دو روز قبل از آنکه سایمون شرکلیف در فرودگاه امام خمینی چمدان‌هایش را بر زمین بگذارد، وزارت خارجه انگلیس پیغامی مهم برای ایران ارسال کرد. لندن در آن نامه سربه‌مهر نوشت در پی تنش با جمهوری اسلامی ایران نبوده و مسیر برای گفتگو باز است. انگلیسی‌ها تأکید کرده بودند که در این خصوص، واشنگتن نیز با آن‌ها هم‌ساز بوده و گفتگو بهتر از جنگ است! پیغام مشترک لندن و واشنگتن درست در روز‌هایی به مقامات ایران رسید که روباه پیر در یک نقشه از پیش طراحی‌شده و درهمکاری مشترک با صهیونیست‌ها «جنگ کشتی‌ها» راه انداخته و پس از ۱۰ روز با شکستی مفتضحانه از برنامه شیطانی خود پا پس کشیده بود. اما چرا انگلیس حاضر شد تن به ذلت بدهد و چنین نامه‌ای را برای تهران ارسال کند؟
واقعیت آن است که محاسبات انگلیسی‌ها در این توطئه به هم خورد؛ آن‌ها گمان می‌کردند هنوز قرن نوزدهم است و می‌توانند با بازسازی نبرد «ترافالگار» بساط استعمار را دوباره در منطقه پهن کنند، اما مقاومت مردمی منطقه چنان به دشمن سیلی زد که آن‌ها مجبور به فرستادن پالس مصالحه شدند. لندن به خوبی می‌دانست که اگر برای بار دوم پرچم ملکه از روی کشتی‌های انگلیسی پایین کشیده و پرچم ایران برافراشته شود، دیگر نمی‌تواند سرش را نزد متحدانش بالا بیاورد.
سایمون شرکلیف، سفیر جدید انگلیس در شرایطی کارش را در تهران آغاز کرد که از یک‌سو کشورش در نبرد میدانی تحقیرشده و از سوی دیگر عائده دیپلماتیک نیز در مشت نداشت. سفیر پیشین انگلیس نه کارنامه مثبت امنیتی از خود به‌جای گذاشته بود و نه خاطرات خوشی! راب مک ایر، سفارت انگلیس در تهران را به کانون فتنه تبدیل کرده و در طول مأموریت خود قدمی در جهت بهبود روابط سیاسی و اقتصادی میان ایران و انگلستان برنداشته بود؛ روایت است که مک ایر عاقبت بدی هم پیدا کرده و در برابر سربازان نیروی انتظامی خودش را خیس کرده و تحقیر شده است. مأمور جدید انگلیس با شناخت کامل از وضعیت ژئواستراتژیک منطقه راه عامل قبلی را نرفت، او بازی مستقیم را کنار گذاشته و در عرض حرکت می‌کند. شرکلیف به‌جای برخورد‌های مستقیم سیاسی از روش‌های پیچیده‌تر بهره می‌گیرد.
پیش از این هر کجا فتنه یا آتشی به پا می‌شد، سفیر انگلیس در سطح اوباش میدانی در صحنه حاضر می‌شد و گلو پاره می‌کرد، اما مأمور جدید با زیرکی نقش عوض کرده و این بار با اتومبیل بنز و کت و شلوار اتوکشیده از کنار غائله عبور کرده و طراحی برنامه‌هایش را پشت‌صحنه انجام می‌دهد. بریتانیا به خوبی درک کرده است که توان درگیری مستقیم با مقاومت را نداشته و هزینه برخورد مستقیم با ایران برای لندن سخت و سنگین خواهد بود. از این رو انگلیسی‌ها در ظاهر، نقش ناظر را بر عهده گرفته‌اند. برگزاری یک نمایش مضحک سیاسی به بهانه سالگرد وقایع آبان ۹۸ در لندن، از سوی چند مزدور فارسی زبان با هدایت امنیتی ام‌آی۶ و سرویس دهی مالی و رسانه‌ای رژیم سعودی را باید از این زاویه نگریست و تحلیل کرد.
