"حرف هایش بچه گانه است" ، "با بچه بچگانه حرف می زنند" و...! این جملات تنها بخشی از جملات پرباری هستند که مدیران عامل سرخابی طی یکی دو روز گذشته نثار هم کرده اند. البته این دو نفر پیش از این نیز بارها برای یکدیگر کری خوانده اند ولی این بار با جدیت هرچه تمام از خجالت هم درآمدند.
علی فتح اله زاده و محمد رویانیان هر چند وقت یک بار که دلشان برای آمدن روی صفحات اول روزنامه های ورزشی تنگ می شود به صورت کاملا خودجوش جبهه گرفتن علیه یکدیگر را از سر می گیرند. قضیه خودجوش بودنشان بعضا تا جایی پیش می رود که دیگر مراعات هیچ چیز و هیچ کس را هم نمی کنند. در چنین مواردی همه گزینه ها روی میز قرار می گیرد و برای سرکوب کردن یا بهتر است بگوییم برای کم نیاوردن از رقیب از هر شیوه ای استفاده می کنند. اصلا برایشان مهم نیست که مدیریت پرطرفدارترین تیم های فوتبال ایران را برعهده دارند.
اگر امروز نگاهی به صفحات اول روزنامه های ورزشی بیاندازید بگو مگوهای فتح اله زاده و رویانیان را به وضوح می بینید، حتی اگر علاقه زیادی هم به فوتبال نداشته باشید با یک نگاه اجمالی به عمق فاجعه پی می برید. گویا حاجی یک حرفی زده و سردار حسابی از دستش ناراحت شده. رویانیان پنجشنبه حرف های رقیبش را به حرف های بچگانه تعبیر کرد. البته فتح اله زاده هم کم نیاورد مدعی شد چون رویانیان بچه است باید با همین لحن با او صحبت کند. شک نکنید که رد و بدل شدن اینگونه الفاظ کماکان ادامه دارد مگر اینکه خلافش ثابت شود.
با رویانیان موافقیم. اظهارنظرهای آن ها را که می شنویم ناخودآگاه فکر می کنیم دو کودک که سرگرم بازی بچگانه بوده اند با هم دعوایشان شده. منتها برای آنکه مطمئن شویم تصورمان اشتباه است در ویکی پدیا جستجویی ساده کردیم. دقیقا اشتباه کرده بودیم؛ علی فتح اله زاده متولد 1337 است و محمد رویانیان متولد 1339! سن و سالی از هر دو نفر گذشته ولی متاسفانه با داشتن 55 و 53 سال سن همچنان از حس و حال کودکی خارج نشده اند و مثل بچه ها علیه هم می تازند و مثل بچه خیلی زود با هم آشتی می کنند و قربان صدقه یکدیگر می روند. این وسط استقلال و پرسپولیس و هوادارانشان می مانند و حوضشان. سرخابی های تهران شناخته شده ترین باشگاه های ایرانی در قاره آسیا و جهان هستند. منتها از بد روزگار با داشتن مدیرانی که عشق مصاحبه هستند از ماهیت حرفه ای شان فاصله گرفته اند. در سوی دیگر هوادارانی هستند که سال هاست عشق قرمز و آبی را در قلبشان دارند و مجبورند درگیری های لفظی فتح اله زاده و رویانیان را تحمل کنند.
مگر نه آنکه سال های سال است نتوانستیم فقر فرهنگی را در استادیوم های فوتبال برطرف کنیم، پس چطور انتظار دارید معضل اهانت ها و فحاشی ها برطرف شود؟ مگر نه آنکه خیل عظیم تماشاگران جوان هستند، چطور می توانیم از آن ها بخواهیم تا مدیران مو سفید کرده و پا به سن گذاشته خود را الگو قرار دهند؟ رویانیان با وجود آنکه نظامی است و سال ها مسئولیت های مهمی بر عهده داشته به راحتی از کوره در می رود و با الفاظی که شایسته او و سوابقش نیست پاسخ همتای استقلالی اش را می دهد. فتح اله زاده هم مدعی است رویانیان فوتبالی نیست. در صورتی که حاجی که خودش را فوتبالی می داند و لقب شوالیه را هم خریده نیز در درگیری های لفظی بارها گوی سبقت را از سردار ربوده.
باور کنید در هیچ کجای دنیا حتی مدیران تیم های دسته سومی هم تا این اندازه مصاحبه نمی کنند. طرفداران منچستر یونایتد یادشان نمی آید آخرین مصاحبه مدیرعاملشان چه زمانی بوده. نمونه دیگر موضوع تمدید قرارداد مسی است، این نایب رئیس باشگاه بود که خبر تمدید لیونل با بارسا را به رسانه ها داد نه رئیس باشگاه.
هرچند که با توجه به در پیش بودن دربی بعید است مدیر عامل استقلال و پرسپولیس اهمیتی به خواسته مخاطبان دهند اما ما همچنان امیدواریم دو طرف با اعلام آتش بسی همیشگی دست از این رفتارها بر دارند.
