به گزارش جوان آنلاین به نقل از مشرق نیوز، «مایک پمپئو» وزیر خارجه‌ی سابق آمریکا و مدیر سابق سی‌آی‌ای (هر دو در دولت دونالد ترامپ) یکی از ایران‌ستیزترین سیاستمداران آمریکاست. پمپئو پس از خروج زودهنگام از دولت آمریکا با تک‌دوره‌ای شدن ریاست‌جمهوری ترامپ، اقدام به انتشار کتابی تحت عنوان «هرگز کوتاه نیا: جنگیدن برای آمریکایی که عاشقش هستم[۱]» کرد که به تجربیاتش در دوران خدمت در دولت آمریکا پرداخته است. مشرق قصد دارد طی یک مجموعه گزارش بخش‌های مربوط به ایران در این کتاب را خدمت مخاطبان محترم ارائه کند. آن‌چه در ادامه می‌خوانید قسمت پانزدهم از این مجموعه گزارش است. برای خواندن قسمت‌های قبلی می‌توانید از لینک‌های انتهای همین گزارش استفاده کنید.
لازم به ذکر است که مشرق صرفاً جهت اطلاع نخبگان و تصمیم‌گیران عرصه‌ی سیاسی کشور از محتوای کتاب مذکور این گزارش را منتشر می‌کند و دیدگاه‌ها، ادعاها و القائات این کتاب لزوماً مورد تأیید مشرق نیست. گزارش زیر حاوی توصیفات و اتهامات بی‌اساس علیه شهید سلیمانی از زبان مایک پمپئو است.
فصل ۶: «مماشات نکن؛ حمله کن»
چند روز بعد [از انفجاری که قاسم سلیمانی را ترور کرد]، انفجار دیگری رخ داد؛ این‌بار در واشینگتن. طی روزها و هفته‌های پس از عملیات، بسیاری از دموکرات‌ها و رسانه‌ها کنج کاناپه‌های راحتی‌شان تپیدند. «جو بایدن» [رئیس‌جمهور منتخب وقت آمریکا] گفت این اقدام «بسیار تحریک‌آمیز» بوده. سناتور «کریس مورفی» [نماینده‌ی دموکرات ایالت کنتیکت در مجلس سنا] گفت چه‌بسا آمریکا با این کار جرقه‌ی «یک جنگ بزرگ منطقه‌ایِ بالقوه» را زده باشد. «بن رودز» های دادوقال‌راه‌انداز دنیا [بن رودز، تحلیلگر ترقی‌طلب سیاسی و معاون سابق مشاور امنیت ملی باراک اوباماست] حتی در مخیله‌یشان هم نمی‌گنجید که بشود از چنین دقت و قدرتی برای مهار یک دشمن شیطانی استفاده کرد.
۸ ژانویه، همراه با «[مارک] اسپر» [وزیر دفاع وقت آمریکا]، «جینا هسپل» [رئیس وقت سی‌آی‌ای]، و «[مارک] میلی» [رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا]، در نشستی با حضور همه‌ی اعضای کنگره‌ی آمریکا، در یک شرایط امن [از نظر نشت اطلاعاتی]، گزارشی در این‌باره ارائه کردیم. صدالبته، چند دقیقه پس از پایان جلسه‌ی توجیهی، دموکرات‌ها علناً ادعا کردند که ما جان آمریکایی‌ها را بیهوده به خطر انداخته‌ایم و اساس [و توجیه] ما برای انجام این عملیات، وجود خارجی نداشته است. «[نانسی] پلوسی» رئیس [وقت] مجلس نمایندگان، در راهروی بیرونِ محل جلسه، شروع به فریاد زدن بر سر هسپل کرد و به او گفت از یک مأمور حرفه‌ای اطلاعاتی به کاسه‌لیسِ ترامپ تبدیل شده. این در حالی بود که جینا فقط توضیح داده بود که ما چه اطلاعاتی داشتیم و چرا مصمم بودیم نگذاریم سلیمانی بیش‌تر از این آدم بکشد.
این‌که کسی که بزرگ‌ترین معضلش در زندگی این بود که چه‌طور «الکساندریا اوکاسیو-کورتز» [نماینده‌ی دموکرات و ترقی‌طلب ایالت نیویورک و جوان‌ترین زن عضو مجلس نمایندگان] را مجبور کند درست رفتار کند، داشت صداقت زنی را زیر سؤال می‌برد که سال‌ها در سی‌آی‌ای جانش را به خطر انداخته بود، حالم را به هم زد. برای همین هم رفتم و صاف، جلوی پلوسی درآمدم. جینا نیازی به کمک من نداشت، اما من وظیفه‌ی خودم می‌دانستم وارد فاز حمله بشوم.
به قول معروف، بگذارید به عقب برگردیم و نوار عواقب حمله به سلیمانی را مرور کنیم. آیا بازدارندگی ما جواب داد؟ آیا اگر با ایرانی‌ها مماشات می‌کردیم، بهتر بود؟ مخالفان [ترور سلیمانی] کاملاً اشتباه می‌کردند. اقدامات جسورانه‌ی ما، نه‌تنها آتش یک جنگ جدید را شعله‌ور نکرده بودند، بلکه اتفاقاً باعث تنش‌زدایی شده بودند. ما از جان آمریکایی‌ها در برابر تروریستی محافظت کردیم که طی روزها و ساعت‌های قبل از مرگش داشت اقدامات مخرب بیش‌تری را ترتیب می‌داد. ایران این پیام را دریافت کرد که اگر تجاوزگری‌هایش ادامه پیدا کند، هزینه‌ای حتی بیش‌تر از این هم خواهد پرداخت.
