کمتر از یک هفته دیگر به آغاز رقابت‌های جام جهانی باقی است. مهیج‌ترین و مهم‌ترین تورنمنت فوتبالی دنیا که نگاه تمام رسانه‌ها را معطوف خود می‌کند و این جدا از توجهی است که دوستداران فوتبال به این مسابقات دارند. تب جام جهانی را این روز‌ها می‌توان در لابهلای صفحات روزنامه‌ها و رسانه‌های صوتی و تصویری به وضوح دید. شور و نشاطی که مردم تمام دنیا را به خود مشغول می‌کند و هیجان ناشی از آن را نمی‌توان با هیچ رشته دیگری مقایسه کرد.
جام جهانی، اما تنها نگاه رسانه‌ها و توجه مردم را به خود جلب نمی‌کند و مسئولان نیز در پیگیری داستان‌های این رویداد فوتبالی ید طولایی دارند. بسیاری ترجیح می‌دهند این رویداد فوتبالی را از نزدیک به تماشا بنشینند و این روز‌ها به شدت در تکاپوی بستن چمدان‌های خود برای سفر به قطر هستند، سفری که عمدتاً هم می‌خواهند برایشان با بهانه‌ها و عنوان‌های مختلف رایگان تمام شود! عده‌ای هم، چون وزیر به عنوان شخص اول ورزش کشور، نه فقط دلایل قانع‌کننده‌ای برای بودن در کنار تیم ملی در رقابت‌های جام جهانی دارند که می‌توانند هیجان، شور و نشاط و علاقه مردم را دستاویزی قرار دهند برای توجه هرچه بیشتر به فوتبال در این شرایط خاص!
در واقع بی‌هیچ رودربایستی باید گفت احتمال تعطیلی ورزش کشور تا یک ماه آینده چندان دور از انتظار نیست. تعطیلی هرگونه توجهی به سایر رشته‌های ورزشی و معطوف شدن تمام حواس آقایان به فوتبالی که اگرچه نمی‌توان منکر هیجان و نشاط آن شد، اما پرواضح است که نه سکویی برای فوتبال ایران به دنبال خواهد داشت و نه مدالی!
صدالبته که توقعی هم در این خصوص وجود ندارد و صعود از مرحله گروهی هنوز آرزویی دست نیافتنی برای فوتبال ایران است که کی‌روش و یارانش یک‌بار دیگر قول رسیدن به آن را داده‌اند. مسئله، اما این است که با وجود تمام جذابیت‌های این رشته و نشاط و شادمانی که حتی در صورت کسب تساوی در رقابت‌های جام جهانی به مردم جامعه تزریق می‌شود، نمی‌توان این مهم را دستاویزی قرار داد برای بی‌توجهی به دیگر رشته‌ها در طول یک ماه آینده!
درست در روز‌هایی که اهم توجه مسئولان و حتی رسانه‌ها به فوتبال بود، تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی ایران با عنوان‌های قهرمانی به کشور بازگشتند. والیبال نشسته نیز هشتمین جام قهرمانی جهان را از آن خود کرد و ورزش ایران موفق به کسب چهار سهمیه پارالمپیک ۲۰۲۴ پاریس شد. موفقیت‌هایی که آنطور که باید بدان پرداخته نشد و خیلی هم به چشم آقایانی که همه نگاهشان را فوتبال پر کرده بود، نیامد، به‌طوری‌که قهرمانان والیبال نشسته بدون استقبال هیچ مسئولی وارد کشور شدند. درست همانند عدم توجه به کسب سه سهمیه پارالمپیکی که توسط ورزشکاران پاراتیراندازی کسب شد تا جمع سهمیه‌های کسب شده پارالمپیک پاریس به عدد ۴ برسد. موفقیتی که در لابهلای تب جام جهانی گم شد.
کوچک‌ترین شکی در اهمیت جام جهانی نیست، خصوصاً این دوره که از طرفی شرایط آماده‌سازی ایران داستان‌های خود را داشت و از سوی دیگر تیم ملی فوتبال ایران با انگلیس و امریکا همگروه شده تا حساسیت‌ها چند برابر شود. با این وجود این اهمیت نباید مانع از توجه به سایر رشته‌ها شود، آن‌هم در شرایطی که شاهد برگزاری مسابقات مهمی هستیم که کسب سهمیه‌های پارالمپیک از جمله آنهاست. به همین دلیل انتظار می‌رود مسئولان به‌خصوص وزیر ورزش تمام نگاهش معطوف به فوتبال نباشد و نیم‌نگاهی نیز به سایر رشته‌های ورزشی داشته باشد تا عدم توجه به دیگر ورزشکاران آن‌ها را دلسرد نکند، چراکه سجادی وزیر کل ورزش است، نه فقط فوتبال و باید به همه رشته‌ها منصفانه و عادلانه رسیدگی و توجه کند.
