سرویس جامعه جوان آنلاین: اینکه سازمان محیطزیست به عنوان متولی مسائل زیستمحیطی دچار حاشیههای متعددی شده و از وظیفه اصلی خود غافل شده است، بر کسی پوشیده نیست. سازمان محیطزیست بهدلیل برخی تندرویهای مدیران خود همواره به جای تذکر به دستگاهها در حفظ محیطزیست، به عاملی تبدیل شده که از طریق آن و در سایه نظارت ضعیف افراد و دستگاههای مختلف با دورزدن قوانین اسباب تخریب و نابودی محیطزیست را فراهم میکنند. اینکه این سازمان نتواسته در سالهای متمادی کاری از پیش ببرد، به سازمان نمادین تبدیل شده است و به نوع تفکر مدیران آن و دولت که فقط شعار محیطزیستی میدهند، بر میگردد. از هوا گرفته تا دریاها همه در معرض آلودگی و نابودی قرار دارند و سازمان محیطزیست در حیات خلوت خود در پردیسان خوش آب وهوا جا خوش کرده است.
مهمترین موضوع محیط زیستی کشورمان آلودگی و آلایندگی هواست، اما متأسفانه تاکنون به رغم تلاش و طرحهای مختلف همچنان سایه آلودگی در همه ایام بر سر شهر و شهروندان سنگینی میکند.
اینکه به گفته معاون سازمان محیطزیست در حوزه تحقیقاتی آلایندهها تاکنون کاری انجام نشده است، جای تأسف دارد. در حقیقت سازمان محیطزیست با کمکاری و ناکارآمدیهای خود به جای الگوسازی برای حفظ محیطزیست خود عاملی شده تا روزنههای بیشتری برای تخریب محیطزیست از سوی افراد سودجود باز شود.
مدیران سازمان محیطزیست فراموش کردهاند که محیطزیست برای همه شهروندان و نسلهای آینده است و باید به نحوی عمل کنند که کوچکترین خدشهای به آن وارد نشود، اما گویا برخی این سازمان و محیطزیست را به گروگان گرفتهاند که به هر شکل ممکن میخواهند با آن سلیقهای عمل کنند.
بعضاً زنگ تخریبها در این سازمان بعد از فاجعههای زیستمحیطی به صدا درمیآید که دیگر کاری از کسی برنمیآید. خسارت زیستمحیطی در کشور ما بالاترین خسارتهای مالی و حتی جانی را به کشور و سرمایههای آن وارد میسازد و کسی هم از این بابت به جایی پاسخگو نیست؛ اینگونه است که سازمان محیطزیست در حاشیه قرار دارد و متن آن یعنی محیطزیست در حال نابودی و تخریب است.
وقتی سازمان محیطزیست نمیتواند به وظایف خود عمل کند و از حق و حقوق همه از انسان گرفته تا جانواران، گیاهان، آب و خشکیها حفاظت کند چه انتظار مضاعفی باید از آن داشت؟ سازمانی که طبق قانون باید در همه مسائل توسعهای حضور داشته باشد، ولی در عمل غایبترین سازمان در بین دستگاههای کشور است.