سرویس اقتصاد جوان آنلاین: یکی از انتقاد‌های وارده به وزارت نفت طی سال‌های گذشته، جذب افرادی است که بدون یک روز سابقه‌کاری در این صنعت و با مدارکی غیرمرتبط، حقوق‌بگیر نفت شدند که اعتراضات زیادی را در میان کارکنان و کارشناسان در برداشته است. افرادی که هیچ چیز از این صنعت نمی‌دانستند، ولی وزیر نفت ترجیح داد آنها را استخدام کند و سمت‌های کلیدی را در اختیارشان قرار دهد. زنگنه گفته است:
«خیلی از افراد از طریق سیاسیون به ما معرفی می‌شوند که در صنعت نفت آنها را استخدام کنیم. اتفاقاً آن فرد هم مدرک مهندسی دارد و هم سابقه‌ای مثلاً ۱۵ ساله. خب الان همه افراد این شرایط را دارند و چیز منحصر به فردی نیست. در نتیجه به ما اصرار میکنند با این شرایط آن فرد معرفی شده را استخدام کنیم. وقتی تغییر پارادایم صورت بگیرد استخدام‌ها در وزارت نفت تنها بر مبنای گواهینامه صلاحیت حرفهای انجام میشود و اگر این فرآیند رشد پیدا کند و تثبیت شود، دیگر چنین اتفاقاتی در صنعت نفت نمی‌افتد.»
این اظهارات وی در شرایطی راهی رسانه‌ها شده است که نگاهی به عملکرد وی در این حوزه نشان می‌دهد، وی بسیاری از چهره‌های سیاسی و وابستگان آنان را بدون هیچ سابقه روشنی به نفت آورده و به آنها حقوق می‌دهد.
گام نخست؛ شاگردان دانشگاهی
دوره نخست وزارت زنگنه، بسیاری از چهره‌های سیاسی و غیرمرتبط با نظر زنگنه به نفت آمدند؛ از بهزاد نبوی گرفته تا چهره‌های دیگری که نمی‌دانستند نفت خوردنی است یا بردنی! این روند در دوره دوم وزارت او نیز تشدید شد و در گام نخست، شاگردان دانشگاهی او بلافاصله وارد نفت شدند و سمت‌های بسیاری را از آن خود کردند.
آیدین ختلان، با حکم زنگنه دستیار ویژه شد؛ جوانی که باسابقه حفر تونل و اداره یک شرکت انتشاراتی کوچک به یک‌باره به کلیدی‌ترین فرد حوزه صنعت نفت تبدیل شد و در صنعت پتروشیمی تا توانست برای خود جولان داد. یا محمد مصطفوی که با سابقه حضور در شورایاری یکی از محلات تهران، تبدیل به مدیر کسب و کار و سرمایه‌گذاری شد و وظیفه داشت برای انعقاد قرارداد‌های بین‌المللی با طرف‌های خارجی مذاکره کند! حضور شاگردان دانشگاهی او روز به روز بیشتر شد و تا توانست نفوذشان را بیشتر کرد. وزیر نفت معتقد است باید انسان‌های توسعه یافته را به مدیریت برگزید، ولی در برابر این پرسش که شاگردان دانشگاهی او دارای چه ویژگی‌هایی هستند، بدون پاسخ روشن لبخند می‌زند.
اینکه شاگردی در دانشگاه و آن هم به مدت کوتاه، چگونه توانسته برای صنعت نفت تولید شاخص کند، موضوعی است که زنگنه به آن علاقه دارد و، چون شخص خودش تصمیم‌گیرنده است، پس باید از آن تمکین کرد!
گام دوم؛ سیاسیون
او بار‌ها گفته است توصیه‌پذیر نیست، به منافع ملی فکر می‌کند و البته هزینه‌اش را می‌دهد. در نگاه اول، او یک قهرمان است، اما اصل داستان مواردی است که وزیر نفت دوست ندارد کسی به آن بپردازد. او از روزی که به نفت آمد، جذب نمایندگان مجلس را در دستور کار قرار داد و تا توانست نمایندگان ادوار و مستقر در مجلس را جذب وزارت نفت کرد.
موضوع به حدی داغ شد که در جلسه رأی اعتماد خود، با پذیرفتن این موارد اعلام کرد به استخدام نمایندگان مجلس افتخار می‌کند. نکته جالب اینجاست که بیشتر این نمایندگان با مدارک غیرمرتبطی مانند تاریخ، فقه، جغرافیا، برنامه‌ریزی شهری، روانشنانسی و... استخدام نفت شدند و البته در سنین میانسالی و پیری!
جذب نمایندگان مجلس در نفت
وزارت نفت حتی با جذب نمایندگان مجلس به صورت چراغ خاموش، نشان داد برای جلب حمایت سیاسیون دست به هر کاری می‌زند، به ویژه اگر این افراد از نظر سیاسی با او همراه باشند. بهروز نعمتی و الیاس حضرتی تنها دو نمونه از ده‌ها نمونه‌ای هستند که زنگنه آنها را در حین نمایندگی‌شان به استخدام نفت در آورد و تا توانست به آنها امتیاز داد. با چنین رویکردی، او معتقد است باید صلاحیت حرفهای برای جذب و سمت‌دهی به کارکنان مورد تأیید مرکز توسعه مدیریت صنعت نفت برسد، ولی ناگفته پیداست این مرکز، یک ویترین است تا مثلاً گفته شود همه‌چیز ضابطه‌مند شده است. وزیر نفت طی سال‌های جاری توانست این واقعیت را در صنعت جا بیندازد که برای استخدام در این وزارتخانه، یا باید شاگرد زنگنه بود یا نماینده مجلس و در نهایت وابسته نسبی به آنها!
اظهارات وزیر نفت شاید در درنگ اول، جذاب باشد، اما عملکرد او طی این سالها نشان می‌دهد تنها چیزی که برای اعطای سمت‌های مدیریتی اهمیت دارد، نسبت افراد با سیاسیون است؛ به همین دلیل است که داماد حجت الاسلام ناطق نوری مسئولیت توسعه نفت را بر عهده می‌گیرد و داماد و دختری دیگر، در سایر سمت‌ها به انجام وظیفه مشغول هستند.
خوب ژنرال هست دیگه هرچی صلاح بدونه انجام میده. 
