رسول صدرعاملی، کارگردان سینمای ایران می‌گوید: در حال ساخت مستند «فتح بستان» در جنوب بودم که نامه‌ای سوخته از داخل لباس یک افسر عراقی به دستم رسید و در آن شعر‌های نزار قبانی برای سربازان و رزمنده‌های ایرانی نوشته شده بود.
دیروز۲۱ شهریورماه همزمان با روز ملی سینما، موزه سینمای ایران بخش‌هایی از گفت‌وگوی فریدون جیرانی با رسول صدرعاملی را منتشر کرد.
این نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده پیرامون اولین کار سینمایی خود می‌گوید: در حال ساخت مستند «فتح بستان» در جنوب بودم که نامه‌ای سوخته از داخل لباس یک افسر عراقی از یکی از سنگر‌های فتح شده توسط رزمندگان ایرانی به دستم رسید که شعر‌های نزار قبانی را برای سربازان و رزمنده‌های ایرانی نوشته بود.
وی ادامه داد: در آن نامه خطاب به رزمندگان ایرانی نوشته شده بود: من شما را دوست دارم، به سمت شما شلیک نمی‌کنم، تفنگم را به سمت آسمان می‌گیرم، ما کتابمان قرآن است و پیامبرمان با شما یکی است، چرا داریم همدیگر را می‌کشیم. یادم می‌آید این نامه را به فریدون جیرانی دادم، او خواند و استقبال کرد و به من پیشنهاد داد بر اساس آن فیلم بسازیم و کارگردانی آن را بر عهده بگیرم. ابتدا از این پیشنهاد حیرت کردم، اما پس از ۱۰روز با تأکید مجدد فریدون جیرانی اولین فیلمم را ساختم.
صدرعاملی با اشاره به فیلم «رهایی» خاطرنشان کرد: اتفاق خیلی خوبی که در فیلم رهایی افتاد و به من خیلی اعتماد به نفس داد، حضور داوود رشیدی بود که در این فیلم بازی درخشانی داشت.
«گل‌های داوودی» بهترین فیلم من است
وی با بیان اینکه «گل‌های داوودی» مهم‌ترین فیلم من است، گفت: در فیلم «رهایی» فریدون جیرانی فیلمنامه را به تنهایی نوشت، اما در «گل‌های داوودی» که قرار بود نقش اصلی را سعید کنگرانی بازی کند، به دلایلی نشد، همه کار بر عهده خود او بود. قصه این فیلم توسط قاضی ربیحاوی (نویسنده ایرانی- بریتانیایی) نوشته شده بود که با فریدون جیرانی درباره آن صحبت شد و او پیشنهاد مجدد ساخت فیلم سینمایی دیگری را داد. صدرعاملی با بیان اینکه در آن زمان قصه را ۳۰هزار تومان خریده بود، خاطرنشان کرد: در «گل‌های داوودی» به دلیل نابینا بودن کاراکتر‌ها نیاز به یک گریم خاص داشتیم، به همین دلیل سراغ عبدالله اسکندری رفتیم و عباس گنجوی را در آن فیلم شناختم که مونیتور خوبی بود، پروانه معصومی نیز در این فیلم به من معرفی شد.
وی ادامه داد: تمامی گروه در پشت و جلوی دوربین همه عالی بودند و بعد از آن برای انتخاب بازیگران سراغ بهترین‌های تئاتر رفتیم. جمشید مشایخی، جعفر والی و فقط بیژن امکانیان از گروه ما بود که در آن فیلم به خوبی درخشید. برای تدوین عباس گنجوی و برای موسیقی کامبیز روشن‌روان آمدند که در نهایت شد «گل‌های داوودی» و اتفاق عجیب در سال ۱۳۶۳.
صدرعاملی با اشاره به اینکه «گل‌های داوودی» در سومین دوره جشنواره فیلم فجر حضور داشت، یادآور شد: این فیلم برای بهترین فیلمبرداری، تدوین، موسیقی، بازیگر مرد و بازیگر زن جایزه گرفت، اما برای کارگردانی هیچ جایزه‌ای در نظر گرفته نشده بود. یکی از داور‌ها گفته بود، چون این فیلم در اکران خوب می‌فروشد جایزه کارگردانی همان فروش است (با خنده).
در ادامه این گفتگو فریدون جیرانی نیز خاطرنشان کرد: برای فیلم «گل‌های داوودی» در جشنواره فیلم فجر جمشید مشایخی جایزه بهترین بازیگر مرد، پروانه معصومی اولین بازیگر زنی که پس از انقلاب جایزه گرفت، جایزه بهترین موسیقی متن برای کامبیز روشن‌روان، جایزه بهترین فیلمبرداری برای فیروز ملک‌زاده و جایزه بهترین تدوین را عباس گنجوی گرفت. الان هم همه مسئولان از این فیلم به عنوان فیلم متفاوت پس از انقلاب یاد می‌کنند. وی در ادامه یادآور شد: دوبله این فیلم نیز بسیار خوب بود که ناصر طهماسب آن را انجام داد. یادم می‌آید سر صحنه این فیلم شهلا ناظریان با ایرج ناظری اختلاف داشت، ایرج طهماسب اختلافشان را برطرف کرد و سکانس درخشان زندان بلافاصله بعد از این حل اختلاف گرفته شد.
