شرکت‌کنندگان در مراسم یادبود خالق کتاب «اوسنه گوهرشاد»، او را هنرمند جامع و خلاقی دانستند که زندگی و قلمش را وقف امام رضا (ع) و دوستدارانش کرد؛ چه اینکه او معتقد بود بخش‌های مهم زندگانی امام رضا (ع) در مه است که اتفاقاً بخش‌های مهمی هم هستند.
مراسم یادبود سعید تشکری، نویسنده و نمایشنامه‌نویس فقید کشورمان در سی و سومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران به همت انتشارات به‌نشر و مجمع ناشران انقلاب اسلامی برگزار شد. همسر مرحوم تشکری در ابتدای این مراسم گفت: ما ۳۵ سال با هم زندگی کردیم. ایشان بیش از همه به کارش و نوشتن عشق داشت و خودش را وقف امام رضا کرده بود. من هم تلاش کردم بستر زندگی را طوری در آرامش نگه دارم که ایشان به اهدافش برسد. تمام کتاب‌ها و تحقیقات ایشان بیشتر در حرم امام رضا (ع) انجام می‌شد و زندگی‌اش را پای وقف آثاری برای دوستداران امام رضا گذاشت. ایشان بیماری سختی داشت و هر هفته باید دارو تزریق می‌کرد. با این حال صبح تا شب با تلاش فراوان به دنبال کار‌های تحقیقاتی بود.
سیداحمد میرزاده، شاعر و نویسنده خراسانی نیز در این مراسم بیان کرد: اولین بار دهه ۹۰ خدمت ایشان رسیدیم، زمانی که «مفتون و فیروزه» برنده جایزه قلم زرین شده بود. رابطه‌مان ادامه پیدا کرد و در ابعاد مختلف همکاری کردیم. نشست‌های متعددی لازم است تا کارنامه سرشار تشکری در جنبه‌های مختلف بررسی شود.
این شاعر و نویسنده خراسانی در مورد ویژگی‌های مرحوم تشکری تأکید کرد: او هنرمند جامع و خلاقی بود. بیست و چند جلد از آثار مرحوم نمایشنامه است که خودش کارگردانی کرده است. حدود ۱۰ فیلمنامه دارد. بیست و چند جلد رمان دارد. استاد سرشار که در نقد بسیار سختگیر بوده قائل است که اکثر رمان‌های بعد از انقلاب در چارچوب رمان نمی‌گنجد، ایشان از «مفتون و فیروزه» به عنوان یک رمان قوی یاد کرده است.
میرزاده بیان کرد: آثاری که جهانی می‌شوند، معمولاً بومی‌ترین آثار هستند، آثاری که توانسته‌اند حول محدوده و منطقه‌ای نوشته شوند. سال‌ها در ادبیات ایران، کسی به فکر مشهد نبود و تشکری اولین کسی بود که این منطقه را وارد آثارش کرد و بر آن متمرکز شد. او معتقد بود بخش‌های مهم زندگانی امام رضا (ع) در مه است که بخش‌های مهمی هم هستند. او کوشید این بخش‌ها را وارد آثارش کند. تشکری در هر اثرش سعی می‌کرد فرم جدیدی را ارائه کند. وی در بیان خصوصیات سعید تشکری خاطرنشان کرد: او مدیری فرهنگی بود. داوود کیانیان، تعبیری داشت از ایشان و می‌گفت ایشان بیش از اینکه نویسنده باشد، مدیر است و کار‌های گروهی را به خوبی هدایت می‌کند. او نگاه‌های مدیریتی جالبی داشت. تشکری معلم هم بود و وقت زیادی برای شاگردانش می‌گذاشت و از انتشار آثار شاگردانش نیز بسیار خوشحال می‌شد.
نویسنده کتاب «چه مهمان عزیزی» در ادامه افزود: ادبیات انقلاب اسلامی فراز و فرود‌های بسیاری داشته است. بسیاری از چهره‌های فرهنگی از انقلاب برخاستند، اما در طول زمان دچار استحاله شدند. تشکری مسیری برعکس را طی کرد. او با این طیف‌ها دمخور بود و با آن‌ها حشر و نشر داشت، ولی تمام هنرش را برای ادبیات دینی صرف کرد و خادم فرهنگی امام رضا (ع) بود. وقتی خادم حرم شد، بسیار خوشحال شد. ایشان کتابی با عنوان «غریب قریب» نوشتند که تاریخ حرم است تا دوره قاجار. جلد دوم این اثر هم که درباره دوره قاجار تا زمان فعلی است، چاپ و منتشر شده است. کتاب دیگری هم به نام «مشکور» دارند که زیر چاپ و حول محور امام رضاست.
محسن‌زاده، مدیر نشر ستاره‌ها نیز با تأکید بر اینکه ما به آقای تشکری خیلی مدیون هستیم، خاطرنشان کرد: مسیر انتشارات ما مسیری نبود که به‌طور جدی به رمان و ادبیات بپردازد. ایشان نگرش نشر ستاره‌ها را به رمان عوض کرد. او به همه منتقد بود و هیچ وقت به وضعیت موجود ادبیات راضی نبود. نشر ستاره‌ها، پنج کار از ایشان در دست چاپ دارد که به زودی ارائه خواهد شد.
