تعامل با كشورها و نهادهاي بينالمللي اهميت زيادي در ورزش قهرماني دارد، اما اين تعاملات اگر يكطرفه باشد جز زير سؤال بردن اعتبار كشور و ملت ايران سودي نخواهد داشت. در سالهاي گذشته و پس از تيره شدن روابط سياسي ايران – عربستان، تيمهاي ورزشي اين دو كشور نيز در كشورهاي ثالث به مصاف هم رفتند، البته با حواشي بسيار زياد. با اين حال در ماههاي اخير تحولاتي صورت گرفته كه بر اساس آن سفر تيمهاي ايراني به شبهجزيره عربستان از سر گرفته شده و اين موضوع با اعزام دو تيم استقلال و تراكتورسازي براي انجام ديدارهاي مرحله گروهي ليگ قهرمانان آغاز شد و از امروز نيز دو تيم باشگاهي در رشته هندبال كه به جده سفر كردهاند كار خود را در رقابتهاي جام باشگاههاي آسيا آغاز ميكنند. از سرگيري روابط ورزشي بين دو كشور اتفاق خوبي در اين حوزه است، ولي ابهام اصلي اينجاست كه آيا آلسعود هم تيمهايش را به كشورمان اعزام خواهد كرد يا نه!
وقتي ايافسي براي برگزاري متمركز ليگ قهرمانان حق هر چهار تيم ايراني را ناديده گرفت، آقايان در فدراسيون با سكوت كار را پيش بردند به اين اميد كه در صورت صعود تيمهاي كشورمان به دور حذفي حق ميزبانيمان محفوظ خواهد بود. با درخشش سه تيم ايراني در آسيا حالا استقلال با الهلال عربستان بازي دارد و تراكتورسازي نيز با النصر. در اينكه شهرهاي تهران و تبريز و بهتر است بگوييم همه شهرهاي كشورمان توانايي ميزباني مطلوب همه رقابتهاي بينالمللي را دارند شكي نيست، منتها وقتي طرف حسابمان سعوديها هستند و از ايافسي گرفته تا شوراي المپيك آسيا حامي و بله قربانگوي آنها، داستان عوض ميشود. اعزام تيمهاي فوتبال و هندبال به عربستان حسننيت كشورمان را يكبار ديگر ثابت كرده، ولي آيا تضمينهاي لازم از سعوديها براي برخوردي مشابه و دور از لابيهاي سياسي گرفته شده است يا اينكه اين يك جاده يكطرفه است. اميدواريم مسئولان ارشد ورزش حواسشان به اين موضوع حائز اهميت باشد و قبل از اينكه از دشمن رودست بخوريم، تكليف ميزباني يكهشتم نهايي ليگ قهرمانان آسيا (شهريورماه) را روشن كنند.