به گزارش خبرنگار جوان انلاین اصفهان، حوضخانه مرکز آفرینش‌های ادبی قلمستان در یک روز پاییزی علاقه مندان به کتاب را دور هم جمع کرد تا حامد عسکری نویسنده کتاب پریدخت (مراسلات پاریس طهران) که کتابش پرفروش‌ترین عاشقانه سال شده و حالا به چاپ بیست و یکم رسیده، از نامه‌های خیالی عاشقانه دو شخصیت خیالی در زمان قاجار و راز آن برای علاقه‌مندان صحبت کند.
عسکری شاعر، ترانه‌سرا و روزنامه‌نگار در نخستین اثر نثر خود نامه‌های خیالی دو شخصیت خیالی در زمان قاجار را پیش روی خوانندگان کتابش گذاشته و به نشر مهرستان اصفهان سپرده است و در مقدمه کتاب آورده: «سیدمحمود و پریدخت ساکن تهران بودند. سید محمود را فرستاده‌ام پاریس برای تلمذ طبابت و پریدخت را چشم‌انتظارش گذاشتم. هر دو از دوری هم می‌سوزند و کلمه به کلمه این نامه‌ها راوی این سوختن است. در این فراق چندین ماهه، این نامه‌ها بین این دو نفر رد و بدل شده است و بعد هم هر دویشان توی تاریخ این سرزمین گم شده‌اند.» و ادامه می‌دهد: «امر خطیر عاشقی فقره‌ای است که این روزها یا یادمان رفته یا از روی نسخه فرنگی‌اش تقلید می‌کنیم. خدا کند این نامه‌ها به درد عشاق روزگارمان بخورد.»
وی در برنامه پری‌دخت‌خوانی در پاسخ به اینکه ورود از وادی نظم به نثر برای او چه تجربه‌ای به همراه داشته است، گفت: نظم و نثر در عین اینکه هر دو بستر ادبیات ما هستند، دو ساحت متفاوت‌اند و محتوایی که در ذهن نویسنده شکل می‌گیرد از او میخواهد که آن را به نثر بنویسد یا به نظم. در وادی نظم هم برخی اوقات مظمونی در ذهن شاعر شکل می‌گیرد که ممکن است تبدیل به غزل، ترانه، مثنوی یا قالب‌های دیگر شعر شود.
این شاعر و نویسنده افزود: قبل از نوشتن پری دخت، هم روزنامه‌نگاری را تجربه کرده بودم و هم نوشتن در فضای مجازی در شبکه‌های اجتماعی را و به نظر من شعر در دنیای امروز ما، مانند پاتیناژ در باجه تلفن است و نمی‌توان در یک فضای کوچک هنرنمایی کرد. انسان برخی حرف‌ها دارد که احساس می‌کند بد نیست شنیده شوند و در وادی نثر هم محک بخورد.
عسکری به سابقه‌ای که پیش از نوشتن کتاب پری دخت در شعر برای خود دست و پا کرده بود اشاره کرد و ادامه داد: در ۳۶ سالگی به شدت از ورود به وادی نثر ترس و دلهره داشتم اما کودک درون من عاشق ریسک، سرعت و هیجان است و خوشبختانه کتاب پریدخت با استقبال خوبی مواجه شد.
داستان علاقه‌مند شدن او به نامه‌نگاری عاشقانه هم جالب است. عسکری در این باره گفت: پدرم دانشجوی زاهدان بود و ما ساکن بم بودیم. 4-5 ساله بودم و یادم می‌آید که پدرم به مادرم نامه می‌نوشت و هر از گاهی شخصی در خانه ما را می‌زد و پاکتی می‌آورد و به مادرم می‌داد و همیشه برای من سوال بود که این کاغذها چیست که این‌قدر مادرم را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. وقتی سواد خواندن و نوشتن پیدا کردم یک روز که در خانه تنها بودم، صندوق نامه‌ها را پیدا کردم و همه را خواندم که همه نامه‌ها با فاطمه جان شروع می‌شد و به قربانت حبیب ختم می‌شد.
نویسنده کتاب پریدخت اضافه کرد: از همان‌جا انگار به نامه نوشتن ارادت پیدا کردم و بعدها خودم در دوران نامزدی و بعدتر برای همسرم نامه می‌نوشتم.
او تأکید کرد که خاصیت نامه نوشتن این است که حساب‌شده و فکرشده حرف می‌زنی و نمی‌توانی زیر حرف‌هایت بزنی چون به مخاطب نامه امنیت واژگانی داده‌ای و وقتی کلمه را به بند می‌کشی بار تعهد و قدرت آن بیشتر می‌شود.
عسکری با بیان اینکه همیشه خودم را مدیون نامه می‌دانستم، درباره اینکه چرا شخصیت‌های کتابش را در دوره قاجار قرار داده است بیان کرد: دوره قاجار دوره عجیبی است. در این دوره نهضت ترجمه آغاز شده، مطبوعات شکل گرفته و با رفت و آمد به سایر نقاط دنیا می‌فهمند در دنیا چه خبر است. در این دوره زن کم‌کم از پستو بیرون می‌آید و آنهایی که از طبقه مرفه هستند سواد هم پیدا می‌کند.
این نویسنده و شاعر زبان دوره قاجار را زبانی بین زبان درباری، دیوانی و دبیری و زبان محاوره‌ای و کوچه و بازار دانست که باعث شده برای کتاب خود از زبان این دوره استفاده کند.
او درباره سنت نامه‌نگاری بین عشاق اظهار داشت: اگر کلمه نداشته باشیم نمی‌توانیم فکر کنیم. کلماتی در پس ذهن ما هست اما خیلی کم از آنها استفاده می‌کنیم و کم‌کم دایره واژگانی ما کوچک می‌شود. برخی وقت‌ها باید از کلمات ظریف‌تری در گفت‌وگوهای خود استفاده کنیم. نامه نوشتن شما را وادار به فکر کردن می‌کند و همین که وقت گذاشته و فکر کرده‌اید برای محبوب ارزشمند است و به علاقه در رابطه اضافه می‌کند. یکی از اهداف من این بود که عشق زلال ایرانی را در این کتاب نشان دهم و اینکه چه شد که از عشق‌های اساطیری خود به خرس ولنتاین رسیدیم.
گفتنی است؛ نشست با نویسنده و جشن امضای کتاب پریدخت به همت مرکز آفرینش‌های ادبی قلمستان وابسته به سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان و با همکاری انتشارات مهرستان و اداره‌کل کتابخانه‌های عمومی استان اصفهان در آذرماه برگزار شد.
