از سال 90 كه خبر ساخت فيلمي درباره زندگي پيامبر اكرم(ص) منتشر شد، بسياري از جريان‌هاي اسلامي از تندرو تا ميانه‌رو درباره اين اثر و خبرهايي مبني بر به تصويركشيدن حضرت محمد(ص) ابراز نگراني كردند.
الازهر به عنوان مركزيت اهل‌سنت از دهه 20 قرن گذشته ميلادي فتوايي صادر كرده است كه در آن به تصوير كشيدن انبيا، صحابه، خلفاي راشدين و ملائكه حرام است و درباره پيامبر اكرم(ص) اين حرمت شدت كاملي دارد و ارائه چهره، فيزيك و صوت آن حضرت(ص) حرام اعلام شده است.
بدين واسطه اين دانشگاه اسلامي با فيلم «الرساله» العقاد به‌رغم تقاضاي كارگردان، نه‌تنها همكاري نكرد بلكه اكران هر دو نسخه عربي و انگليسي آن را در مصر حرام خواند. درباره فيلم مجيدي نيز نخستين بار در سال 91، احمد الطيب شيخ‌الازهر در گفت‌وگو با روزنامه مصري اليوم السابع، ناراحتي خود را از قصد ايران براي ساخت فيلم سينمايي كه در آن حضرت رسول اكرم(ص) به تصوير كشيده مي‌شود، بيان داشته و آن را مردود خواند.
هرچند پيش و پس از آن بسياري از علماي الازهر مواضعي ولو غيررسمي گرفتند اما همين مواضع به عنوان موضعي از درون الازهر دليلي بر حمله به فيلم شد. پس از سخنان شيخ الازهر در سال 91، تنها كاري كه صورت گرفت اعزام مجتبي اماني، رئيس وقت دفتر حافظ منافع ايران در قاهره به ديدار با الطيب و ارائه پاسخ درباره دغدغه‌هاي وي بود و بيان اين نكته كه علماي ايران نيز به تصوير كشيده شدن پيامبر اكرم(ص) را رد مي‌كنند.
پس از آن و در سال 93 «عباس شومان» معاون شيخ الازهر دومين اظهارنظر رسمي را بيان كرد و گفت كه «تلاش ايران براي اكران فيلمي كه در آن پيامبر اكرم(ص) به تصوير كشيده مي‌شود، مخالف اصول اسلامي و عقيده اهل‌سنت است.»
حال در آستانه اكران فيلم «محمد(ص)» مجيد مجيدي اينكه چقدر اين فتوا مي‌تواند در اكران اين فيلم در كشورهاي عربي و اسلامي مؤثر واقع شود، جاي سؤال دارد. در نمونه‌هاي گذشته‌اي چون درباره سريال يوسف پيامبر(ص) يا حتي فيلم‌هايي چون نوح ساخته دارن آرنوفسكي و الرساله بسياري از جريان‌هاي روشنفكر در جهان عرب و اسلام در برابر الازهر قد علم كردند و پاي اكران آن ايستادند اما اينكه اين بار و در ميانه تلاش براي ايجاد تنش بين شيعه و سني چنين اتفاقي مي‌افتد يا نه بايد منتظر ماند.
البته در اين بين، اكران اين فيلم در كشور مصر كه مهد سينماي جهان عرب است، تقريباً غيرممكن مي‌نمايد؛ چراكه الازهر قدرت كاملي در اين كشور دارد اما در كشورهاي ديگر عربي چون لبنان و كشورهاي شمال آفريقا امكان اكران بيشتري وجود دارد. اكران اين فيلم در كشورهاي غيرعرب چون پاكستان، مالزي، اندونزي و تركيه اگرچه احتمال بالاتري خواهد داشت اما مي‌تواند همراه با تنش‌هايي باشد كه مقابله با آن نيازمند تلاش گسترده سازندگان و مسئولان اكران خارجي آن براي توجيه رسانه‌اي و علماي كشورهاي مقصد است؛ كاري كه به درستي چندي پيش توسط مجيدي شروع شده و بايد با قدرت ادامه پيدا كند.
