سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: غلامرضا موسوی رئیس صنف تهیه‌کنندگان سینما، معتقد است پول ناسالم باعث دامن زدن به فرایند افزایش دستمزد‌های نامتعارف در سینما شده است.
موسوی درباره نسبت بودجه‌ای که از کل برآورد تولید فیلم برای دستمزد بازیگران کنار گذاشته می‌شود، می‌گوید: هر فیلم یک بودجه‌ای دارد و این بودجه معمولاً در سیستم باید درصد‌های خاص خودش را داشته باشد؛ مثلاً برای یک فیلم سینمایی ما ۲۵ الی ۳۰ درصد معمولاً بودجه می‌گذاریم. حالا تصور بفرمایید که یک آقا یا خانم محترمی تشریف می‌آورند و به هر دلیل از تهیه‌کننده دستمزدی را مطالبه می‌کنند که در مجموع می‌تواند از این درصد خیلی بیشتر باشد! طبیعتاً در این جا دو، سه اتفاق می‌افتد؛ اول اینکه به بازیگران دیگر باید دستمزد‌های کمتر بدهند، یعنی در اینجا حق و حقوق دیگران ضایع می‌شود و آن وقت تهیه‌کننده‌ای که این کار را می‌کند و این کار مورد پسند من نیست باعث می‌شود که از دستمزد‌های عوامل فنی فیلم بزند. این آدم‌هایی که دستمزد‌های بیش از حقشان را دریافت می‌کنند باعث می‌شوند حق و حقوق دیگران ضایع شود برای اینکه بودجه شما، بودجه بادآورده‌ای که نیست. برای یک فیلم مثلاً ۳ یا ۴ یا ۵ میلیارد تومان بودجه گذاشتید بعد با فلان بازیگر صحبت می‌کنید و فکر می‌کنید که به او نیاز است، مثلاً او می‌تواند در فروش فیلم مؤثر باشد.
وی درباره نحوه مشارکت بازیگر در سود فروش فیلم، که در سینمای جهان متداول است، توضیح می‌دهد: این‌گونه نیست که مثلاً وقتی می‌گویند تام کروز ۲۰ میلیون دلار می‌گیرد، نقدی به او ۲۰ میلیون دلار می‌دهند، بلکه درصدی از فیلم را شریک می‌شود.
موسوی درباره بازیگرانی که در ایران به این شیوه دستمزد دریافت می‌کنند، می‌گوید: اگر بخواهم صراحتاً حرف بزنم آقای عطاران جزو آدم‌هایی است که در حرفه تا آن جایی که من اطلاع دارم مراعات می‌کند یعنی مسئله را خودش می‌داند و دستمزدش را جوری می‌گیرد که به نقدینگی آسیب نمی‌زند و درصدی از سهم را در فیلم شریک می‌شود. برای اینکه شاید همکاران خارج از کشور او نیز این کار را انجام می‌دهند، اما برخی دیگر یک جور رقابت دارند، یعنی می‌خواهند برای گرفتن دستمزد بالا برای خودشان وجهه‌ای بگیرند.
رئیس صنف تهیه‌کنندگان سینما تأکید می‌کند: به فیلم‌های کسانی که دستمزد‌های بالا گرفته‌اند نگاه کنید، اکثراً مخاطب تحویلشان نگرفته است یعنی نرفته بلیت بخرد، به هر حال زمانی که شما به استار یا به قول معروف به سوپراستار دستمزد می‌دهید باید این بزرگوار بتواند حداقل به اندازه دستمزد خودش تماشاچی جذب کند، یعنی اکثر این‌ها در این مورد شکست خورده‌اند. یکی از بامزه‌ترین اتفاقاتی که در سینمای عزیز ما رخ می‌دهد این است که طرف شکست می‌خورد و در فیلم بعدی دستمزدش را بالاتر می‌برد.
وی درباره نقش ورود پول‌های کثیف به روند افزایش دستمزدها، می‌گوید: سرمایه‌گذارانی که پول‌های گزاف به بازیگران دادند دقیقاً پول‌هایشان، همان پول‌هایی بود که اصطلاحاً «پول سالم» نبود، البته من نمی‌گویم پولشویی می‌کردند!
موسوی در ادامه با اشاره به اینکه گردش مالی سینمای ایران نزدیک به ۲۵۰ میلیارد تومان است، می‌افزاید: دوستان متوجه این موضوع نیستند که طرف برای شهرت خودش و برای پولشویی امکانات فراهم می‌کند. کسی که برای فلان سریال ۲۰ میلیارد تومان داده که اصلاً پولی نیست به اندازه چندین میلیارد برای خودش اسم و رسم و شهرت پیدا می‌کند و با این شهرتی که پیدا کرده است به بانک‌ها مراجعه می‌کند. مردم و همه بانک‌ها و همه کسانی که کار اقتصادی می‌کنند نمی‌دانند برای فلان سریال که مثلاً ۱۵ میلیارد هزینه شده در قسمت اول ۳ میلیارد ضرر داده است.
تهیه‌کننده پیشکسوت سینما، می‌افزاید: آن‌ها اصلاً بحث اقتصادی ندارند، البته بدشان نمی‌آید که فروش داشته باشند ولی واقعیت این است که اساساً دنبال این آمده‌اند تا خودشان را مطرح کنند، با مطرح کردن و سر و صدا راه انداختن DVDهایشان را برمی‌دارند و برای ۲ هزار رئیس بانک و کسانی که کار اقتصادی می‌کنند می‌فرستند؛ این کار توسط یک تهیه‌کننده معمولی انجام نمی‌شود فقط امکان دارد آن DVD را به چهار تا از دوستانش بدهد یا به سینما دعوت کند، اصل قضیه از اینجا شروع می‌شود.
رئیس صنف تهیه‌کنندگان سینما، درباره راه‌های صنف تازه‌تأسیس تهیه‌کنندگان برای مقابله با پرداخت‌های نجومی به بازیگران، گفت: این کار ساده نیست ولی ما داریم تلاش‌مان را می‌کنیم تا به آن برسیم. ضمن اینکه چیزی که ما داریم فشار می‌آوریم روی همکاران خودمان است، ما به همکار خودمان به عنوان تهیه‌کننده می‌توانیم بگوییم تو حق نداری قراردادی بیشتر از این ببندی. مثلاً می‌گوییم هر آدمی یک درصدی دارد و دستمزد بازیگرانت نباید بیشتر از ۲۵ تا ۳۰ درصد بودجه فیلمت باشد، چون این‌ها را می‌توانیم حدس بزنیم و کارشناسی کنیم. ما می‌توانیم تهیه‌کننده‌ها را ممنوع‌الکار کنیم به این معنی که به آن‌ها بگوییم دیگر امکاناتی که صنف و ارشاد باید به شما بدهد را نمی‌دهیم و فکر می‌کنم اتفاقات خوبی خواهد افتاد ولی به این سادگی‌ها نیست و این‌طور نیست که من بگویم همین امشب ما تصمیم می‌گیریم و می‌شود، خیر! راه درازی پیش رو است ضمن اینکه متأسفانه راه تقلب کردن همیشه باز است.
