شبکه فوتبال، نه شبکه ورزش

سرگروهی تیم ملی تنیس روی میز مردان و زنان کشورمان در مرحله مقدماتی رقابت‌های قهرمانی تیمی جهان در توکیو ژاپن، در شرایطی به دست آمد که بسیاری از اردوها، مسابقات تدارکاتی و بین‌المللی آنها به دلیل کمبود بودجه شدید، مشکلات و محدودیت‌های مالی فدراسیون تنیس روی میز لغو می‌شد؛ در حالی که طبق استاندارد فدراسیون جهانی تنیس روی میز (ITTF) هر بازیکن ملی‌پوش می‌بایست هر دو ماه یک بار در میادین بین‌المللی حاضر شود و توانایی‌های خود را محک بزند و ضعف‌هایش را بشناسد و برطرف کند. متأسفانه تیم‌های ملی ما به دلایل ذکرشده از این مهم محروم‌اند. اردوی آمادگی تیم ملی زنان ایران دو هفته پیش از شروع این مسابقات در تهران برگزار شد که سیما لیموچی، سرمربی تیم ملی کشورمان خاطرنشان کرد ما هم مایل بودیم مانند بسیاری از تیم‌های دیگر کشورها اردوهای سه ماهه یا شش ماهه برگزار کنیم، اما محدودیت‌های مالی ما را از این کار بازداشت و به یک اردوی ده روزه در تهران بسنده کردیم؛ البته برنامه تمرینات به بازیکنان داده شد و آنها در شهرهای خود تمریناتشان را دنبال می‌کردند. در خصوص مسابقات بانوان ملی‌پوش، آنها پیش از اعزام به رقابت‌های قهرمانی تیمی جهان در توکیو در جام فجر، لیگ عراق و چند مسابقه دیگر شرکت کرده بودند، اما شایان ذکر است اردوی تیم ملی، خصوصاً در یک کشور خارجی، حضور حریف تمرینی قَدَر خارجی و اعزام به مسابقات برون‌مرزی و بین‌المللی برای افزایش آمادگی بازیکنان ملی‌پوش ما بسیار لازم، ضروری و مثمرثمرتر خواهد بود.
جدای از مشکلات مختلف فدراسیون از جمله مسائل مالی آن که منجر به حذف اردوها و اعزام به مسابقات بین‌المللی و برون‌مرز علی‌الخصوص برای بانوان ملی‌پوش ما می‌شود، آنچه بیش از پیش جای خالی و ـ بهتر بگوییم ـ کم‌توجهی و کم‌کاری مسئولین را نشان می‌دهد، عدم همراهی رسانه‌ها، به‌ویژه صدا و سیما در پخش این مسابقات است. این در حالی است که سیمای جمهوری اسلامی نمی‌تواند دلیل بی‌توجهی و قصورش در این زمینه را کم بودن شبکه عنوان سازد، زیرا شبکه‌های سه و به‌ویژه ورزش مختص برنامه‌های ورزشی هستند، اما پرداختن بیش از حد و افراطی به فوتبال ـ که هیچ گاه ورزش اول این مملکت نبوده است ـ جایی برای پخش سایر ورزش‌ها و موفقیت‌های ملی‌پوشان کشورمان در رشته‌های دیگر ورزشی نمی‌گذارد. افراط در این امر به‌حدی است که در حالی مسابقات سطح پایین فوتبال پخش می‌شود که غیورمردان و شیرزنان کشورمان با امکانات محدود موفقیت‌های بزرگ می‌آفرینند. متأسفانه در ساعات پخش برنامه‌های غیر فوتبال، خصوصاً در شبکه اختصاصی ورزش به ورزش‌ها و مسابقاتی پرداخته می‌شود که اولاً برای نوجوان و جوان ایرانی ناآشناست و ثانیاً امکانات موجود به او اجازه حضور در این عرصه را نمی‌دهد و ثالثاً اگر به رشته‌های آشنای ورزشی‌ می‌پردازد، مسابقه‌ای مربوط به یکی دو سال گذشته را پخش می‌کند؛ درحالی که می‌تواند از این مجال اندک برای پخش حتی مسابقات ضبط‌شده و مهم بین‌المللی ملی‌پوشان کشورمان در رشته‌های مختلف از جمله تنیس‌ روی میز و یا حتی مسابقات باشگاهی داخلی بهره ببرد. متأسفانه آنچه برمی‌آید سیاست‌های صدا و سیما در جهت ارتقای رشته‌های مختلف ورزش کشورمان نیست و به ورزش کشورمان منصفانه نگاه نمی‌کند و توجه افراطی و یکسویه به فوتبال پتانسیل و انگیزه ورزشکاران ما را در رشته‌های دیگر به انزوا و حاشیه کشانده است.