وقتی رهبر انقلاب برای چندمین‌بار نسبت به «خدشه‌دارشدن سپر پولادین اتحاد مقدس مردم و مسئولان» هشدار می‌دهند، آیا مخاطب مشخصی را در ذهن دارند؟ واضح است که ما در این‌باره چیزی نمی‌دانیم و شاید معظم‌له فرد خاصی را در ذهن نداشته باشند، اما خودمان می‌توانیم حدس‌هایی بزنیم. مثلاً حسن روحانی و جواد ظریف و در سوی‌دیگر رجبی دوانی که در تلویزیون به این دو نسبت‌هایی می‌دهد، همگی می‌توانند مصداق باشند. آن نماینده مجلس که پس‌از سخن رهبری که «مردم، رئیس‌جمهور پرکار و پرتلاش و پیگیر را حمایت کنند» دوباره پزشکیان را با بنی‌صدر مقایسه می‌کند، بدتر از همه اینها و یک مصداق شایسته مجازات قضایی است. آن آقازاده‌ها و داماد‌ها و برادر داماد‌ها و عروس‌ها که همگی پای توییتر نشسته‌اند و در چانه‌زنی برای بازگشت به قدرت، سپر اتحاد مردم را سوراخ می‌کنند، همگی از همین قماش هستند. آن بیانیه‌نویس‌ها در صدر این بداندیشان و خیانت‌پیشگان هستند. جای عبرت است که اکنون برخی از کسانی که از نظام و مناصب رانده شدند، ندای وحدت و یکپارچگی‌شان قطع نمی‌شود و سپر اتحاد به دست گرفته‌اند، اما برخی که درون قدرت و نظام هستند، شمشیر تفرقه به روی یکدیگر می‌کشند. سخنان رهبری هرچند مصداقی را معرفی نکرد، اما بسیار روشن و غیرقابل‌تفسیر بود. گدایان مقامات و مناصب را که دعوای تفرقه‌آمیز دارند، اول از همه مردم باید تحریم کنند. این تحریم بسیار کارآمدتر از برخورد قضایی یا هر چیز دیگری است. نباید گذاشت سخن رهبری بر زمین بماند. همه ما مسئولیم اگر ریا و تظاهر نداریم.
سردبیر
