جوان آنلاین: پرسپولیس قید قهرمانی را زد، آن‌هم درست در روزی که آزادی سرتاپا سرخپوش بود و تنها گوشه‌ای از آن را اندک تماشاگران سپاهانی به خود اختصاص داده بودند. دست‌آخر، اما همان اقلیت بودند که شاد و خندان ورزشگاه را ترک کردند و مابقی با چهره‌های اندوهگین، مات تماشای تیمی بودند که با قبول ششمین شکست فصل پرونده قهرمانی خود را بست، آن‌هم مقابل سپاهان کارترون. مربی که در اندک زمان حضورش روی نیمکت سپاهان، در چهار بازی متوالی برابر پرسپولیس به برتری رسید! دقیقاً همان چیزی که هضم آن برای هوادار پرسپولیس دشوار بود؛ از دست رفتن قهرمانی به واسطه باخت به سپاهان!
هوادار پرسپولیس، اما جمعه شب در آزادی به تماشای پرده آخر نمایشی نشست که کارتال از هفته‌ها قبل پایانش را نوشته بود. در واقع پرسپولیس نه در پایان بازی با سپاهان که خیلی قبل‌تر قید قهرمانی را زده بود. کارتال در همان روز‌های نخست پذیرفت پرسپولیس این فصل قرار نیست هیچ معجزه‌ای را به نمایش بگذارد و شاید همین تفکر، انگیزه تیم را برای تلاش جهت تغییر اوضاع به نابودی کشاند. تفکری که در مصاف با سپاهان به وضوح دیده شد. پرسپولیس هم از گلزنی و هم کسب نتیجه عاجز بود، چراکه به‌زعم سرمربی ترک‌تبار سرخپوشان، شیرازه تیم در همان ۱۰ دقیقه نخست از هم پاشیده شد، وقتی نخستین توپ توسط سپاهان وارد دروازه گندوز شد و پرسپولیس قبل از جمع و جور کردن خود، گل دوم را هم توسط مدافع خودی دریافت کرد! توضیحات صادقانه کارتال نشان داد او خیلی قبل‌تر قید قهرمانی در این فصل را زده که اگر غیر از این بود، صراحتاً نمی‌گفت شیرازه تیم بعد از دو گل دریافتی از هم پاشید. درحالی‌که پرسپولیس با احتساب دقایق تلف شده هر دو نیمه، بیش از ۹۰ دقیقه بعد از خوردن گل دوم فرصت جبران داشت، اما نتوانست جبران مافات کند، وقتی مدیریت بحران نمی‌دانست و باخت را در همان ۱۲ دقیقه اول پذیرفت.
زمان زیادی از حضور کارتال در پرسپولیس نمی‌گذرد. او اوایل بهمن‌ماه بود که سکان هدایت سرخپوشان را به دست گرفت. مربی که گفته می‌شد به سبک‌های تاکتیکی منظم علاقه‌مند است و تیم‌های خود را به‌گونه‌ای سازماندهی می‌کند که در دفاع عملکردی قوی و در ضدحملات مؤثر باشند، اما در برخی تیم‌ها نیز تلاش کرده سبک هجومی را پیاده‌سازی کند، اما آنچه طی این مدت از او در پرسپولیس دیده شد، هیچ شباهتی به آنچه که گفته می‌شد، نداشت. پرسپولیس برخلاف تمام تعریف‌هایی که از خط دفاعی تیم‌های کارتال می‌شد، در خط دفاعی نه منسجم عمل کرد و نه سختکوش که نمونه آن نیز بازی با سپاهان بود و گل به خودی گولسیانی. اما تمام ایراد‌های پرسپولیس کارتال مربوط به خط دفاع، استفاده از بازیکنان سن و سال‌دار یا اصرار به حضور بازیکنان پراشتباه نیست. او در خط هافبک هم به‌رغم داشتن گزینه‌های پرتعداد، تحت هر شرایطی به استفاده از سروش رفیعی اصرار دارد، بی‌توجه به اینکه روز خوب یا بد او باشد و حتی زمانی که سروش در بازی خشن و عصبی بازی می‌کند و احتمال ۱۰ نفره شدن تیم وجود دارد هم اقدام به تعویض او و میدان دادن به سایرین نمی‌کند و بهانه‌اش نیز سرماخوردگی بازیکنان است. این در حالی است که مسئله پرسپولیس، تاکتیکی است، نه سرماخوردگی چند بازیکن که اگر غیراز این بود، پرسپولیس در مصافی خانگی و بازی که به برد برای حفظ اندک شانس خود جهت کسب عنوان قهرمانی نیاز داشت، با سیستم ۱-۳-۲-۴ راهی میدان نمی‌شد!
