سرویس اقتصادی جوان آنلاین: میزان آب با درآمد در ایران ۲ /۷۵ و آب بدون درآمد ۸/ ۲۴ درصد است. در این میان، میزان هدررفت واقعی ۶/ ۱۲، هدررفت ظاهری ۷/ ۱۰ و مصارف مجاز بدون درآمد ۵/ ۱ درصد است.
به گزارش ایسنا، هدررفت واقعی بخشی از آب ورودی به شبکه توزیع است که بدون آنکه مصرف شود، به صورت نشتهای مختلف از شبکه به هدر میرود و شامل نشت از خطوط انتقال، نشت از شبکه توزیع، نشت از انشعابات، نشت از مخازن شبکه و سرریز از مخازن شبکه میشود. اولین گزارش مربوط به آب به حساب نیامده در سال ۱۹۸۰ توسط مرکز تحقیقات آب انگلستان منتشر شد و تا سال ۱۹۹۴ شرکتهای مختلف آب در سراسر جهان به صورت منطقهای و مستقل درخصوص کاهش هدررفت اقدامات زیادی انجام دادند. تاریخچه مطالعات آب بدون درآمد در ایران در سال ۱۳۷۳ آغاز شد و مواجه شدن شرکتهای آب و فاضلاب در دهه اول تشکیل با جمعیت روبه رشد و تأسیسات گسترده شبکههای آب شهرها، لزوم انجام اینگونه مطالعات را جهت شناخت بیشتر شبکهها بیش از قبل نمایان میساخت. پس از آغاز مطالعه ایجاد طرح ملی تحقیق، توسعه و بهسازی تأسیسات آب و تأسیس دفاتر آب به حساب نیامده صورت گرفت و در سال ۱۳۷۴ نخستین پایلوتها در تهران، تبریز، بوشهر و اهواز انجام شد. با توجه به تجربیات حاصل شده از به کارگیری استانداردهایای دبلیوای در کشورهای مختلف شرکت مهندسی آب و فاضلاب ایران از سال ۱۳۸۳ تصمیم گرفت از این استانداردها برای مدیریت و ارزیابی هدررفت در شبکههای شرکتهای تابعه خود استفاده کند. به این منظور اقدام به تدوین برنامه استراتژیک آب بدون درآمد شد که مرحله اول آن تدوین برنامه بالانس براساس دستورالعمل انجمن بینالمللی آب برای ارزیابی هدررفت آب در ۳۵ شرکت تابعه بود. میزان آب با درآمد در ایران ۲ /۷۵ و آب بدون درآمد ۸ /۲۷ درصد است. در این میان میزان هدررفت واقعی ۶/ ۱۲، هدررفت ظاهری ۷/ ۱۰ و مصارف مجاز بدون درآمد ۵/ ۱ درصد است.