به علاوه، در چارچوب راهبرد ما در قبال ایران، کاملاً منطقی بود که سرِ اختاپوسی را قطع کنیم که پاهایش را دورِ تقریباً همه‌ی کشورهای خاورمیانه پیچیده بود. به این ترتیب، گام‌های بعدیمان برای جدا کردن اعضای دیگر بدن آن اختاپوس، آسان‌تر می‌شد. همچنین می‌توانیم به رفتار «کیم [جونگ-اون]» [رهبر کره‌ی شمالی]، «[ولادیمیر] پوتین» [رئیس‌جمهور روسیه]، و «شی [جین‌پینگ]» [رئیس‌جمهور چین] پس از این حمله نگاه کنیم؛ «نیکلاس مادورو» رئیس‌جمهور ونزوئلا را نیز به این فهرست اضافه کنید. نه‌تنها ایران را مجازات کردیم، بلکه کاری کردیم همه‌ی این رهبران، ۴ ژانویه، قدرت بازدارندگی ما را بسیار بهتر از ۳ ژانویه درک کنند. این هم یکی از مزیت‌های جانبی رفتن به فاز حمله بود.
به عنوان پیوست به کل این ماجرا، لازم به یادآوری است که با افزایش تنش‌ها، ارتش ایران [در حقیقت، سپاه پاسداران] پرواز ۷۵۲ خطوط هوایی بین‌المللی اوکراین را چند ثانیه پس از بلند شدن از تهران به مقصد کی‌یف، سرنگون کرد. موشک زمین‌به‌هوای ایران (و شرارت و بی‌کفایتی رژیم این کشور) ۱۷۶ غیرنظامی بی‌گناه را که بیش‌ترشان ایرانی بودند، کشت. رژیم ابتدا دروغ گفت و سعی کرد اشتباه مرگ‌بار خود را بپوشاند. بولدوزرها محل سقوط هواپیما را صاف کردند. ضمناً مأموران دولت، تحویل جعبه‌های سیاه هواپیما برای تحقیقات را به تأخیر انداختند. این نوع سرپوش‌گذاری، و چنین بی‌اهمیتی‌ای نسبت به جان انسان‌ها، درباره‌ی ایران و همه‌ی رژیم‌های استبدادی خودکامه صدق می‌کند.
رژیم ایران تا همین امروز هم تشنه‌ی گرفتن انتقام جنگ‌سالار عزیزش است. رئیس‌جمهور ایران، ابراهیم رئیسی، اعلام کرده: «اگر ترامپ و پمپئو به خاطر اقدام جنایت‌کارانه‌یشان در ترور سردار سلیمانی در دادگاهی عادلانه محاکمه نشوند، مسلمانان انتقام شهید ما را خواهند گرفت[۲].» فرمانده‌ی نیروی دریایی سپاه پاسداران نیز گفته: «مقام معظم رهبری بر انتقام تأکید کرده‌اند و فرمانده‌ی کل سپاه نیز گفته است که انتقام اجتناب‌ناپذیر است و ما مشخص می‌کنیم که انتقام چه زمانی و در کجا انجام شود[۳]... همه‌ی عاملان ترور شهید سلیمانی قطعاً در این دنیا به سزای عمل کثیف خود خواهند رسید[۴].»
ما می‌دانیم که ایران توانایی‌های لازم برای عملیات در خاک آمریکا را دارد؛ بنابراین با وجود گذشت یک سال و نیم از پایان حضور من در دولت، هنوز هم تیم حفاظت من همراهم است. هر وقت می‌خواهم به فروشگاه سر کوچه بروم، تیم امنیت دیپلماتیک سایه‌به‌سایه‌ام هست تا ارزیابی کنم ببینم کدام بادمجان از بقیه رسیده‌تر به نظر می‌رسد. هر وقت «سوزان» [همسرم] می‌خواهد موهایش را کوتاه کند، باید امیدوار باشیم عوامل خفته‌ی حزب‌الله در حال پائیدن آرایشگاه نیستند. وقتی پسرم می‌خواست ازدواج کند، مأمورهای امنیتی باید پیش‌پیش یک تیم به کلیسا می‌فرستادند.
هر روز، همه‌ی کارهایی که من و خانواده‌ام انجام می‌دهیم، ازقبل برنامه‌ریزی و با افرادی که کت‌وشلوار پوشیده‌اند و عینک دودی زده‌اند، هماهنگ می‌شود (و ما عمیقاً از این آمریکایی‌های بزرگ که از ما محافظت می‌کنند، سپاسگزاریم). حداقل در یک مورد، روز پسرم به دلیل نگرانی‌های امنیتی، کاملاً مختل شده است. احتمالاً دیگر هرگز با ماشین شخصی خودم رانندگی نخواهم کرد، یا آن میزان حریم خصوصی‌ای که قبلاً داشتم، نخواهم داشت.
اما مهم نیست. فراتر از این سختی‌ها، این تهدیدها و این فتوا [ی ترور من]، باعث نشده‌اند حتی یک ذره زندگی‌ام را تغییر دهم. خودداری از مماشات با شیطان، برای اشخاص (مثلاً نیروهای نظامی ما)، خانواده‌ها، و کشور ما هزینه دارد. اما ایستادگی در برابر یک کشور یاغی و تروریست‌های شرورش که مصمم به کشتن آمریکایی‌ها هستند، ارزشش را دارد. من تصمیم پرهزینه‌تر اما درست را گرفته بودم، و مطمئنم که ما جان آمریکایی‌ها [ی بسیاری] را نجات دادیم.