در این بازی هم سپاهان به برد نیاز داشت و هم پرسپولیس، اما تیم کارترون با سه مهاجم راهی میدان شد و تیم کارتال با یک مهاجم! تفاوت تاکتیکی و دیدگاهی که باعث شد سپاهان با دست پر آزادی سرخپوش را ترک کند و پرسپولیس با دست خالی!
مسئله گل به خودی گولیسانی نیست. هر بازیکنی ممکن است مرتکب چنین اشتباهی شود. مسئله جمع کردن تیمی، چون پرسپولیس بعد از یک اشتباه است، اما چه انتظاری می‌شد از کارتال داشت وقتی از همان نخستین روز‌های حضورش در پرسپولیس به جای حل و فصل مشکلات این تیم برای رقم زدن شرایطی متفاوت تنها به یک مسئله تأکید داشت و آن اینکه پرسپولیس همین است: «دست ما بسته است و باید با این بازیکنان ادامه دهیم. قطعاً به‌موقع خودش خیلی چیز‌ها در این باشگاه عوض خواهد شد، ولی الان زمان آن چیزی که می‌گویم نیست. به دلیل کمبود نفرات، بازیکنان پست شماره ۶ (هافبک دفاعی) و ۸ (هافبک باکس تو باکس) را در پست وینگر بازی می‌دهم. درحالی‌که اگر وینگر دریبل‌زنی داشتم که می‌توانست توپ را به محوه جریمه بیاورد، قطعاً بازی سردار این نبود، اما باید با این بازیکنان تا آخر فصل ادامه دهیم!»
این صحبت‌های کارتال یک ماه بعد از حضور در پرسپولیس بود، اما او هرگز به این مهم اشاره نکرد که اگر تیمش وینگری ندارد که بتواند دورسون را راه بیندازد، چرا جذب این بازیکن را به زمانی که بتواند کمکی به تیم بکند موکول نکرد! او بعد از باخت به سپاهان هم صحبت‌هایش را به شکلی دیگر عنوان کرد: «واقعیت پرسپولیس همین است.»
در واقع کارتال هر بار وعده سال آینده را می‌دهد، سالی که پرسپولیس با نظر شخص او بسته شود، اما مگر کارتال نمی‌دانست قرار است هدایت چه تیمی را به دست بگیرد که از همان اول بی‌خیال فصل جاری شد و هدفش را روی فصل آینده گذاشت؟! شاید او سال بعد، اتفاقات خوبی را در پرسپولیس رقم بزند، کسی چه می‌داند، اما مسئله این است که چرا او خیلی زود پذیرفت پرسپولیس این فصل قهرمان نمی‌شود و دست از تلاش کشید تا پرسپولیس نه فقط جایی در میان مدعیان قهرمانی که حتی امیدی به نایب‌قهرمانی این فصل هم نداشته باشد! اما اگر قرار بود اوضاع به این شکل پیش برود و تغییری حاصل نشود چه دلیلی داشت پرسپولیس گاریدو را کنار بگذارد و سکان هدایت تیمش را به کارتال بسپارد؟
