مجید صالحی با مجموعه‌های تلویزیونی‌ای مثل «سیب خنده» و «مجید دلبندم» چهره شد و با بازی در «زیر آسمان شهر» به اوج شهرت رسید. تصویری که در ذهن بسیاری از مردم از صالحی نقش بسته، ایفای نقش‌های او در همین سریال‌های کمدی است. تا همین چند سال پیش، عنوان کمدین چنان به نام مجید صالحی الصاق شده بود که نمی‌شد او را در قالب دیگری تصور کرد.
صالحی چیزی نزدیک به دو دهه در سریال‌ها و فیلم‌های کمدی بازی کرد و در نقش‌هایی هم که بازی می‌کرد کاملا جا افتاده بود. در شرایطی که به نظر می‌رسید صالحی با همین دست فرمان سال‌های بازیگری‌اش را به پایان برساند، ناگهان از اوایل دهه ۹۰ او با تغییر رویکرد، خودش را در نقش‌های جدی محک زد.
جدی‌ترین نقشی که صالحی تا آن زمان بازی کرد به فیلم «استراحت مطلق» مربوط می‌شد. او در این فیلم از قالب کلیشه‌ای خودش خارج شد و جنس دیگری از بازیگری‌اش را نشان داد. در همان سال‌ها در تئاتر هم در چند نقش جدی بازی کرد تا نشان دهد آماده تجربه کردن نقش‌های متفاوت نیز هست.
صالحی با همین دست فرمان در سریال «سیاوش» بازی کرد و در چند نقش جدی دیگر در سینما به ایفای نقش پرداخت. او سال گذشته نقشی سخت در فیلم تحسین شده «برف آخر» داشت و امسال در «شماره ۱۰» انقدر خوب بود که داوران را مجاب به دادن سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد کرد.
حالا با نگاهی به کارنامه بازیگری مجید صالحی در سال‌های اخیر می‌بینیم که تعداد نقش‌های جدی او بیشتر از نقش‌های کمدی‌اش شده است. این موضوع نشان می‌دهد که این بازیگر از نقش‌های کلیشه‌ای گذشته فاصله گرفت و بیشتر به دنبال تجربه‌گرایی در سینماست. به ویژه آنکه با گرفتن سیمرغ بلورین دریافته که نقش‌های جدی در میان اهل فن بیشتر از نقش‌های کمدی به چشم می‌آید. شاید اگر صالحی همچنان می‌خواست در فیلم‌های کمدی بازی کند، هیچ‌وقت دستش به سیمرغ نمی‌رسید.
ژانر‌های درام و ملودرام در سینما بیشتر از کمدی مورد توجه قرار می‌گیرد و ادواره مختلف جشنواره فجر نشان داده، همواره داوران به بازیگران فیلم‌های جدی توجه بیشتری نشان داده‌اند. البته بازی کردن در نقش‌های جدی باعث نشده صالحی از فضای کمدی فاصله بگیرد. او در کارگردانی تلویزیون و سینما همچنان ژانر کمدی را انتخاب می‌کند، ولی فهمیده برای آینده بازیگری‌اش نیاز به حضوری جدی‌تر در سینما دارد.
