جنگ، ارمغان شوم دشمنان انقلاب اسلامی، همه آنانی را که در انقلاب اسلامی سهم داشتند، به میدان کشید. حمید داوود آبادی نیز همچون دیگر نوجوانان همسن و سال خود، انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) را متعلق به خود دانست و برای دفاع از آرمان‌هایش در برابر حملات خارجی دشمنان، آماده حضور در جبهه شد. ناکامی‌های اعزام نوجوانان کم سن برای حضور در جنگ، گریبان داوودآبادی را هم گرفت، ولی نتوانست مانع اعزامش شود. داوودآبادی سعی کرده‌است با ذکر خاطرات خود از حضور مستقیم در جبهه‌های جنگ، فضای دوستانه و معنوی حاکم بر جبهه‌ها را برای نوجوانان امروز و فردا به تصویر بکشد. «از معراج برگشتگان» به واقع یک کتاب قطور است که به شکلی مفصل، اما طنازانه به زندگی نویسنده آن از دوران کودکی تا ایام جوانی و پایان هشت سال دفاع مقدس و نیز همرزمانش می‌پردازد. به کلام بهتر نویسنده می‌خواهد تمام دوست داشتنی‌ها و خاطرات مورد علاقه خود را در یک اثر جمع کند و این کار را در «از معراج برگشتگان» صورت داده است.
آنچه در کتاب «از معراج برگشتگان» بیش از هر چیز دیگر نمود دارد، نه صحنه‌های فجیع و شکننده جنگ و نبرد بی‌امان، که دوستی‌ها، رفاقت‌ها، معنویات و روابط اسلامی و انسانی افراد در اوج گیرودار جنگ با یکدیگر است.
حمید داوودآبادی با پایان جنگ در سال۱۳۶۷ جذب سیستم اداری شد و سعی کرد به زندگی عادی خود ادامه دهد، ولی خاطرات و آنچه در روز‌های عشق و حماسه شاهدشان بود، باعث شد تا به تفکر بیفتد و جایگاه اصلی خویش را بجوید. تغییر ۱۴شغل دولتی طی ۱۰سال از ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۷ به او فهماند که جای او نه در ادارات سیستماتیک، که در عرصه فرهنگی آن هم دفاع مقدس است. نویسنده در این کتاب سعی کرده تا خواننده را از دوران کودکی خود و سرگرمی‌های کودکانه تا صحنه‌های حماسی انقلاب اسلامی و روز‌های سخت دوستی و جدایی در جنگ، همراه کند.
بدون شک نثر ساده کتاب، شوخ طبعی‌ها در بدترین شرایط جنگ، به سخره گرفتن مرگ و زندگی و حتی بازی‌گوشی‌های کودکانه در وحشتناک‌ترین صحنه‌های خون و آتش، خواننده را به همذات پنداری وامی‌دارد و تصاویر زیبایی از آن فضای معنوی ارائه می‌دهد. داوودآبادی در مورد علت نگارش این کتاب و علت استخدام ادبیات طنازانه برای نگارش آن گفته است: «آیت‌الله خامنه‌ای، تأکید زیادی بر این موضوع داشتند که خاطراتم را در قالب رمان بنویسم، ایشان معتقد بودند که قلم من قابلیت این کار را دارد. من فضای طنز را در این کتاب به وجود نیاوردم. قصد من این است که مخاطبان بدانند، همان کسی که شجاعت خود را در جنگ نشان داده، گاهی اوقات نیز ترسیده و حتی اهل شوخی و طنز هم بوده است.»
رهبر معظم انقلاب که انصافاً یک کتابخوان حرفهای هستند، نیز جزو خوانندگان و تحسین کنندگان متن و محتوای آن است. ایشان در بخشی از تقریظ‌شان بر کتاب «از معراج برگشتگان» می‌نویسند: «در این نوشته، صفا و صداقت زیادی موج می‌زند. نویسنده غالباً نقش خود را کمرنگ کرده و یاد یاران شهیدش را برجسته ساخته است. روحیه بسیجی تقریباً با همه جوانبش در اینجا منعکس است و می‌شود فهمید که چگونه جوان‌هایی در کوره گداخته جبهه به گوهر‌های درخشنده‌ای تبدیل می‌شده‌اند. ذکر خصوصیات موقع‌ها، حادثه‌ها و آدم‌ها، تصویر باورنکردنی جنگ هشت ساله را تا حدود زیادی در برابر چشم آیندگان می‌گذارند. این کتاب با روح طنز و مزاحی که در همه جای آن گسترده است و به آن شیرینی و جاذبه ویژه‌ای بخشیده، از بسیاری کتاب‌های جبهه جالب‌تر و گیراتر است. آن را در شب و روز‌های منتهی به بیستم ماه رمضان ۱۴۱۲ (۵/۱/۷۱) خواندم.»
