سرویس اجتماعی جوان آنلاین: سعید نمکی روز گذشته یکی از خبرنگاران سلامت را به عنوان مشاور رسانه ای خود منصوب کرد. اقدامی که در فضای رسانه ای با سکوت همراه شد، اما شاخک های زیادی را تکان داد و نظرها را به خود جلب کرد. این اصل اقدام انتصاب مشاور رسانه ای نبود که مورد توجه محافل خصوصی قرار گرفت، بلکه شخص منصوب شده مورد توجه بود؛ شخصی که در دوره قبلی وزارت بهداشت یکی از خبرنگاران منتقد عملکرد محسوب می شد.
در این بین اگر به معنی کلاسیک نقد توجه کنیم، می بینیم که نقد نوعی داوری با هدفی ارزشمند است. نقد با تعقل همراه و بر بستر نظریه استوار شده و سپس با ابزار زبان یا قلم مطرح می شود. باید توجه کرد که این نقد به عملکرد باید به هدفی ارزشمند ختم شود که به طور مثال در حوزه سلامت می توان این هدف را ارتقای کیفیت خدمات سلامت به مردم تعریف کرد. نقد عملکرد اصولا بر بستر زمان استوار است و شخص مسئول در طول زمان و با اقدامات خود باعث بروز انتقاداتی می شود که اگر هدف ارزشمند نداشته باشند، معنی آن به تخریب نزدیک تر است.
حالا وزیر بهداشت تصمیم گرفته در شرایطی که چند ماه از آغاز به کارش می گذرد، مشاور رسانه ای منصوب کند و مسئولیت رصد رسانه ها و به خصوص فضای مجازی را بر عهده یکی از منتقدان دوره گذشته این وزارتخانه بگذارد. هرچند استفاده از منتقد به عنوان مشاور سابقه طولانی دارد، اما نکته قابل تامل این است که آیا ذهن منتقد با قرار گرفتن در چهارچوبی که قبلا از آن انتقاد می کرده، می تواند اثرگذار باشد؟
به هر حال جریان سازی های اخیر علیه وزارت بهداشت و شخص سعید نمکی حالا از فاز برخورد احساسی وارد فاز تعقل شده است. رصد منظم رسانه ها و فضای مجازی و البته تعامل با رسانه ها می تواند علاوه بر شفافیت که مورد توجه و تاکید وزیر بهداشت است، باعث نزدیک شدن مردم به یکی از وزارتخانه های مهم دولت شود. هرچند در این بین مردم به دنبال بازی های رسانه ای نیستند و مشکلاتی مانند کمبود دارو و وضعیت بیمارستان ها را مهمتر می دانند؛ اما واقعیت این است که بازی های رسانه ای و موج های ایجاد شده در فضای مجازی اصولا به کسی رحم نمی کند و فارغ از تعقل به پیش می رود.
تدبیر سعید نمکی در آستانه روز خبرنگار با انتصاب یک خبرنگار سلامت به عنوان مشاور رسانه ای را می توان یک اتفاق مبارک دانست. وزیری که در صفحه شطرنج نظام سلامت خیلی فرصت ندارد، اما در همین بازه زمانی کوتاه نشان داده که به دنبال عملیاتی شدن قول های قدیمی و قوانین به جا مانده است. هرچند این اتفاق روی کاغذ ممکن است در فضای واقعی به شکلی تصور نشده اجرایی شود.
