رضا اسماعيلي درباره سبك شاعري طاهره صفارزاده به ايبنا گفت: زنده‌ياد طاهره صفارزاده يكي از چهره‌هاي شاخص و درخشان شعر روزگار ما بود؛ شاعري كه تعهد، مفهوم‌گرايي، انديشه‌محوري و دين‌باوري از مؤلفه‌هاي اصلي شعرش به شمار مي‌آمد. وي علاوه بر شاعري در نويسندگي، تحقيق، تدريس و ترجمه نيز دستي توانا داشت. همچنين صفارزاده به عنوان پايه‌گذار «نقد علمي ترجمه» و مؤلف نظريه «ترجمه تخصصي» در ايران شناخته شده و نام صفارزاده به عنوان يكي از آغازكنندگان شعر پيشرو و مدرن ديني در تاريخ ادبيات معاصر به ثبت رسيده است. اين شاعر درباره اينكه صفارزاده چه تأثيري بر شعر معاصر گذاشت، توضيح داد: صفارزاده مبدع سبك «طنين» و شعر «كانكريت» يا تصويري در شعر معاصر بود. وي در توضيح و تبيين شعر طنين گفته است: «تعريف من از شعر همان است كه در«طنين در دلتا» گفته‌ام. طنين حركتي است كه حرف من در ذهن خواننده ميآغازد.
وي در ادامه عنوان كرد: در تبيين سير تكويني و روند تكاملي زبان ادبي وي بايد بگوييم كه سه مرحله را پشت سر گذاشته است. صفارزاده در آغاز راه مثل بيشتر شاعران، متأثر از شاعران متقدم و معاصر خويش- به‌ويژه پروين اعتصامي- بود و تا مدتي در قالب‌هاي نيمه‌سنتي طبع‌آزمايي مي‌كرد، هرچند از همان آغاز صبغه ديني اشعارش، او را از ديگران متمايز ساخته بود.
دوره دوم زندگي ادبي شاعر از سال 1347 با چاپ مجموعه شعر «طنين در دلتا» آغاز مي‌شود و تا سال 1356 ادامه پيدا مي‌كند. شاخصه‌هاي اصلي شعر صفارزاده در اين دوره، گرايش به روايت و پيچيدگي در زبان است. دوره سوم زندگي ادبي صفارزاده از سال 1356 با چاپ دو مجموعه شعر «بيعت با بيداري» و «ديدار صبح» آغاز مي‌شود كه در اين دوره شاعر به سبكي مستقل و زباني كارآمد و منسجم دست پيدا مي‌كند و ساده‌گويي را در پيش مي‌گيرد. به گفته اسماعيلي، صفارزاده بعد از پيروزي انقلاب اسلامي و ديدار با امام(ره)، سلوك شاعرانه خود را تغيير داد و در مسيري جديد گام برداشت. ديدار با امام(ره) كه زمينه تحقق آن توسط حجت‌الاسلام دعايي فراهم شد، تأثير عميقي در شخصيت وي گذاشت و مسير زندگي‌اش را عوض كرد. بعد از اين ديدار سلوك ادبي اين بانوي شاعر به كلي تغيير كرد و ايشان با رويكردي معنوي‌تر به شعر و شاعري پرداخت. يكي از كارهاي بسيار ارزشمند صفارزاده، ترجمه قرآن به زبان‌هاي فارسي و انگليسي است. ترجمه قرآن وي از نظر قرآن‌پژوهان، ترجمه‌اي مقبول و قابل تأمل است. صفارزاده همچنين در سال‌هاي پاياني عمر، بعضي از ادعيه را نيز به زبان فارسي ترجمه كرد.
