جوان آنلاین: کانال «تا انتهای افق» که منتشرکننده تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی مهاجر از فرانسه، هلند و ایران است، به اشتراک گذاشت: وقتی با همه این داستان‌های استعمار و قدرت گرفتن همراه با تلاش و البته جنایت، زبان انگلیسی امریکایی شد زبان بین‌المللی دنیا، وقتی شد زبان روابط علمی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، شاید نمی‌دانستیم بلافاصله منتقل کننده سبک زندگی و دغدغه‌های روزمره و حذف دغدغه‌های فرهنگی هر کشور، نتیجه‌اش خواهد شد.
ما می‌شنیدیم، تهاجم فرهنگی، اما نمی‌فهمیدیم دقیقاً یعنی چه؟! مثلاً دقت کنید، عموم بچه‌های ما در مؤسسات زبان به بهانه اینکه کتاب آموزش زبان اصلی را آموزش دهند، کتب آموزشی این کشور‌ها را تهیه می‌کردند و در اختیار بچه‌ها قرار می‌دادند.
نتیجه چه شد؟ تمام بچه‌ها از همان سطح ابتدایی باید این عبارات را برای یادگیری فاعل و فعل و... تکرار کنند: من موسیقی پاپ دوست دارم. من در خانه پیانو می‌زنم. من خوانندگان موسیقی فلان را می‌شناسم. من فیلم‌های بازیگران هالیوود را دیده‌ام و... ما در خانه دو گربه و یک سگ داریم و...
منظورم قابل درک است؟ آیا مثلاً در این آموزش می‌بینید که نوشته باشد: من حجاب را دوست دارم. من به قرآن خواندن علاقه دارم. من روزی سه بار خدا را عبادت می‌کنم. من به بزرگ‌تر از خودم احترام می‌گذارم. من کشور خود و ملیت خود را دوست دارم. من تاریخچه ملی مذهبی کشور خود را می‌دانم. من نام دانشمندان ایرانی را که مخترع و مکتشف بودند و در رشد علم در جهان اثربخش بودند می‌توانم نام ببرم.
نه! سال‌های سال، بچه‌ها با فرهنگ خارجی که به زعم خانواده‌ها کلاس هم دارد، محشور بوده‌اند. خب آیا این روال طبیعی تغییر فرهنگ در ذهن و روان ایشان نخواهد بود که زندگی معمولی و موفق آن سبک زندگی است که خارجی‌ها دارند (چون الان آنها به نظر پیشتاز هستند و موفق)، نه ما؟ و در آن نماز و اعتقاد و شناخت کشور خود معنی ندارد؟ ما همه باید فرهنگ و اخبار و شخصیت‌ها و تاریخ کشور‌های غربی را بدانیم. ناخواسته. نه سرزمین خود...
می‌بینید چقدر موضوع آموزش زبان اهمیت دارد؟ حالا قابل درک است که چرا رهبر فرزانه ایران می‌گویند باید زبان فارسی زبان بین‌المللی و زبان علم در دنیا شود؟ چون وقتی کسی بخواهد زبان فارسی را به کسی یاد بدهد، دقیقاً مثل کتب غربی، از فرهنگ، تاریخ و جغرافیا و داشته‌ها و آداب و رسوم و شخصیت‌های بنام ایرانی نام می‌برد، نه غیر آن...
و احتمالاً زیاد دیده و شنیده‌اید که مانع آموزش زبان فارسی می‌شوند و شاید پر تکرار دیده باشید که حتی در کشور خودمان نام بسیاری از فروشگاه‌ها هم خارجی است هم به خارجی نوشته می‌شود... حتی اگر نامی فارسی باشد، حتی اگر تولید داخلی باشد، باز به انگلیسی درشت‌تر نوشته شده است.
ما حتی شاهد این هستیم که دوستان ایرانی ساکن خارج به دلیل زندگی در محیط خارجی، فرزندانشان فارسی را خوب یاد نگرفته‌اند و اگر هم بتوانند حرف بزنند، نمی‌توانند خوب بخوانند یا بنویسند.
اینها را برای کسانی می‌نویسم که در جست‌وجوی انتخاب مأموریت خود در این دنیا با بُرد جهانی هستند.
