جوان آنلاین: این وضعیت نه تنها نگرانی فعالان محیط زیست را افزایش داده، بلکه نشان‌دهنده خطر جدی انقراض این گونه نادر نیز می‌باشد.
از ۲۰۰ قطعه تنها یک قطعه باقی مانده بود
در سال‌های اخیر، درنای سیبری به عنوان نماد تلاش برای حفاظت از گونه‌های در حال انقراض شناخته می‌شد. جمعیت این پرنده از بیش از ۲۰۰ قطعه در سال ۱۹۳۰ به تنها یک قطعه کاهش یافت. امید، آخرین بازماندهٔ این گونه، از سال ۱۳۸۵ به تنهایی به ایران مهاجرت می‌کرد و هر ساله در فصل سرما به مازندران می‌آمد.
نگرانی‌ها درباره امید
با نزدیک شدن به انتهای آذر، فعالان محیط زیست ابراز نگرانی کرده‌اند که ممکن است امید جان خود را از دست داده باشد. علیرضا شهرداری، فعال محیط زیست، در یادداشتی بیان کرد:
«این دومین سال است که امید به ایران مهاجرت نکرده و متأسفانه هیچ خبری از او گزارش نشده است.»
تاثیرات تغییرات اقلیمی
مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران هم قبلا، به تغییرات اقلیم و شرایط جوی اشاره کرده و گفته بود: «تغییرات اقلیم تأثیر زیادی بر مهاجرت این گونه پرنده دارد و امیدواریم که امید به استان مهاجرت کند.»
امید در سال‌های گذشته به طور مرتب در بازه زمانی ۳۰ مهر تا ۱۴ آذر به مازندران می‌آمد. اما حالا با گذشت دو سال از عدم بازگشت او، فعالان محیط زیست نگرانند که این پرنده به جمع گونه‌های منقرض شده بپیوندد.
اعلام انقراض
اگر خبری از امید نشود، باید انقراض این گونه شگفت‌انگیز را در کشور اعلام کنیم. این واقعیت تلخ نشان‌دهنده نیاز فوری به اقدامات حفاظتی و توجه به گونه‌های در حال انقراض است.
با نگاهی به تاریخ، موجوداتی مانند شیر ایرانی و ببر مازندران از ایران برای همیشه رفته‌اند. اکنون زمان آن است که از دیگر گونه‌های ارزشمند حفاظت کنیم و اجازه ندهیم که آنها نیز به سرنوشت مشابه دچار شوند.
