جوان آنلاین: مدیریت در فوتبال ایران داستان عجیبی است، به خصوص اگر پای باشگاه در میان باشد. باشگاه فوتبال در ایران جایی است که مدیران حتی آنهایی که سابقه لگد زدن به توپ هم ندارند، می‌توانند در آن حاضر شوند و هر کاری که دل‌شان خواست انجام دهند، بدون اینکه نگران پاسخگویی باشند.
مثلاً مدیران باشگاه‌ها می‌توانند ادعا‌های آنچنانی کنند حالا هر چه باشگاه بزرگ‌تر و نامدار‌تر باشد، ادعا هم بزرگ‌تر می‌شود. کسی هم نمی‌پرسد که این ادعا از کجا می‌آید و اصلاً واقعیت دارد یا نه. تاریخ فوتبال باشگاهی ایران را که نگاه کنید، به خصوص در یکی دو دهه اخبر تا دل‌تان بخواهد از این ادعا‌ها خواهید دید؛ ادعا‌هایی بدون پشتوانه مالی پایدار که در نهایت به بدهی‌های کلان و مشکلات حقوقی منجر شده‌اند؛ ادعا‌هایی که نه تنها ثمری نداشته‌اند بلکه باعث تاراج بیت‌المال و پول مردم شده‌اند. این روز‌ها علی تاجرنیا، سرپرست مدیر عاملی استقلال درست در همین مسیر قراردارد. تاجرنیا در ابتدای کار آدم‌های سیاسی نزدیک به جناح مورد علاقه خودش را در استقلال به کار گرفت؛ آدم‌هایی که هیچ سابقه ورزشی ندارند و صرفاً سیاسی هستند، اما به هر حال رفیق گرمابه و گلستان جناب سرپرست هستند؛ آدم‌هایی که بعضاً مثل خود جناب تاجرنیا سابقه بازداشت هم دارند، آن هم به دلیل آنچه از دید آنها مبارزه برای آزادی عنوان شده است. بگذریم، استقلال این روز‌ها از صدقه‌سری حضور تاجرنیا حیاط خلوت این چهره‌ها شده است و معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظار تیم بزرگ پایتخت با این آدم‌های غیرورزشی است.
اقدام قابل تأمل دیگر سرپرست مجازی‌باز استقلال، اما اقدامات شعاری و هزینه‌ساز برای استقلال است؛ اقداماتی که هیچ کدام از آنها شفاف‌سازی نشده است، از جمله خرید سه کشتی به نام استقلال؛ ادعایی که با واکنش رسانه‌ها همراه بود تا جایی که خبرگزاری میزان در خصوص اقدامات تاجرنیا نوشت: «استراتژی مالی فعلی باشگاه استقلال تحت مدیریت علی تاجرنیا، با اتکا بر بودجه‌های نفتی و بدون ایجاد منابع درآمدی پایدار، با ریسک‌های جدی مواجه است. ادعای خرید سه کشتی برای تأمین درآمد‌های باشگاه فاقد مستندات قابل‌اعتماد است و به نظر می‌رسد بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد تا واقعیت مالی. تجربه تاریخی پرسپولیس نشان می‌دهد چنین رویکرد‌هایی می‌تواند به مشکلات مالی و انضباطی بلندمدت منجر شود. برای جلوگیری از تکرار این سناریو، استقلال نیازمند شفافیت مالی، ارائه مستندات معتبر و تدوین استراتژی درآمدی پایدار است که فراتر از اتکا بر بودجه‌های دولتی باشد.»
