سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: شبکه نسیم عید نوروز خوبی را پشت سر نگذاشت. یکسری برنامه پرسر‌و‌صدا و پرهزینه، اما کم‌بیننده به اضافه برنامه‌هایی تکراری و نچسب که شاید در کمتر بیننده‌ای شوق انتظار فرا‌رسیدن هرچه زودتر ساعت پخش را ایجاد می‌کرد. پس از این ایام هم شرایط تغییر چندانی نکرد و نسیم برنامه تازه‌ای رو نکرد، اما با شروع ماه مبارک رمضان بالاخره اندک تغییرات امیدوارکننده‌ای با پخش برنامه‌هایی مثل کتاب باز، خونه‌مونی، بیانتها و رانما ایجاد شد تا پس از مدت‌ها شاهد برنامه‌هایی از این شبکه باشیم که تنها از روی اجبار به تماشایشان ننشینیم. برنامه‌هایی با نگاه و مضامین متفاوت، ولی دارای اشتراک در یک ویژگی که همان جلب توجه با هزینه اندک است.
کتاب باز
«کتاب باز» البته تجربه جدید این شبکه محسوب نمی‌شود و به شکل معمول نباید این موقع از سال تولید و پخش می‌شد، ولی با تدبیر و تصمیم درست در قالب ویژه برنامه برای ایام ماه رمضان ساخته شد و به واقع چه زمانی بهتر از این ایام که مردم به سبب شیوع کرونا و حضور در خانه، بیشتر از هر زمان دیگری برای مطالعه کتاب فرصت دارند. نکته قابل‌توجه «کتاب باز» در سری جدید به‌طور حتم شنیدن چگونگی گذران دوران خانه‌نشینی از زبان مهمانان و تجربه شیب صعودی مطالعاتی آن‌ها و همچنین تحولات روحی و روانی‌شان در این ایام بود. بخش دلپذیر دیگر در این سری معرفی فیلم و مستند‌های دیدنی و آثار موسیقایی شنیدنی در هر قسمت در کنار حضور کارشناسان ثابت برنامه است که بر رونق هر چه بیشتر «کتاب باز» افزوده است.
خونه مونی
«خونه مونی»، اما برنامه جدید شبکه نسیم است که علی مسعودی آن را تدارک دیده و در همین قسمت‌های اول توانسته بیننده‌های فراوان و پیگیری را با یک ایده ساده در اجرا و احتمالاً با هزینه‌ای کم با خود همراه کند. اصولاً وقتی در ساخت برنامه‌ای پای ارائه و نمایش استعداد‌های مردمی و عمومی مثل آنچه در عصر جدید موردنظر قرار گرفت، وسط باشد، تقریباً نیمی از مسیر توفیق پیموده شده است؛ چراکه بیننده با آیینه تمام‌نمایی از تصویر خودش روبه‌رو است که با استفاده از آن می‌تواند امروز یک شرکت‌کننده و فردای خویش را در آن مشاهده کند و چه چیز جذاب‌تر از تماشای رویای ذهنی، اما دست‌یافتنی در قاب تلویزیون.
می‌ماند نیمی دیگر از مسیر توفیق که به نحوه اجرا و ارائه ایده‌ای که محصول ذوق و سلیقه سازندگانش است، باز‌می‌گردد. علی مسعودی تا اینجای کار در ساخت برنامه‌ای که ایده اولیه‌اش به‌نوعی محصول ویروس کرونا و در خانه ماندن مردم است، موفق عمل کرده و در فضایی صمیمی با داوری فیلم‌های ارسالی مردم از طریق چهار داور ثابت و استفاده از یک داور مهمان جهت عدم یکنواختی، به نوعی بیننده را نیز شریک تفکر و سنجش درباره درست و غلط بودن قضاوت داوران کرده است. «خونه مونی» برنامه‌ای است که ساختش نه لزوماً برای این روز‌ها که در تمام سال و البته ایام بعد از کرونا نیز می‌تواند در دستور کار قرار گیرد و با تغییراتی محتوایی و اجازه ارائه استعداد‌ها در زمینه‌هایی تازه‌تر، هم فرصت را برای نمایش خلاقیت‌های جدید فراهم کند، هم پایه‌گذار برنامه‌ای نو باشد که مدیران را مجاب به ساخت فصل‌های دیگرش کند. به‌راستی چه چیزی از این بهتر که با پیشرفت و گسترش فضای مجازی در میان مردم دیگر لازم نیست یک نفر مسافت طولانی را بابت نمایش استعدادهایش بپیماید و هزینه‌های هنگفت را نیز روی دست سازندگان برای ساخت برنامه بگذارد.
بیانتها
«بیانتها» دیگر برنامه قابل‌توجه و البته کم‌هزینه این روز‌های شبکه نسیم است که سعی می‌کند با نشستن پای صحبت‌های دلی و بی‌تکلف آدم‌های شناخته شده و ناشناخته آن‌ها را وادار به بیان درونیاتی از جنس ایمان و معنویت کند. بیانتها از جنس برنامه‌هایی مثل با حسین (ع) حرف بزن در فضایی بی‌ریا آدم‌هایش را به تأملی معنوی در خود و رابطه‌شان با خدا و پیرامون وامی‌دارد و غفلت‌های ناشی از نشستن گرد روزمرگی و فراموشی روی وجود انسانی را یادآور می‌شود. صحبت چند کارشناس پیرامون موضوعی واحد هم از دیگر بخش‌های برنامه است که آنجا نیز فضایی به دور از تصنع حکمفرماست و آدم‌ها زلال‌تر از همیشه و بدون حائل از خویش و درونیاتشان حرف می‌زنند.
رانما
از جمله دیگر برنامه‌های با بودجه کم، اما تأثیرگذار شبکه نسیم در این ایام، «رانما» یا به‌عبارتی رادیویی تصویری بود. رانما راوی حکایت‌های پندآموز زندگی مسافران یک تاکسی درون‌شهری است و در هر قسمت سعی می‌کند از طریق فضای گفتگو‌های رایج میان راننده و مسافران یک تاکسی درون‌شهری، روایتگر قصه‌های عبرت‌آموز و تأمل‌برانگیز با چاشنی مضامین دینی باشد و تأثیرات مطلوب زندگی در سایه ایمان واقعی و عملی به خدا را در مدت زمان کوتاه یادآور شود.
مرور برنامه‌های نامبرده در واقع یادآوری این نکته است که برنامه‌های پربیننده لزوماً از دل هزینه‌های بسیار و دکور‌های آنچنانی حاصل نمی‌شود و می‌توان با بودجه‌ای اندک، اما ایده‌ای درست مثل آنچه سال قبل در قالب برنامه بی‌کرایه از شبکه نسیم پخش شد، محصولی موفق و مطلوب‌نظر بیننده تولید کرد.