انگلیسی‌ها گمان کرده‌اند که با بو کشیدن بنزین در لندن می‌توانند انتقام خرد شدن چرخ دنده‌های ارتش ملکه در خلیج فارس را بگیرند. شکست‌های سریالی دشمن در برابر اقدامات هوشمندانه و فرا منطقه‌ای تهران باعث شده است که غربی‌ها به تنظیمات کارخانه بازگشته و «تهدید علنی» را به جای دیپلماسی روی میز بگذارند. درحالی که آنتونی بلینکن، وزیر خارجه امریکا برای رسیدن به توافق با ایران خودش را به درودیوار می‌کوبد، هم‌زمان اروپایی‌ها در هماهنگی با رژیم صهیونیستی و حکام مرتجع منطقه برای جمهوری اسلامی ایران خط‌ونشان می‌کشند. می‌دانیم که در پشت انتشار این دست اخبار و مانور‌های سیاسی کودکانه پیام‌های مشخصی وجود دارد. برای غربی‌ها «هضم ایران جدید» بسیار سخت و دردآور است. ایران هماهنگ و منسجم، با انبوهی از ظرفیت‌های خارجی ما را به یک کابوس شبانه‌روزی برای حریف تبدیل کرده است. بر خلاف لاف‌زنی‌های اخیر رئیس‌جمهور امریکا در حذف ایران از فروش نفت، جمهوری اسلامی ایران دیگر زیر بار این داستان سرایی‌ها نرفته و تهدید سخت و نرم را تحمل نخواهد کرد. غربی‌ها به‌خوبی می‌دانند که ازاین‌پس هر ضربه‌ای به ایران با واکنش پشیمان‌کننده روبه‌رو خواهد شد. نانسی پلوسی اخیراً گفته است که دولت در آسفالت کردن بزرگراه‌های نیوجرسی درمانده شده است. فشار اقتصادی بر دوش دولت فدرال به حدی است که بایدن مشاعر خود را ازدست‌داده است. وضعیت اقتصادی ایالات متحده به حدی خراب است که برای بازسازی زیرساخت‌های خود با دردسر‌های فراوان روبه‌رو شده و فقط یک باران سیل آسا کافی است تا نیویورک و واشنگن دی سی تبدیل به چاه فاضلاب شوند! آن‌سوتر بریتانیا زیر فشار برگزیت درمانده شده و در جنگ دبه‌ها در جایگاه‌های سوخت چاقوکشی می‌شود. این وضعیت، نوک کوه بحران در غرب است!
تروئیکای اروپایی و امریکا اگر عاقل باشند، به‌جای تحمل شورش‌های داخلی و تحقیر خارجی از سوی مقاومت مردمی، بازی با ورق سوخته را کنار گذاشته راه‌حل‌های عقلانی را انتخاب می‌کنند. خانه سفیر انگلیس در تهران از مدت‌ها قبل به محور شرارت در تدوین برنامه‌های بین المللی ضد ایرانی تبدیل شده است، اخیراً انگلیسی‌ها این نزاع را علنی و آن را بدون تعارف منتشر می‌کنند، هر چه قدر دشمن فشار بازی را افزایش دهد، از درون و بیرون خسارت‌های سنگین تری را باید تحمل کند. شرکلیف به‌خوبی می‌تواند فارسی صحبت کند؛ او در روز تقدیم استوارنامه به رئیس‌جمهور توصیه‌های جالب‌توجهی از جانب سید ابراهیم رئیسی دریافت کرده است. در آن دیدار نماینده بریتانیا تا کمر در برابر رئیس‌جمهور ایران تعظیم و صدای بلند جمهوری اسلامی ایران را به کشورش منتقل کرد. بدون اغراق این سطح از دیپلماسی و عزت میدانی تا به امروز بی‌نظیر است. حالا همین دست اقدام را با لیبرال‌هایی مقایسه کنید که روی کارت تردد شارلوت لوپز وارنه والر جاسوس ارشد انگلیسی عنوان «نماینده علیا حضرت ملکه بریتانیا» را حک کرده و زیر پای نماینده شیطان فرش قرمز پهن کردند.
