جوان آنلاین: مسعود ده‌نمکی، کارگردان سینما و تلویزیون کشورمان در پی شهادت آیت‌الله سیدابراهیم رئیسی طی یادداشتی که در رسانه‌ها منتشر شده است به ذکر خاطراتی پرداخته که طی سه دهه گذشته هیچ‌گاه بیان نکرده بود.
در این یادداشت آمده است:
«اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۷۱ اولین دیدار بین من و آقای رئیسی در دادگاه انقلاب اسلامی اتفاق افتاد. آن زمان ایشان در مقام ریاست دادگاه انقلاب و من در مقام متهم بودم. بعد از گذراندن ۱۰ روز زندان انفرادی و مراحل بازجویی در زندان توحید یا همان موزه عبرت فعلی که به جرم اعتراض به معضلات فرهنگی و کم‌کاری‌های دولت وقت و البته دستگیری تعدادی دیگر که کارشان چیزی بیشتر از اعتراض بود به دفترشان فراخوانده شدم. برخلاف تصورم با روی خوش به استقبالم آمد و بعد از تورق پرونده گفت: اگر جایمان عوض می‌شد و من آن‌طرف میز بودم، همین کار‌های اعتراضی تو را می‌کردم. یک‌بار هم وقتی مستند «فقر و فحشا» را ساختم و فیلم توقیف و پایم به دادگاه کشیده شد، ایشان را در سازمان بازرسی کل کشور دیدم. فیلم را دیده بود. می‌خواستم مستند «از کجا آورده‌اید؟» را بسازم. گفت: هنوز هم تو آن‌طرف میز هستی و من این‌طرف و خوشحالم که بعد از ۱۰ سال هنوز کم نیاورده‌ای.
آخرین دیدارمان پس از ریاست جمهوری ایشان بود. در ضیافت افطار کنار هم نشسته بودیم. هم قبل از افطار پشت تریبون و هم سر سفره که مرا به کنارش فراخواند، کلی به مسائل موجود نقد کردم و ایشان هم مثل قبل صبورانه گوش داد و آخرش گفت: من نسبت به تو همان ارادت ۳۰ سال پیش را دارم. من هم گفتم: من هم دوستتان دارم و به شما رأی دادم، اما باز من این‌طرف میز هستم و شما آن‌طرف و قبول دارید نقد منصفانه به دولت بهترین کمک به دولت شماست و پاسخ داد: قبول دارم. شاید می‌خواست بگوید من هم آن‌طرف میز بودم، همین کار تو را می‌کردم. خدا شهید خدمت ایران را با جدش محشور کند.»
