اثری که هم اینک در معرفی آن سخن می‌رود، همانگونه که از نام آن پیداست، «نقش رسانه‌های مجازی در فتنه سال ۱۳۸۸» را بازکاویده است. به شهادت اسناد، این رسانه‌ها در کلیدخوردن و تداوم فتنه یادشده تأثیری مهم داشتند و تحلیل آن، برای فهم بهینه این بخش از تاریخچه نظام اسلامی ضروری می‌نماید. این پژوهش توسط دکتر علی‌اکبر رزمجو و علی عنایتی‌شبکلایی انجام شده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی، به انتشار آن همت گمارده است. تارنمای ناشر در تحلیلی، این کتاب را به ترتیب پی آمده معرفی کرده است:
«کتاب نقش رسانه‌های مجازی در فتنه سال ۱۳۸۸ که از سوی مؤسسه فرهنگی- هنری مرکز اسناد انقلاب اسلامی چاپ و منتشر شده است، می‌کوشد با خوانشی متفاوت و نو، نقش رسانه‌های مجازی را در تحولات پس از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری، واکاوی و تبیین کند. در مقدمه، هدفِ این کتاب اینگونه بیان شده است: بررسی ویژگی‌ها، قابلیت‌ها و محدودیت‌های رسانه‌های مجازی به ویژه در ایران و تبیین و تحلیل کارکرد‌ها و پیامد‌های آن در عرصه اجتماعی با رویکرد جامعه‌شناختی، با تمرکز و تأکید بر نقش رسانه‌های مجازی در فتنه سال ۱۳۸۸ و عملکرد گروه‌های سیاسی و شبکه‌های اجتماعی در فضای مجازی، هدف این کتاب است. کتاب حاضر می‌کوشد به این سؤالات پاسخ دهد که ماهیت، کارکرد و پیامد‌های رسانه‌های مجازی کدامند؟ آیا رسانه‌های مجازی، جایگزین رسانه‌های سنتی (روزنامه‌ها و رادیو و تلویزیون) خواهند شد؟ این رسانه‌ها چه تأثیری در مشارکت سیاسی دارند؟ آیا تأثیر آن‌ها در همه جا و در همه موارد، مشابه یا متفاوت است؟ رسانه‌های مجازی در انتخابات سال ۱۳۸۸ و به ویژه تحولات پس از آن، چه نقشی داشتند؟ چه زمینه و عواملی، موجب افزایش و گسترش نقش‌آفرینی این رسانه‌ها شد؟ نقش رسانه‌های مجازی در فتنه سال ۱۳۸۸ در ۹ فصل فراهم آمده است. فصول اول و دوم، به کلیات و چارچوب مفهومی و مبانی نظری اختصاص دارد. فصل سوم به بررسی نقش رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی در مشارکت و تبلیغات سیاسی می‌پردازد. فرصت‌ها و آسیب‌های شبکه‌های اجتماعی مجازی برای جنبش‌های اجتماعی از جمله مهم‌ترین مباحث این فصل است. در فصل چهارم تأثیر رسانه‌های جدید بر رفتار سیاسی کاربران در ایران بررسی شده و ضمن واکاوی ابعاد مفهومی و نظری تعامل میان اینترنت و رفتار سیاسی کاربران در ایران، الگو‌های کنش ارتباطی در فضای مجازی نیز مورد تبیین قرار گرفته است. بررسی اثرات رسانه‌های مجازی و ریشه‌ها و پیامد‌های سیاسی‌شدن شبکه‌های اجتماعی در ایران نیز از جمله مباحث دیگر این فصل است. فصل پنجم به بررسی زمینه‌های داخلی و خارجی شکل‌گیری فتنه ۸۸ می‌پردازد و فصل بعد، تقابل رسانه‌ها در دهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری را مورد واکاوی قرار می‌دهد. در این فصل ۱۳ مورد از تکنیک‌های تبلیغاتی رسانه‌های مخالف مورد بررسی قرار می‌گیرد. فصل هفتم، رسانه‌های مجازی فعال در جریان فتنه ۸۸ را معرفی می‌کند و فصل هشتم با عنوان رسانه‌های مجازی و قطبی‌شدن گفتمانی سیاست و جامعه می‌کوشد نقش شبکه‌های اجتماعی و اینترنت را در فرایند تشدید قطبی‌شدن جامعه بررسی کند. فصل نهم و پایانی هم که عنوان آن رسانه‌های مجازی و کنش‌های ستیزگرانه است، به بررسی نقش رسانه‌های اجتماعی در بحران‌های پس از انتخابات و ظرفیت‌های شبکه‌های اجتماعی مجازی برای اعتراض‌های مربوط می‌پردازد و مباحث کتاب با یک نتیجه‌گیری ۱۵ صفحه‌ای به پایان می‌رسد...».
