جوان آنلاین: نقش پررنگ VAR را که در نظر نگیریم، جباری یکتنه یک جام برای استقلال به چنگ آورد تا این فصل با ناکامی مطلق برای آبیپوشان به پایان نرسد.
جباری برخلاف سایرین از همان نخستین روز حضورش روی نیمکت استقلال چسبید به کار. او نه شو و نمایش اجرا کرد و نه حتی گلایه از شرایط موجود. جباری در سکوت به کار خود ادامه داد و شاید به همین دلیل هم بود که از نخستین روزهای حضورش روی نیمکت آبیپوشان حمایت صددرصدی هواداران را داشت و دستآخر هم با صید طلا از اقیانوس سختیها ثابت کرد فوتبال فقط حاشیه نیست. هرچند که بعد از عنوان قهرمانی با زدن کنایه به مسئولان باشگاه نشان داد دل خوشی از شرایط ندارد، اما به گفتن اینکه «از باشگاه دلخورم، انگار کسی ما را نمیدید»، بسنده کرد و انتقادها را برای زمانی مناسب گذاشت تا شیرینی قهرمانی در رقابتهای حذفی کشور را به کام هواداران استقلال تلخ نکند.
جباری خوب میدانست کنار زدن ملوان برای رسیدن به جام کار سختی است. تیمی مستحکم در خط دفاعی و خطرناک در ضدحملات که با تکیه بر همین تاکتیک، سپاهان مدعی و سپس گلگهر را حذف کرده بود. به همین دلیل مهم بود که استقلال با سیستم ۴-۱-۴-۱ راهی میدان شد تا بتواند از عهده انزلیچیها برآید. جباری طی این مدت توانسته بود با کاهش فاصله خطوط استقلال، نظم قابلتوجهی به تیم بدهد و در مصاف با ملوان هم با تکیه بر این مهم، تمرکز خود را روی خط دفاع و هافبکهای دفاعی گذاشته بود تا قبل از هر چیزی دروازه تیمش را بسته نگه دارد. شاید به همین دلیل هم بود که در طول ۹۰ دقیقه توپی از خط دروازهها عبور نکرد و هم تفکرات دفاعی مازیار زارع جواب داد و هم تفکر مشابه مجتبی جباری. اما تساوی در این بازی سودی در پی نداشت، نه برای آبیپوشان پایتخت و نه برای قوی سپید انزلی. همین مسئله باعث شد در وقتهای اضافه، مجتبی جباری بعد از ۹۰ دقیقه دفاع متقابل برابر ملوان، دست به تغییر تاکتیک بزند و با تعویضی طلایی، شرایط را به سود تیم خود تغییر داد تا کارش را با کسب جام به پایان ببرد. جباری در طول بازی با تغییر سیستم بازی به ۱-۲-۳-۴ و در آخر ۳-۳-۴ تفکرات دفاعی خود را به هجومی تغییر داد تا بتواند ملوانی را که حریفان قدری را زمینگیر کرده بود از سد راه بردارد.
جباری بعد از یک جلسه تنبیه انضباطی از اندونگ به عنوان برگ برنده استفاده کرد و او را در وقتهای اضافه فینال جام حذفی روانه میدان کرد تا کمتر از ۱۰ دقیقه بعد، هافبک گابنی استقلال با نخستین پاس فصل خود، زمینه گلزنی را برای روزبه چشمی مهیا کند و به رقابت تنگاتنگ آبیپوشان تهرانی با سفیدپوشان انزلی پایان دهد. پایانی به سود استقلال (یک بر صفر) مجتبی جباری که در اندک زمانی کوتاه از فرش به عرش رسید و توانست تمام ناکامیهای این فصل را با کسب قهرمانی در رقابتهای حذفی کشور کمرنگ کند، آنهم توسط دو بازیکنی که این فصل عملکرد قابل قبولی نداشتند، اما درست در مهمترین بازی فصل با جاگیری درست، کاری کردند کارستان تا هرگز از خاطر هواداران استقلال پاک نشوند.
مازیار زارع برخلاف جباری که سر از پا نمیشناخت، بعد از به صدا درآمدن سوت موعود بنیادیفر به شدت عصبانی و دلخور بود، خصوصاً از نحوه قضاوت داوران. او معتقد بود آرمین سهرابیان باید از زمین مسابقه خارج میشد و با وام گرفتن از نظر کارشناسان، عدم اخراج او، یعنی نظرها روی قهرمانی استقلال بود، نه ملوان: «عوامل فوتبالی دوست نداشتند ملوان ببرد. چرا ملوان پیروز شود تا در تهران بازیهای آسیایی را برگزار کند و برای خیلیها دردسر شود؟ شش کارشناس داوری درباره اخراج سهرابیان همنظر بودند و یک نفر هم این صحنه را مشکوک ندانست. اما بنیادیفر اصلاً صحنه را ندید و VAR، سیستم خندهداری هم که آوردیم احتمالاً قطع بود و داوران صحنه را ندیدند.»، اما این تنها مازیار زارع نبود که با تشکر از جنگندگی شاگردانش نتیجه را زیر سؤال برد و باشگاه ملوان نیز موعود بنیادیفر را متهم کرد به هدیه دادن جام به استقلال: «اخراج دقیقه ۴۵؟ خیر، جام رو بدید تیم حریف.»
هرچند مجتبی جباری مدعی بود استقلال لیاقت قهرمانی را داشته و به حق خود رسیده، اما مازیار زارع که تیمش در اکثر دقایق بازی مالکیت توپ و میدان را در دست داشت، تصورش را هم نمیکرد یک اشتباه داوری، جامی را که آماده بود با خود به انزلی ببرد، تقدیم آبیپوشان کند. به همین دلیل هم تمام مدت از کنایه زدن به مسئولان و کوبل داوری دست نکشید و تأکید داشت این جام حق قوی سپید انزلی بود، نه آبیپوشان پایتخت. اما ادامه حضور سهرابیان در زمین بازی باعث شد جام روانه تهران شود. اتفاقی که میتواند بهانهای برای پایان دادن به جستوجوی مدیران استقلال در سراسر دنیا برای انتخاب سرمربی باشد. اما بعید است مدیران این تیم توجهی به این مهم داشته باشند. شاید به همین دلیل هم بود وقتی در پایان بازی از جباری در خصوص آمادگی برای ادامه حضور روی نیمکت آبیپوشان سؤال شد با کنایه گفت نه، این آمادگی را در خود نمیبینم!