً شکست در جنگ نظامی علیه ایران شد.
در حال حاضر اولین هدف دشمنان، فروپاشی نظم اجتماعی و انسجام ملی به عنوان عامل بازدارندگی و زمینه چینی آغاز عملیات نظامی دیگری علیه ایران است. آنها در صدد هستند با درگیرکردن قوای نظام به درگیریها و فتنههای داخلی، هم از تمرکز و توانمندی آنها برای حفاظت از کشور و مقابله با دشمن بکاهند و هم به موازات آن، راهبرد براندازی و تغییر حاکمیت را برای متزلزل کردن پایههای حکومت دنبال کنند.
به همین دلیل، الگوی مقابله با فتنهگران در سال ۸۸ که به پیروزی انجامید، میتواند چراغ راهی برای عبور از تهدیدات نرم داخلی و توطئههای خارجی باشد و درسهایی کاربردی برای وقایع امروز در بر داشته باشد. گرچه نوع و پیچیدگی تهدیدات امروزه فراتر از سال ۸۸ است، اما نمونههای آن، چون کانونی کردن مشکلات معیشتی و ایجاد چند قطبی در جامعه به همراه جنگ رسانهای، استمرار همان الگوی تهدید موجود در فتنه نهم دی را نشان میدهند. بدیهی است، بازخوانی و تحلیل دقیق وقایع، نه تنها یک ضرورت تاریخی، بلکه پیش شرط طراحی سیاستها و استراتژیهای مقابلهای کارآمد در شرایط پیچیده و تهدیدآمیز کنونی است. از این رو، استفاده از این الگوی ماندگار و اثرگذار میتواند نقشه راه عبور از بحرانهای امنیتی و دفع تهدیدات امروزه باشد.
این الگو، با تأکید بر انسجام ملی نشان میدهد که هدایت رهبری، پیش شرط موفقیت واکنش اجتماعی و مقابله با تهدیدات نرم و ترکیبی است و بدون آن، حضور مردم حتی در قالب انبوه و پرشور نیز نمیتواند به تثبیت انسجام ملی منجر شود.
