در هماورد ما با دشمن پس از عبور از جنگ سخت، تهاجم فرهنگی، جنگ‌های اقتصادی، تبلیغاتی و رسانه‌ای و... وارد یک جنگ شناختی شده‌ایم که دارای همهٔ ابعاد فوق است.
در این جنگ ترکیبی و شناختی ما باید به‌طور ویژه بر تقویت سه خاکریز «حاکم کردن عقلانیت در جامعه»، «ایجاد امید» و «تقویت وحدت و انسجام ملی» متمرکز شویم. دشمن هم دقیقاً همه فشار خود را بر این سه محور متمرکز کرده است و سعی دارد با غیرعقلانی کردن جامعه، فضا را غبارآلود و با اغواگری؛ یأس را القاء کند و با نفاق و ایجاد تفرقه؛ انسجام ملی را هدف بگیرد!
در محیطی غیرعقلانی، طبیعی است که می‌شود هر دروغی را به جامعه تزریق کرد، از آنجا که هدف دشمن فقط نابودی و تجزیه ایران است؛ با اغواگری و برجسته کردن مسائل، مشکلات را بزرگ‌نمایی و پیشرفت‌ها را کوچک‌نمایی و در نهایت پس از مأیوس کردن مردم با اختلاف و دو قطبی سازی کاذب، در بوق تفرقه و دو دستگی در هر زمینه‌ای خواهد دمید تا شیرازه وحدت و انسجام ملی گسسته شود!
و اما عقلانیت:
ما باید هوشمندانه در حضور آفندی و پدافندی خود، مستند و مستدل بایستیم تا میدان جولان را از دشمن سلب کنیم.
برای مثال؛ خدا حفظ کند استاد راجی که با انتشار کتاب مستند «صعود چهل ساله» خاک‌ریزی منطقی برای دفاع در برابر هجمه به عملکرد نظام ایجاد کرد، باید چنین اقداماتی توسط نخبگان تکرار و توسعه یابد.
دشمن به شیوه خرمگس بر روی زخم اقتصادی یا معیشت تمرکز می‌کند، در فضایی غیرعقلانی آن را برجسته می‌کند و با هوچی‌گری رسانه‌ای نظام اسلامی را در تأمین معیشت مردم ناتوان جلوه می‌دهد، تا جایی که حتی برخی عناصر مؤمن به انقلاب هم مرعوب می‌شوند و توان دفاع ندارند!
بله نظام اسلامی نواقص و ضعف‌هایی دارد که البته علل مشخص و روشنی هم دارد اما اگر در فرآیندی منطقی، مستند و مستدل؛ کارآمدی نظام مورد ارزیابی و قضاوت قرار گیرد نباید دشمن بتواند جوان و نوجوان ما را با شعار «رضاخان برگرد» به خیابان آورد، چرا که حقیقت مستند این است که رضاخان و فرزندش پس از ۵۰ سال حکومت، در سال ۱۳۵۶ رتبه اقتصادی ایران را به ۵۳ رسانده بودند، اما در ۴۳ سال گذشته با اینکه ۱۰ سال تمام درگیر جنگ بودیم، پس از آن هم در جنگ اقتصادی و تحمل ناجوانمردانه‌ترین تحریم‌ها بوده‌ایم، و همواره سکان اقتصادی کشور به‌علت همین جوسازی‌ها در دست لیبرال‌ها بوده و هرگز هم به نسخه اقتصادی امامین انقلاب به‌طور کامل عمل نشده است، باز هم با این وجود رتبه اقتصادی ایران به ۲۱ صعود کرده است. (بر اساس آمار بانک جهانی وصندوق بین المللی پول که در سایت خود این بانک موجود است)
حال اگر چنین استناد و استلالی ارائه شود چه عقل سلیمی می‌پذیرد جایگزین رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی فعلی را رضاخان و فرزندش بداند؟!
