جوان آنلاین: در شرایطی که کمتر از ۶ ماه تا آغاز رقابتهای جام جهانی ۲۰۲۶ باقی مانده، تیم ملی فوتبال ایران بیش از هر زمان دیگری نیازمند رسیدن به ثبات فنی و شناسایی ترکیب اصلی خود است. با این حال، در روزهای اخیر بار دیگر بحث استفاده از بازیکنان دوتابعیتی بهعنوان راهکاری فوری برای پوشش کمبود بازیکن خوب در برخی پستها مطرح شده که به نظر میرسد علاج کار فنی برای امیر قلعه نویی نیست.
تیم ملی ایران در گروه G باید به مصاف بلژیک مصر و نیوزیلند برود. گروهی که بدون تردید چالشی جدی برای شاگردان امیر قلعهنویی خواهد بود. در چنین شرایطی عبور از مرحله گروهی نیازمند تیمی هماهنگ، با ساختار مشخص و ترکیبی تثبیتشده است نه تیمی که هنوز درگیر آزمودن گزینههای ناشناخته باشد.
قلعهنویی در ماههای اخیر بهدلیل کمبود بازیکن تأثیرگذار در برخی پستهای کلیدی، بهویژه دفاع کناری و هافبک بازیساز ناچار به ایجاد تغییرات مداوم در فهرست تیم ملی شده است. این تغییرات اگرچه در بازیهای دوستانه قابل توجیه است، اما ادامه آن در فاصله کوتاه مانده تا جام جهانی میتواند به از دست رفتن ثبات تاکتیکی منجر شود.
تجربههای پیشین در استفاده ناگهانی از بازیکنان دوتابعیتی نیز مهر تأییدی بر این تردیدهاست. در آستانه جام جهانی ۲۰۱۴، دعوت از بازیکنانی چون مهرداد بیتآشور و دانیال داوری، عملا دستاورد فنی مشخصی برای تیم ملی تحت هدایت کارلوس کیروش نداشت. بازیکنانی که آمدند، بازی نکردند و بیسروصدا از چرخه خارج شدند، بدون آنکه نقشی تعیینکننده ایفا کنند.
