روشن شدن ابعاد پرونده فساد در فوتبال و اعلام اسامی افرادی که ردپای آن‌ها در این فساد دیده می‌شود، یک فاجعه تمام‌عیار است. هرچند که فدراسیون فوتبال با تمام توان سعی دارد به همه القا کند که این پرونده مربوط به دو سال قبل و باشگاه مس رفسنجان است، اما وقتی نام رئیس کمیته داوران فدراسیون فوتبال و رئیس مسابقات سازمان لیگ فوتبال هم به میان می‌آید، آن وقت است که باید نگران شد.
ماجرا زمانی حساسیت بیشتری پیدا می‌کند که اعلام می‌شود این دو به همراه نفر سومی که نامش در میان است باید از سمت‌های خود استعفا دهند که در غیر این صورت برکنار خواهند شد و این یعنی اینکه فسادی که می‌گویند مربوط به دو سال قبل بوده، همچنان ادامه دارد. طبیعی هم هست وقتی آن‌ها از دو سال قبل در جایگاه‌هایشان حضور داشته و دارند، فساد هم همچنان ادامه پیدا کرده است.
بگذارید بی‌پرده حرف بزنیم؛ وقتی خداداد افشاریان رئیس کمیته داوران متهم به فساد می‌شود، یعنی باید در چینش تمام داوران شک کرد. همچنین وقتی سهیل مهدی، رئیس مسابقات سازمان لیگ متهم به فساد می‌شود، یعنی اینکه باید در کل برنامه‌ریزی‌های مسابقات لیگ شک کرد. این درست همان چیزی است که رسانه‌های منصف سال‌هاست فریاد می‌زنند، اما به سیاه‌نمایی متهم می‌شوند. این همان فسادی است که سر تا پای فوتبال را فراگرفته و بی‌راه نیست اگر عنوان شود با کمی تحقیق می‌توان پای بقیه از ریز و درشت را هم به آن کشید.
در این میان باید به این نکته توجه داشت که با وجود سروصدای به راه افتاده، موضوع به همین چند نفر و یک باشگاه و یک پرونده قدیمی ختم نشود. فساد فوتبال موضوعی است که تازه بخشی از آن بیرون زده، بخش کوچکی که دو مسئول اصلی فوتبال کشور را زیر سؤال برده و از کار برکنار کرده است و همانطور که عنوان شد ادامه و تحقیق بیشتر در خصوص آن حتماً به نتایج جالب‌تر و البته تأسفبارتر هم منجر خواهد شد. پس نباید اجازه داد همه چیز در میان هیاهو و سروصدا فراموش شود و مفسدان به راحتی از پاسخگویی فرار کنند.
شنیده‌ها حاکی از آن است، مجموع مبالغی را که دست‌کم سه باشگاه فوتبال ایران به «چند مدیر فدراسیون فوتبال ایران، تعدادی داور لیگ برتری و بیش از پنج خبرنگار» پرداخت کرده‌اند، ۷ میلیون دلار است و برخلاف ادعای مدیران شرکت مس و فدراسیون فوتبال، «فساد مالی» مذکور تنها مربوط به سال ۱۴۰۰ نیست و تا فروردین ۱۴۰۳ و فصل جاری لیگ برتر ایران نیز ادامه داشته است. چنین حجمی از فساد در نوع خود کم‌نظیر است. فسادی که امیدواریم مراجع ذی‌ربط برای یک‌بار هم که شده به آن با قاطعیت رسیدگی کنند. فسادی که امیدواریم پرونده آن به سرنوشت پرونده‌های دیگر نظیر «ویلموتس گیت» و «دریافت‌های آنچنانی فوتبالی‌ها» دچار نشود که تشت رسوایی فوتبال از بام افتاده و صدای آن را همه شنیده‌اند، پس جای هیچ‌گونه اغماض و اهمال نیست، چراکه این پرونده برخورد قاطع می‌خواهد.
