ايتاليايي‌ها خواهان برچيدن پايگاه‌هاي آمريكايي هستند

آيا ايتاليا از بحران سياسي عبور مي كند؟

اروپا در حالي همچنان با بحران اقتصادي دست به گريبان است كه در حوزه سياسي نيز شرايط مطلوبي ندارد چنانكه نمود آن را در سقوط دولت ايتاليا مي‌توان مشاهده كرد.

رهبر جریان چپ میانه ایتالیا سکان دولت این کشور را به دست گرفت. "ماتئو رنزی" 39 ساله با حضور در دفتر "جیورجیو ناپولیتانو" رئیس جمهور به عنوان نخست وزیر جدید ایتالیا سوگند یاد کرد.

رایزنی های در کاخ ریاست جمهوری ایتالیا برای انتخاب نخست وزیر جدید این کشور بدنبال استعفای "انریکو لتا" از سمت نخست وزیری، آغاز شد. لتا به سبب برکناری از ریاست حزبش از سمت نخست وزیری استعفا داده است. گفته می شود رنزی نقشی اساسی در برکناری لتا از ریاست حزب داشته است.نخست وزیر جدید ایتالیا، سومین نخست وزیر این کشور ظرف یک سال اخیر محسوب می شود كه نشانگر بي ثباتي سياسي گسترده در اين كشور مي باشد..

وي در حالي اين سمت را پذيرفته که شکست و يا پيروزي در اين عرصه مي‌تواند سرنوشت‌ سياسي وي را رقم زند.

ايتاليا اکنون با چالشهاي گسترده‌اي مواجه است که استمرار آن برابر با زوال آن خواهد بود. در حوزه داخلي مهمترين چالش مسائل اقتصادي به ويژه رشد بيکاري است که اعتراض‌هاي خياباني را به همراه داشته است نخست‌وزير جديد ايتاليا در حالي بايد به حل بحران‌هاي اقتصادي بپردازد که پايان دادن به اعتراض‌هاي خياباني و برقراري ثبات داخلي چالش بزرگ پيش‌روي وي مي‌باشد مساله‌اي که موجب سقوط دولتهاي متعددي در اين کشور شده است به جز برلوسکني که در کارنامه خود سه دور نخست‌وزير را دارد ساير نخست‌وزير ايتاليا عمري چند ماهه داشته و حتي نتوانسته‌اند دوره 4 ساله خود را به پايان رسانند. این تحولات سیاسی در حالی در ایتالیا رخ می دهد که این کشور که سومین اقتصاد بزرگ منطقه یورو محسوب می شود، از وضعیت اقتصادی چندان مناسبی برخوردار نیست و کشورهای بزرگ یورو نگران آن هستند که تدام بحران سیاسی در آن منجر به بدتر شدن وضعیت اقتصادی و تاثیر گذاشتن آن بر اقتصاد کل منطقه بورو شود.

فضاي بحراني در عرصه سياسي و چند دستگي در پارلمان ايتاليا چالشي است که نخست‌وزير جديد ايتاليا براي رفع آن با چالشهاي بسياري مواجه است. ساختار سياسي ايتاليا نشان مي‌دهد كه اين كشور از ثبات خاصي برخوردار نبوده و عملا چند دستگي در پارلمان اين كشور را در فضاي نابساماني قرار داده است.

در حوزه سياست خارجي نيز ايتاليا از يک سو بايد به دنبال جلوگيري از سقوط موقعيت خود در اتحاديه اروپا باشد چنانکه اکنون اين کشور به قدرت درجه دوم و حتي سوم مبدل گرديده که کشورهايي مانند آلمان، فرانسه و انگليس براي آن تصميم‌گيري مي‌نمايند. خروج از اين وضعيت از مطالبات مردم از نخست‌وزير جديد ايتاليا است.

اكنون كشورهاي اروپايي چند توجهي به جايگاه ايتاليا در تصميم گيري‌هاي خود نداشته و به طور معمول در معادلات جهاني اروپا نامي از اين كشور مشاهده نمي‌شود.

از سوي ديگر روابط ايتاليا با آمريکا با برتري آمريکا، چندان مطلوب مردم ايتاليا نمي‌باشد چنانکه جمع‌آوري پايگاه‌هاي آمريکايي در خاک اين کشور از مطالبات مردم بوده است. نخست‌وزير ايتاليا در حالي براي حفظ منافع و موفقيت خود همراهي با آمريکا وناتو را در دستور کار دارد که خطر تحريک و اعتراض مردم به اين روابط نيز براي آن وجود دارد که مانع از رويکرد گسترده وي به آمريکا و ناتو خواهد بود.

لازم به ذکر است يافتن بازارهاي اقتصادي جديد در جهان و حذف نشدن از جمع بازيگران جهاني از ديگر اهداف دولت جديد ايتاليا خواهد بود که محور آن را نيز آفريقا و غرب آسيا (خاورميانه) تشکيل مي‌دهد که نگاه ويژه ايتاليايي‌ها به روابط با ايران را مي‌توان نمودي ازآ ن دانست. ايتاليا با اين رويکرد به دنبال خروج ازچالشهاي اقتصادي و ايفاي نقش به عنوان بازيگري سياسي مي‌باشد.

با توجه به آنچه ذكر شد مي‌توان كه دولت جديد ايتاليا در حوزه داخلي و خارجي با چالشهاي گسترده‌اي مواجه است كه پيروزي و يا شكست در اين عرصه‌ها مي تواند حيات سياسي نخست وزير جديد ايتاليا را رقم زند. در صورت شكست بويژه در حوزه اقتصادي، وي براي هميشه بايد از صحنه سياسي خارج گردد حال آنكه بهبود شرايط اقتصادي مي تواند ضامن ادامه بقا سياسي وي باشد. حال آنكه بسياري از ناظران سياسي احتمال گزينه شكست را بيشتر از پيروزي براي وي محتمل مي‌دانند چنانكه ساير كشورهاي اروپايي نيز نتوانسته‌اند از بحران اقتصادي خارج و همگان همچنان با بحران‌هاي گسترده‌اي دست به گريبان هستند.