در شخصیت «خان عمو» به توضیحات مهدویان اکتفا نکردم و با خودم تحلیل کردم و دیدم به غیر از نکاتی که کارگردان درباره شخصیت می‌گوید و اتفاقاً درست هم است، شخصیت بُعد دیگری هم دارد.
سیاوش طهمورث با بیان این مطلب درباره ایفای نقش کاراکتر خان عمو در سریال زخم کاری که سومین قسمت آن از شبکه نمایش خانگی منتشر شد به ایسنا گفت: شخصیت خان عمو دو بُعدی است. در خان عمو حالات مختلفی را در طول سریال می‌بینیم که نمی‌توانیم در یک سکانس یا دو سکانس درباره آن تصمیم بگیریم، مثلاً «خان عمو» را در یک سکانس با یک حالتی می‌بینیم که در سکانس بعدی شخصیت کاملاً متفاوت را ارائه می‌کند.
طهمورث در پاسخ به این پرسش که آیا برای شناخت این شخصیت به اشخاص مابه‌ازای بیرونی هم فکر کردید؟ گفت: در تحلیل یک شخصیت تنها نمی‌توان به داشته‌های نویسنده اکتفا کرد و باید برای درک بهتر کاراکتر به نمونه‌های بیرونی هم دقت کرد. بازیگر باید اشراف کامل به جامعه خودش داشته باشد و وقتی این شناخت وجود داشته باشد، می‌توان به خوبی چنین شخصیت‌هایی را در جامعه شناسایی کرد. از طرفی تمام حالاتی که از انسان‌های مختلف می‌بینیم درون تمام ما وجود دارد. از خشم و عصبانیت و شادی تا غرور و کبر، همگی در وجود آدمیزاد هست و مهم این است که ما چه زمانی سراغش می‌رویم. برای همین کار، بازیگر کسی است که این صفات و خصوصیات را درون خودش جست‌وجو و آن را به خوبی درک کند تا بتواند ارائه دهد. تکنیک بازیگری ورود به این هنر است، اما نگهداری و زندگی کردنش یک هنر است که باید با تمام وجود آن را درک کنید، به همین دلیل هنرپیشه و هنرمند و بازیگر با همدیگر فرق دارند. برای همین من بنا بر تجارب خودم سراغ شخصیت می‌روم و سؤال‌هایی از خودم می‌پرسم که این شخصیت چه کار‌هایی کرد و چه واکنش‌هایی نسبت به اتفاق‌ها انجام می‌دهد؟
طهمورث درباره بازی کردن در کاراکتر‌های منفی و خاکستری گفت: متأسفانه در ساخت سریال‌ها و فیلم‌هایمان به یک نقص دچار هستیم؛ اینکه کارگردان فکر می‌کند یک بازیگر باید فقط در همان قالب همیشگی بازی کند و اجازه تغییر در نوع بازی را نمی‌دهند. برای من به عنوان بازیگر هیچ فرقی ندارد در چه قالبی بازی کنم. من نقش سیاه و سفید و مثبت و منفی را بازی می‌کنم، چون معتقدم همه این ویژگی‌ها در جامعه وجود دارد و باید آن‌ها را بازی کرد. به جرئت می‌گویم تمامی نقش‌های خاکستری که تا امروز بازی کرده‌ام هیچ کدامشان شبیه دیگری نبوده است؛ از حرکت دست‌ها و واکنش صورت و صداسازی همگی با یکدیگر متفاوت است.
