دو سه روزی از نطق امیرحسین ثابتی در مخالفت با وزارت عباس عراقچی در امور خارجه گذشته است و موافق و مخالف مواضع خود را تشریح کرده‌اند، اما حامیان ثابتی همچنان بر این تصور هستند که منتقدان نطق او حامی عراقچی هستند، همچنان فکر می‌کنند منتقدان نطق او مشکلی در هزینه شدن رهبری برای وزیر شدن یک نفر ندارند و همچنان در این خیال هستند که آن نطق جنجالی تماماً در دفاع از ولی‌فقیه بود و همه منتقدان آن نطق، لابد هزینه شدن بی‌جهت رهبری برایشان مهم نیست.
شناخت درست از «محل اشکال» در یک مباحثه سیاسی، قدم اول در پیشبرد درست بحث است. هم از این رو، ابتدا دو موضوع را روشن می‌کنیم؛ اول اینکه این نوشتار با کدام هویت سیاسی نگاشته می‌شود و بعد آنکه محل نقد به نطق نماینده تهران دقیقاً کجاست.
این نوشتار متعلق به آن هویت سیاسی است که نه حامی ثابتی و طیف او است و نه حامی عراقچی و طیف او؛ اینکه دو جریان بخواهند در یک دوقطبی کذایی، هر کس را که با آنان نیست، در جبهه رقیب بپندارند، نادرست است و
مثال نقض آن هم همین مایی هستیم که در هیچ سوی این دو طرف قرار نگرفته‌ایم. پس نقد بر جملاتی از نطق ثابتی به معنای حمایت از عراقچی یا دفاع از اقدامات حامیان عراقچی برای رأی آوری او در مجلس نیست. جناب ثابتی هم راقم این سطور را می‌شناسد و یقیناً از سر صدق تصدیق خواهد کرد که از حب عراقچی نیست که بنده بر نطق او نقدی می‌نویسم و از قضا از مخالفان جدی جریان حامی عراقچی هستم.
حال محل نقد و اشکال کجاست؟ آیا در اینکه ثابتی گفته نباید رهبر را برای رأی آوردن وزرا خرج کنیم، ایرادی وجود دارد؟ طبعاً خیر؛ و از قضا خود ما در همین روزنامه جوان از اولین رسانه‌هایی بودیم که در یادداشتی نسبت به این موضوع در مورد کل وزرا، و نه فقط یک وزیر، اعتراض کردیم. ما داعیه دفاع از عراقچی را هم که نداریم تا بشود گفت محل اشکال، مخالفت با عراقچی است. پس ایراد کجاست؟
مشکل ما با نطق امیرحسین ثابتی آنجایی است که در مقام رد هزینه‌کردن آقا برای وزیر شدن عراقچی، می‌گوید خود رهبری همواره بر استقلال مجلس تأکید کرده‌اند. صد البته که رهبری چنین کرده‌اند، اما آیا نظر دادن ولی‌فقیه درباره یک یا دو وزیر یا در فضای کلی، نظر دادن رهبری در موضوعی در حیطه وظایف و اختیارات یکی از قوا در شرایط خاص، استقلال آن قوه را زیر سؤال می‌برد؟ آیا این همان حرفی نیست که چند دهه است اصلاح‌طلبان، همین جریانی که اکنون حامی عراقچی است، درباره حکم حکومتی ولی‌فقیه می‌گویند؟ (اصلاح‌طلبان همیشه منتقد اختیارات خاص ولی‌فقیه بوده‌اند و همیشه هم بیشترین بهره را در وقتش از آن برده‌اند که مجال و مقام شرح آن اینجا نیست.)
هزینه کردن از رهبری برای وزیران نادرست است، خصوصاً آنکه صدق و کذبش هم روشن نیست و حامیان عراقچی مسیر نادرستی را رفتند؛ اما اگر زمانی رهبر انقلاب در شرایط خاص در خصوص وزیری یا طرحی یا لایحه‌ای نظری دادند هم، نافی استقلال مجلس نیست.
اما گذشته از خود محتوای نادرست این بخش از نطق، عملکرد ثابتی نشان می‌دهد که خود او در بزنگاه‌هایی سیاسی، مشکلی با هزینه شدن رهبری نداشته است. بنابراین، اکنون باید خودش را هم مخاطب نطق خودش بداند و آن رویه نادرست قبلی را اصلاح کند.
در جریان انتخابات ریاست جمهوری اخیر، امیرحسین ثابتی نامزدی قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری را نادرست دانست، چون رهبری پیش از این گفته بودند که نمایندگان مجلس دنبال سمت دولتی نباشند. اما ثابتی زمانی که این بخش از سخنان آقا را در کانال تلگرامی‌اش قرار داد، سه چهار کلمه را سانسور کرد تا معلوم نشود که رهبری منظورشان وزارت و مدیر دولتی بوده است و اشاره‌ای به ریاست جمهوری نداشتند. از سویی رهبری می‌گویند نماینده مجلس نباید از ابتدای ورود به مجلس نقشه فلان پست اجرایی را بپروراند، در حالی که انتخابات ریاست جمهوری امسال غیرمترقبه پیش آمد. البته شأن ریاست جمهوری هم بالاست و معطل پست فعلی نمی‌ماند و لذا نیاز به استعفای مقامات برای کاندیداتوری هم ندارد.
مهم‌تر آنکه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای خود در سال ۶۰ نماینده مجلس بودند و کاندیدای ریاست جمهوری شدند و از اخلاق اسلامی ایشان به دور است که دیگران را از کاری که خود کرده‌اند، نهی کنند. بنابراین، روشن بود منظور ایشان ریاست جمهوری نیست. بماند که این اشکال را هم ثابتی فقط درباره قالیباف اعمال کرد و مثلاً به مسعود پزشکیان یا وزرای پیشنهادی‌اش چنین ایرادی نگرفت. اعمال گزینشی نظراتی که از رهبری فهم می‌کنیم، خود دلیلی بر هزینه کردن از رهبری برای اهداف خودمان است.
از سویی ثابتی حامی کاندیدایی بود که یکی از محور‌های اصلی تبلیغی‌اش ادعای حمایت رهبری بود و اگر هزینه از رهبری نادرست است –که نادرست است- چرا خود چنین کردند؟ اگر هم حکم رهبری برای یک فرد در یک سمتی نشانه صلاحیت آن فرد در سمتی دیگر نیست، چرا درباره کاندیدای شما چنین بود؟ حتی اخبار غیررسمی و غیرموثق جلسات او با رهبری را هم به منظور ترغیب مردم برای رأی دادن به او منتشر کردند. چرا آنجا دغدغه هزینه کردن از رهبر وجود نداشت؟
این تناقض باعث می‌شود علاوه بر ایراد محتوایی به آن بخش خاص از نطق ثابتی، صلاحیت شخص او را برای پرداختن به موضوع «هزینه کردن از رهبری» زیر سؤال ببریم. وگرنه کیست که نداند نه با عراقچی صنمی داریم و نه اعتراض‌مان به هزینه کردن از رهبری بلند نبوده است و نه همپای بی‌اخلاقی‌های اصلاح‌طلبان علیه ثابتی شده‌ایم. امید هم داریم نماینده جوان مجلس با درکی بیشتر نسبت به موضوعات حساس پیرامون رهبر، هر بحثی را در تریبون عمومی طرح نکند.
تعبیر شما در این مقاله از هزینه کردن رهبری صحیح و قابل درک بنظر نمی رسد . 
