کشورهای غربی پس از پایان جنگ جهانی دوم، در پی ترویج نوعی روایت و کلان‌گفتمان در عرصه حکمروایی برآمدند که در قالب آن، طرح اصلی این بود که سلسله ای از ارزش ها و اصول مطرح شوند و دیگر کشورها ملزم به تطابق خود با آن ها شوند. در واقع، غرب جهانِ گفتمانی را تعریف کرد که هر کشور و دولتی که از آن تبعیت می کرد، متمدن و توسعه یافته تلقی می شد و برعکس، هر کشور و دولتی که بر ارزش ها و اصولی متفاوت از آنچه مطلوب غرب است تاکید می کرد، بایستی هدفِ تحمیل انزوا و انواع و اقسام فشارها قرار می گرفت.
از این منظر، شاهدیم که قدرت های غربی و به طور خاص دولت آمریکا، مجموعه از نهادهای بین المللی و البته مفاهیم را در حوزه های سیاست بین المللی، اقتصاد و مسائل اجتماعی نظیر دموکراسی، آزادی بیان، آزادی مطبوعات، حقوق بشر، آزادی اندیشه و غیره تعریف کردند که شاید در نگاه اول، ظاهری آراسته و موجه داشته باشند با این حال، در عمل و پشت صحنه، صرفا اهرم ها و ابزارهایی در دستان قدرت های غربی هستند. در واقع، غرب در چهارچوب همین معادله، جهان را به دو اردوگاه دوست و دشمن تقسیم کرده و رقبا و آنهایی که به مثابه دشمن می پندارد را به نحوی سیستماتیک و هدفمند، هدفِ حمله و فشار قرار می دهد.
در این چهارچوب، ایران که پس از پیروزی انقلاب اسلامی، گفتمانی جدید را در عرصه حکمروایی عرضه کرده و با رویه ها و رویکردهای داخلی و بین المللی خود، تا حد زیادی منافع جهان غرب و متحدان آن را به خطر انداخته نیز از حملات و فشارهای مختلف کشورهای غربی و فرصت طلبی های آن ها جهت ضربه زدن به کشورمان، دور نمانده است.
موضوعی که البته مصادیق و نمونه های تاریخی فراوانی را نیز از خود برجا گذاشته با این حال در روزهای اخیر، این جنس رویکردهای کشورهای غربی و به طور خاص دولت فرانسه علیه ایران، ماهیتی عیان تر و آشکار‌تر به خود گرفته و نوعی رسوایی را برای آن ها به بار آورده است.
در این راستا، فرانسه به عنوان کشوری که همواره خود را مهد و سرزمین انواع آزادی ها برشمرده و می شمارد، اخیرا در چهارچوب اتحادیه اروپا، تحریم هایی را علیه کشورمان به ویژه در حوزه رسانه ای و فعالیتِ شبکه های برون مرزی ایرانی وضع کرده است.
تحریم هایی که با توجه به تحولات اخیر کشورمان و در دفاع از آنچه حقوق بشر و دموکراسی ادعا شده، وضع شده‌اند. از این رو، شرکت فرانسوی "یوتل‌ست"، اقدام به حذف شبکه پرس تی وی و شمار دیگری از شبکه های برون مرزی ایرانی از پلتفرم پخش ماهواره ای خود کرده است. اقدامی که حتی با ساده ترین و ابتدایی ترین اصول آزادی بیان و رسانه در تضاد است. با این حال، مقام های فرانسوی قویا از این اقدام قهری خود حمایت کرده و آن را حرکتی مشروع می پندارند.
جالب اینکه وقتی اخیرا نشریه هتاک "شارلی ابدو" که سابقه اهانت به پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد(ص) را نیز در کارنامه سیاه خود دارد، در اقدامی، هتاکی علیه مقام معظم رهبری را نیز در پیش گرفته، دولت فرانسه در توجیه این اقدام اعلام کرده که در این کشور، مطبوعات و رسانه ها از آزادی برخوردار هستند.
در این نقطه باید از فرانسوی ها پرسید که این چه آزادی است که وقتی در مورد توهین به افراد و شخصیت های خاص می رسد، کاملا محترم شمرده می شود اما وقتی رسانه های ایرانی در حال انجام کار خبری و رسانه ای حرفه ای خود هستند، با آن ها برخورد می شود و صدایشان به شدیدترین وضع ممکن هدفِ تحریم و برخورد قرار می گیرد؟
جالب تر از همه این ها اینکه امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه نیز که در سال های اخیر با اعتراضات گسترده‌ای علیه عملکرد خود و دولتش رو به رو بوده، به تازگی در اقدامی جنجالی، از نصب کنندگان یک بیلورد با طرح صورت وی که مکرون را در شمایل آدولف هیتلر رهبر آلمان نازی نشان می دهد و از وی و سیاست هایش انتقاد می کند، شکایت کرده است.
*تصویری از یک بیلبورد در فرانسه که در قالب آن مکرون از سوی مخالفان و منتقدانش به دلیل سیاست های نادرست خود، شبیه به آدولف هیتلر رهبر آلمان نازی تصویر سازی شده است. مکرون با شکایت از نصب‌کنندگان این بیلبورد، به این حرکت پاسخ داده است.
در این نقطه نیز باید از مکرون پرسید که این چه اعتقادی به آزادی بیان و عقیده است که وقتی علیه وی کاری صورت می گیرد، آن را توهینی غیرقابل بخشش به ریاست جمهوری فرانسه و موقعیتش در نظر می گیرد و از آزادی عقیده سخن نمی گوید اما وقتی یک نشریه هتاک نظیر شارلی ابدو بدترین توهین ها را به مقدسات و مسوولان کشورهایی نظیر ایران می کند، آن را نمودی از احترام فرانسه به آزادی بیان در نظر می گیرد؟
به طور کلی اینطور به نظر می رسد که حجم تناقضات در رویکردها و سیاست های مقام ها و دولت فرانسه در رابطه با اعتقاد پوشالیشان به مفهوم آزادی بیان و رسانه به حدی افزایش یافته که دیگر خودِ آن ها نیز قادر به مدیریت گاف هایی که در این رابطه می دهند، نیستند. مساله ای که نشان می دهند در پسِ پرده شعارهای زیبای جهان غرب در مورد مفاهیم زیبا و انسانی، اساسا هیچ چیز الا نیات خاصشان جهت اهرم سازی و تحت فشار قرار دادن دیگران با استفاده از ابزارهای غیرقانونی نیست.
