کیفرخواست چهار متهم به قتل داریوش مهرجویی و همسرش به زودی صادر و متهمان در دادگاه کیفری محاکمه می‌شوند. آنطورکه سخنگوی قوه قضائیه گفته، تمام اماره‌ها و دلایل و همچنین اعترافات متهمان و بازسازی صحنه قتل شکی در قاتل بودن متهمان باقی نگذاشته، اما سؤالی که مطرح است اینکه چرا با وجود همه دلایل هنوز برای بعضی افراد متصور است که ابهاماتی در این حادثه وجود دارد و با طرح سؤال‌هایی سعی در معما بودن قتل مهرجویی و همسرش دارند؟!
هرچند بر اساس قانون، سیر مراحل و تحقیقات اولیه پرونده‌های جنایی در اداره پلیس و دادسرا‌ها محرمانه است و پرونده قتل داریوش مهرجویی و همسرش هم به همین رویه از وقوع حادثه تا دستگیری، بازجویی و بازسازی صحنه قتل رسیدگی شد. این رویه هرچند طبق قانون صورت گرفته و مورد قبول هم هست، اما همین موضوع باعث طرح ابهاماتی در این پرونده شده است، چون افکار عمومی در پرونده‌های مشابه مهم جنایی که سال‌های قبل رخ داده بود شاهد موارد استثنائی بودند که این رویه قانونی را پلیس و مقام قضایی به دلایلی که طرح سؤال و ابهامی برای مردم ایجاد نشود، نادیده گرفتند و از همان اول با اطلاع‌رسانی دقیق و استفاده از ظرفیت خبرنگاران و رسانه‌ها این فرصت را از افرادی که گاهی هم با قصد و غرض طرح ابهام می‌کنند، گرفتند. به عنوان مثال در پرونده محمدعلی نجفی، وزیر و شهردار تهران در دوران اصلاحات که همسر دومش را با شلیک گلوله در سال ۹۸ به قتل رساند با هوشیاری و آینده‌نگری مسئولان قضایی که به تبعات آن برای موج‌سواری برخی افراد مغرض آگاه بودند از همان دقایق اولیه حادثه از سوی سرپرست دادسرای امور جنایی تهران اطلاع‌رسانی نقطه به نقطه انجام شد.
خبرنگاران و اصحاب رسانه از هر طیف و گروه سیاسی با حفظ رعایت قانون به راحتی با متهم گفتگو و در تمامی جلسات تحقیقات در دادسرا حضور پیدا کردند تا هیچ، اما و اگری در این حادثه باقی نماند. به جرئت می‌توان گفت اگر پرونده نجفی هم به صورت محرمانه مانند پرونده مهرجویی بدون توجه به اصول حرفه‌ای اطلاع‌رسانی به افکار عمومی و رسانه‌ها رسیدگی می‌شد، الان با ابهامات زیادی که از سوی بعضی جریانات مطرح می‌شد روبه‌رو بودیم.
در پرونده قتل‌های زنجیره‌ای مثل خفاش شب و سعید حنایی از ظرفیت رسانه‌ها برای برطرف کردن شبهات مطرح شده به خوبی استفاده شد و خبرنگاران به راحتی به متهم دسترسی داشتند و با طرح سؤال‌های دقیق هیچ معما و ابهامی باقی نماند. الان پس از گذشت سال‌ها از این حوادث همه به وضوح می‌دانند قاتلان با چه شخصیت روانی و انگیزه‌هایی دست به جنایت زدند. نگارنده به عنوان خبرنگار حوزه حوادث که حدود ۱۴ سال است در صحنه‌های مختلف جنایی حضور داشته، به درستی دریافته که حادثه‌های جنایی و به‌خصوص قتل‌هایی که از سوی افراد مشهور رخ می‌دهد یا افراد مشهوری به قتل می‌رسند چنانچه به درستی اطلاع‌رسانی شوند و رسانه‌های این حوزه را نامحرم ندانند هیچ سؤال و ابهامی در آن باقی نمی‌ماند. در پرونده قتل داریوش مهرجویی و همسرش زمانی که خبرنگاران در محل حاضر شدند و مأموران مشغول بررسی صحنه قتل بودند مسئولان رسیدگی به حادثه، چه پلیس و چه مقام قضایی به درستی به سؤالات خبرنگاران پاسخ ندادند و حتی بعضی از آن‌ها حاضر به مصاحبه هم نشدند. در صورتی که در همان روز اول، کارآگاهان جنایی از تمام توان خود و حتی برای اولین بار از سگ‌های تربیت شده برای پیدا کردن رد قاتلان استفاده کردند که حکایت از آن داشت همه عزم و جزمشان بر شناسایی و دستگیری قاتلان در سریع‌ترین زمان است و این هیچ تردیدی را برای تغییر جریان حادثه باقی نمی‌گذاشت، اما بی‌اعتنایی به طرح سؤال‌های خبرنگاران زمزمه‌های ابهاماتی را در قتل برای افکار عمومی مطرح کرد. این رویه نه تنها در ادامه تغییر نکرد که با آن محرمانه‌تر برخورد شد و اطلاع‌رسانی قطره‌چکانی و ناقص درباره شناسایی عاملان قتل مزید بر علت شد و سؤال‌های زیادی را در پی داشت.
حتی در روزی که اعلام شد عاملان قتل دستگیر شده‌اند و به زودی بازسازی صحنه قتل صورت می‌گیرد باز هم مسئولان به خبرنگاران هیچ وقعی ننهادند و در آن روز که افکار عمومی منتظر بودند تا خبرنگاران اطلاعاتی از عاملان قتل در اختیار آن‌ها قرار دهند، در‌ها به روی آن‌ها در محل حادثه بسته شد. صحنه بازسازی با حضور چند مقام مسئول به صورت کاملاً محرمانه برگزار شد و حتی پس از پایان صحنه بازسازی هم هیچ یک از مسئولان در بین خبرنگارانی که بیش از ۱۲ ساعت در محل سرپا ایستاده بودند حاضر نشدند. حال با این با توصیف چه انتظاری از مردم برای قضاوت باقی می‌ماند جز اینکه بدانیم ابهامات و معما در حادثه قتل مهرجویی و همسرش ساخته و پرداخته مسئولان رسیدگی‌کننده به این پرونده است. با این حال باید منتظر ماند و دید مسئولان در ادامه رسیدگی به این پرونده، به‌خصوص جلسه دادگاهی متهمان چه رویه‌ای را در پیش می‌گیرند.
