نامگذاری روز ۱۴بهمن ماه به عنوان روز فناوری فضایی در ایران در عین اینکه نشان‌دهنده قابلیت و توانمندی دانشمندان جوان ایرانی در دستیابی به مرز‌های علمی و صنعتی در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی است، یادآور واقعیتی تلخ از برنامه قدرت‌های سلطه‌گر جهانی برای عقب نگه‌داشتن کشور‌های دیگر و بهره‌گیری از آن‌ها صرفاً به عنوان یک بازار مصرف یا تأمین‌کننده مواد اولیه مورد نیاز آنهاست.
در میانه نیمه دوم قرن بیستم و در شرایطی که دو ابرقدرت مطرح جهان، یعنی امریکا و شوروی برای تسخیر فضا باهم به رقابت پرداخته بودند و حتی رقابت‌شان به مرحله جنگ در فضا هم کشیده شده بود، امکان دسترسی کشورمان به فضا و پرتاب ماهواره برای ایرانیان در قبل از پیروزی انقلاب اسلامی به رؤیایی دست‌نیافتنی تبدیل شده بود و مردم ایران به رغم سابقه درخشان پیشتازی در علوم و فنون در قرن‌های اولیه پس از ظهور اسلام، به همت دانشمندانی همچون ابن‌سینا، خوارزمی و خواجه نصیرالدین طوسی باید همچون دیگر ملل عقب نگه داشته می‌شدند و حسرت دستیابی به علوم و فنون پیشرفته را می‌خوردند و اگر به ناچار و مبتنی بر سیاست‌های وابستگی به قدرت‌های سلطه، کارشناسان و متخصصان ایرانی به برخی از این تجهیزات پیشرفته نظیر هواپیما‌های اف۱۴ که ایران هزینه آن را برای تأمین امنیت ملی امریکا در منطقه غرب آسیا پرداخته بود، دست یافته بودند، نظامیان ایرانی حتی اجازه تعمیر و نگهداری قطعات این تجهیزات را نداشتند و باید دائماً تحقیر مستشاران امریکایی را تحمل می‌کردند.
یکی از دستاوردهای مهم انقلاب اسلامی که آن را نسبت به همه انقلاب‌های جهان متمایز می‌کند، پیشرفت‌های علمی و صنعتی کشور در دوران پس از پیروزی انقلاب، به رغم همه تحریم‌ها، تهدیدها و فشار‌های بین‌المللی دشمنان انقلاب است که از روز‌های آغازین پیروزی انقلاب اسلامی تاب تحمل شکل‌گیری یک نظام مستقل مبتنی بر ارزش‌های دینی را نداشته و از همان آغاز تمام ظرفیت خود را برای جلوگیری از تثبیت و تحکیم بنیان‌های انقلاب به کار گرفتند، اما هوشمندی و تدبیر امامین انقلاب در اداره جامعه و حمایت از پیشرفت‌های علمی و صنعتی کشور و البته تلاش‌های نخبگان و دانشمندان جوان کشور، سبب شده است نام ایران در بسیاری از عرصه‌ها در زمره بهترین‌های جهانی بدرخشد.
اکنون و در آستانه چهل‌وپنجمین فجر انقلاب و در شرایطی که نظام جمهوری اسلامی به دلیل گسترش نفوذ و توان اثرگذاری‌اش بر فرایند‌های مختلف منطقه‌ای و جهانی، در شرایط ممتازی قرار دارد، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و وزارت دفاع جمهوری اسلامی ایران در فاصله‌ای کوتاه با پرتاب دو ماهواره‌بر قائم و سیمرغ، توانستند چهار ماهواره را در ارتفاع ۷۵۰ کیلومتر و هزارو ۱۰۰ کیلومتری زمین مستقر کنند، اما بلافاصله و بعد از پرتاب قائم ۱۰۰ از سوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، تروئیکای کشور‌های اروپایی با صدور بیانیه‌ای به آن واکنش نشان دادند و با این ادعا که این پرتاب امکان آزمایش فناوری لازم برای توسعه بیشتر برنامه موشک بالستیک را به ایران می‌دهد، محکوم کردند.
اما درک چرایی عصبانیت اروپایی‌ها از این پرتاب‌ها که ثمره تلاش، پشتکار و نوآوری‌های دانشمندان ایرانی است، چندان دشوار نیست، چراکه این دستاورد‌ها نشانگر قابلیت‌ها و توانمندی یک نظام سیاسی و موجب الگوبخشی برای دیگر ملل جهان است، زیرا جهانیان نظاره‌گر این هستند که کشوری که قبل از پیروزی انقلاب اسلامی حتی توان تولید سیم خاردار را نداشت، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به رغم همه فشارها و تحریم‌ها و تحمل یکی از طولانی‌ترین جنگ‌های تاریخ معاصر که در آن صد‌ها هزار شهید و مجروح داد و بسیاری از زیرساخت‌هایش نابود شد، اما با همت جوانان و اندیشمندانش و با اتکا بر ظرفیت‌های داخلی توانست به جایی برسد که بر اساس مستندات مراکز ارزیابی غربی از رشد علمی۱۱برابری برخوردار شده و توانسته است به پیشرفت‌های حیرت‌آوری در عرصه‌های فضایی، هسته‌ای، دفاعی، نانوتکنولوژی، پزشکی و سلول‌های بنیادی دست یابد و این در حالی است که علاوه بر تحریم‌ها و فشارها، قدرت‌های سلطه تمام توان خود را برای از بین بردن و نابود کردن این نوآوری‌ها و تأسیسات ایران به کار گرفتند و با تولید و ارسال بدافزار‌ها نظیر استاکس‌نت برای از بین بردن سامانه‌های هسته‌ای، عملیات سایبری برای از کار انداختن سامانه‌های خدمت‌رسانی عمومی، عملیات خرابکارانه و تروریستی مزدوران صهیونیست در مراکز علمی و صنعتی یا حتی ترور بیولوژیک دانشمندان ایرانی نظیر ترور شهید کاظمی‌آشتیانی تلاش کردند کاروان پیشرفت ایران را متوقف کنند، اما نتوانستند.
اما به رغم خواست و اراده قدرت‌های سلطه‌گر غربی، پیشرفت‌های ایران در عرصه‌های مختلف علمی و صنعتی واجد چند پیام و پیامد مهم است:
۱- اثبات توانمندی دانشمندان ایران به رغم همه فشارها، تحریم‌ها و تهدیدها و اینکه «ما می‌توانیم»
۲- نشانگر قابلیت و کارآمدی نظام جمهوری اسلامی
۳- اثبات بی‌اثری تحریم‌ها به عنوان مهم‌ترین ابزار غرب برای عقب نگه‌داشتن دیگر ملت‌ها و ایجاد اخلال در مسیر پیشرفت علمی آن‌ها
۴- خارج ساختن علوم و فنون از انحصار کشور‌های غربی
۵- تقویت توان بازدارندگی کشور در برابر تحریم‌ها، فشارها و تهدیدها.
