سرویس جوان آنلاین: امضای قرارداد سهجانبه سوآپ گاز ترکمنستان به جمهوری آذربایجان از خاک ایران با حضور رؤسای جمهور ایران و آذربایجان، با استقبال و تحسین کاربران شبکههای اجتماعی همراه بود. براساس این قرارداد سالانه ۵/۱ تا ۲میلیارد متر مکعب گاز ترکمنستان به جمهوری آذربایجان از مسیر ایران خواهد گذشت و ایران گاز مصرفی مورد نیاز خود را در پنج استان کشور از حق انتقال این گاز برداشت خواهد کرد. کاربران امضای این قرارداد را در آستانه مذاکرات وین نشانه رویکرد جدید ایران در ارتباط با همسایگان دانستند که بیان میکند چشم ایران به وین و توافق برجام دوخته نشده است. در ادامه بخشهایی از واکنشهای کاربران مرور شده است.
مجید شاکری:
انصافاً منطق قرارداد سوآپ گاز از ترکمنستان به آذربایجان خیلی دقیق تنظیم شده. موضوع صرفاً تأمین یا عدم تأمین گاز پنج استان شمالی نیست. ایران دریچهای ایجابی برای همکارى با محور لاجورد پیدا کرده. چیزی که تا همین دو ماه قبل خیلی بعید بهنظر میرسید؛ اینکه چگونه میتوان رقابت و همکاری را کنار هم تعریف کرد یک مرحله مهم است که این قرارداد یک گام بسیار بلند به سوی این درک است. شاید این اولین بار است که ایران وارد یک همکارى کریدوری به معنای جدید آن میشود. آینده چه خواهد شد؟ نمیدانم، اما این خبر واقعاً امیدوارکننده است. خدا قوت
علی بهادری جهرمی:
دیپلماسی در دولت مردمی در خدمت منافع ملی است. با قرارداد گازی سهجانبه بین ایران، ترکمنستان و آذربایجان که نتیجه نگاه متوازن به همه ظرفیتها در سیاست خارجی است، معادل گاز پنج استان ایران تأمین خواهد شد. با نگاه ویژه به همسایگان، میدان روابط خارجی دیگر محدود به چند کشور خاص نیست.
مهدی پناهی:
دل زنگنه وزیر نفت دولت روحانی به توتال فرانسوی و تکمیل پارس جنوبی خوش بود، برای همین یک دعوای حقوقی با ترکمنها راه انداخت تا آنها هم به ایران گاز ندهند، اما نه توتال ماند و نه پارس جنوبی تکمیل شد، ایران ماند و نیاز به گاز ترکمنستان و دلخوری این کشور! حتی در صورت بینیازی ایران از گاز ترکمنستان، تهران میتوانست در چارچوب برنامه جامع تبدیل شدن به هاب گازی منطقه واردات گاز از ترکمنستان را ادامه دهد. کاری که روحانی و زنگنه لجبازانه از آن استنکاف کردند، امروز دولت رئیسی انجام داد. پیوند اقتصادی با همسایگان یعنی همین.
مالک شریعتی:
«نمونهای از دیپلماسی اقتصادی منطقهای و سیاست همسایگی موفق»، بدون برجام و FATF هم میتوان منافعی را برای مردم تأمین کرد. خیلی فرق است میان دولتی که آب خوردن مردم را هم به اخم کدخدا گره میزد با دولتی که گاز پنج استان کشور را بدون نیاز به جابهجایی پول، از ترانزیت منطقهای تأمین میکند.
علی نادری:
ظاهراً همه چیز در وین نیست. در آستانه زمستان بخشی از کمبود گاز مورد نیاز با یک توافق همسایگی تأمین شد.
محمد پاداش:
وقتی از دست پر ایران در مذاکرات وین حرف میزنیم، مثلاً منظورمان امضای قرارداد سه جانبه سوآپ گاز ترکمنستان به آذربایجان از طریق خاک ایران است که همین یعنی بیاثر کردن تحریمها! یعنی با بستن دو سه سوآپ دیگر ایران هاب انرژی منطقه خواهد بود و انرژی را تا قلب اروپا و چین خواهد فرستاد!