سرویس جامعه جوان آنلاین: هر چند در کشور ما مدیریت بحران به‌رغم آنکه به عنوان یک موضوع دهان پرکن در محافل بسیاری مطرح می‌شود، ولی در عمل در پیشگیری همواره از حوادث احتمالی عقب مانده‌ایم. در کنار همه این موارد حالا پویشی شکل گرفته است که هزینه‌های مازاد را به مناطق دچار بحران اختصاص می‌دهد. این کار خوب وقتی اثربخشی کامل دارد که فراگیر شود و در کنارش رصد و پیگیری هم صورت پذیرد.
در کشور ما حادثه خبر می‌کند، ولی دستگاه‌های مختلف همواره غافلگیر می‌شوند که این غافلگیری با خسارت‌های مالی و جانی بسیاری همراه است. در یک نگاه کلی می‌توان نتیجه گرفت، اگر بحث پیشگیری به صورت علمی و براساس واقعیت‌های موجود مدیریت شود، می‌توان با هزینه‌های بازسازی جلوی افزایش بسیاری از حوادث پرتلفات را گرفت.
هزینه‌های سنگین حوادث غیرمترقبه در کشور ما سال‌ها زمان می‌برد تا پوشش داده شود. متأسفانه تعداد و میزان حوادث آنقدر زیاد است که وقتی دستگاه‌های متولی با بسیج امکانات در مکانی شروع به ارائه خدمات‌رسانی می‌کنند، حادثه دیگری در نقطه دیگر کشور رخ می‌دهد.
سیل، زلزله و آتش‌سوزی در رأس این حوادث قرار دارند که تلاش دستگاه‌ها و ارگان‌های مختلف نیز جوابگوی جبران این حوادث نیست.
مسئولان مدیریت بحران در کشور به جای برنامه‌ریزی و بستر‌سازی دائماً از کمبود بودجه دم می‌زنند؛ گویا مشکل اساسی در این‌گونه حوادث فقط با اختصاص بودجه حل و فصل می‌شود که نمی‌شود.
درکشور ما افراد تحصیلکرده در رشته‌های مورد نیاز برای برنامه‌ریزی مدیریت بحران در قبل، حین و بعد از حوادث بسیار هستند، اما سامان دادن به سرمایه‌های انسانی و امکانات همچنان مغفول مانده است؛ غفلتی که سبب شده است تاکنون حوادث کوچک، خسارت‌های بزرگ بر جا بگذارد. اینکه مسئولان دستگاه‌های متولی چه می‌کنند و چه برنامه‌ریزی برای آینده دارند همچنان بی‌پاسخ مانده و در ابهام باقی مانده است. از این مباحث اصلی که بگذریم، اخیراً پویش جدیدی در کشور در حال شکل‌گیری است و دستگاه‌های مختلف به جای هزینه‌های بیهوده و مازاد و بی‌نتیجه، بخشی از هزینه‌های برنامه‌های خود را به شهر‌ها و هموطنان حادثه‌دیده اختصاص می‌دهند. در یک جشنواره هزینه افتتاحیه و در یک دستگاه دیگر هزینه همایش‌ها و برنامه‌ها برای کمک به شهروندان یا ساخت چند واحد مسکونی اختصاص می‌یابد.
خبر‌هایی از گوشه و کنار منتشر می‌شود که حاکی از گسترش این پویش است؛ مثلاً مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری گفته است، هزینه‌های صرفه‌جویی تبلیغات نوروز به مناطق سیل زده سیستان و بلوچستان اختصاص پیدا کند. قبل‌تر هم شنیدیم، هزینه‌های افتتاحیه جشنواره فیلم فجر هم به سیستان و بلوچستان اختصاص داده شده بود. البته باید پیگیر بود و رصد کرد که این اختصاص‌ها درست اختصاص داده شود و تنها یک پز فرهنگی – انسان‌دوستانه نباشد.
آغاز این نگاه جدید برای کمک به همنوعان می‌تواند در تمامی دستگاه‌ها و به‌خصوص دستگاه‌های دولتی و بخش‌های وابسته گسترش یابد.
احساس مسئولیت و انجام وظیفه انسانی در رسیدگی به مشکلات افراد نیازمند باید مورد توجه و اهتمام همه مسئولان در همه رده‌ها قرار گیرد تا نتیجه بخشی جمعی آن حاصل شود.
چه زیباست وقتی با حرکت دستگاهی، بخشی هرچند اندک از هزینه‌های یک خانواده حادثه‌دیده جبران می‌شود و لبخند بر گونه کودکان و نوجوانان می‌نشیند که آثار و تبعات کمک به همنوع در طول زمان باقی خواهد ماند، ولی هزینه‌های مازاد و اضافی بیهوده به هدر خواهد رفت.
احساس مسئولیت در قبال حوادث اجتماعی به نوعی کارآمدی یک دستگاه یا یک مدیر به حساب می‌آید که می‌تواند در آبادانی و توسعه کشور اثرگذار و توشه‌ای برای نسل‌های آینده باشد و آن‌ها هم این نوع نگاه را بسط و گسترش دهند. نباید فراموش کرد که «قطره قطره جمع گردد و انگهی دریا شود.»
