کوچک‌ترین ابایی از گفتن حرف‌های خلاف واقع ندارند. همانطور که عین خیال‌شان هم نیست اگر واقعیت‌هایی که با هزار دوز و کلک سعی در مخفی کردنش دارند، عیان و دست‌شان رو شود، چراکه هر بار بهانه‌ای غیرواقعی دارند برای توجیه و وقتی منتقدان مردم و رسانه‌ها باشند که توانی برای محاکمه آن‌ها ندارند، افتادن تشت رسوایی‌شان از بام نباید هم خم به ابروی‌شان بیاورد.
چند روز قبل بود که صالحی‌امیری، رئیس کمیته ملی المپیک بزرگ‌ترین معضل فدراسیون را عدم شفافیت مالی خواند و نیازی به توضیح نیست که فساد در هر ارگانی که شفافیت مالی ندارد، چطور رشد می‌کند. واکنش کفاشیان، اما نشان میدهد که صالحی‌امیری روی خوب نکته‌ای دست گذاشته است. رئیس سابق فدراسیون فوتبال در دفاعیه‌ای از خود مدعی شده که فدراسیون فوتبال حداقل در زمان او مثل یک اتاق شیشه‌ای بوده که نه تنها چیزی برای مخفی کردن نداشته، بلکه همه چیز مربوط به آن نیز مشخص بوده است! ادعایی که البته تنها با چند مورد ساده می‌توان آن را از اساس زیر سؤال برد.
کفاشیان در حالی مدعی است که فدراسیون فوتبال در زمان مدیریت او از لحاظ شفافیت مالی مانند اتاقی شیشه‌ای بوده که در پرونده قطور فساد در فوتبال که مجلسی‌ها تهیه کرده‌اند قسمت اعظم فساد‌های مالی آن مربوط به دوران مدیریت همین آقا بود که البته هنوز هم مشخص نیست به چه دلیلی هرگز از سوی نهاد‌های نظارتی با وجود مهر تأیید نماینده‌های ملت در مجلس بر پای آن عواملش پای میز محاکمه برای پاسخگویی کشیده نشدند و البته بعد از او هم مهدی تاج دقیقاً همان راهی را ادامه داد که او رفته بود تا فساد روی فساد تلمبار شود و جالب اینکه او هم مدعی بود همه چیز شفاف است.
مورد دیگری که می‌تواند این ادعای عجیب کفاشیان را زیر سؤال ببرد و رد کند، محکومیت شخص رئیس سابق توسط کمیته اخلاق به دلیل فساد در پرونده معروف به شرکت ام‌پی سیلوا بود و داستان گم شدن مبلغی معادل ۳۱۶ هزار دلار که بابت حق پخش تلویزیونی چهار دیدار تیم ملی ایران در مرحله مقدماتی انتخابی جام جهانی برابر گوام، ترکمنستان، هند و عمان به فدراسیون فوتبال ایران تحویل داده شده بود، اما در حساب فدراسیون نبود و کفاشیان نه فقط در جلسات رسیدگی، دفاعیه قانع‌کننده‌ای بابت نحوه واریز این پول به حساب فدراسیون ارائه نکرد که توسط کمیته اخلاق به دلیل دست داشتن در این فساد محکوم هم شد. هرچند که مدت این محکومیت به دلیل لابی‌گری‌های فدراسیون تاج که باید این پرونده را برای گرفتن حق فدراسیون به قوه قضائیه می‌برد کاهش یافت (بدون مشخص شدن اینکه ۳۱۶ هزار دلار گمشده فدراسیون کجا رفته است) تا بار دیگر مشخص شود به چه دلیل بازوی فساد در فوتبال قطع نمی‌شود.
از دیگر مواردی که می‌تواند عدم شفاف‌سازی مالی فدراسیون کفاشیان را صراحتاً ثابت کند داستان ۴۰ هزار دلاری است که مدت‌ها بعد از پایان ریاست او توسط مصطفی طباطبایی به فدراسیون تاج بازگردانده شد. ده‌ها هزار دلاری که هرگز مشخص نشد از چه زمانی نزد فامیل رئیس سابق فدراسیون بوده، میزان دقیق آن چقدر بوده و آیا همه این مبلغ تحویل داده شده یا نه، از کجا آمده و چرا و به چه شکلی تا مدت‌ها بعد از پایان دوره کفاشیان دست فامیل او بوده، آیا هیچ بانک مطمئن و معتبری در کشور وجود نداشت که پول بیت‌المال به برادرزن کفاشیان سپرده شد یا گذشته از بانک، خود فدراسیون صندوق یا صندوق‌دار رسمی و قانونی برای نگهداری اموالش نداشت؟!
داستان ده‌ها هزار دلاری که قرار بود بین اطرافیان کفاشیان محرمانه بماند، اما در پچ‌پچ‌های درگوشی فدراسیون لو رفت، این هم نمونه دیگری است از فدراسیون شیشه‌ای کفاشیان که تشت رسوایی‌اش سال‌هاست که از بوم افتاده و پرونده قطوری از فساد‌های متعدد آن توسط مجلس تهیه شده، اما رئیس سابق آن همچنان در ادعا‌های واهی سعی در انکار آن دارد، به طوری که حتی وقتی رئیس کمیته ملی المپیک نیز این عدم شفافیت مالی را نقطه ضعف اصلی فدراسیون می‌خواند، حاضر به پذیرفتن آن نیست که اگر بود توجیه مضحک اتاق شیشه‌ای را مطرح نمی‌کرد.
موضوع فساد موضوعی روانشناختی ایست چراکه وقتی مسئولی به فکر مال اندوزی باشد قادر به تمرکز بر روی مسئولیتی که به او سپرده شده نیست!! از یاد نبریم ذهن انسان قادر به تمرکز بر روی دو چیز در یک بازه زمانی نیست و از آنجا که انسان موجودی است که راحت طلبی را به کار سخت ترجیح میدهد، اگر روزنه های فساد مسدود نشود بسمت مال اندوزی سوق پیدا کرده و کم کم از تمرکز بر کار محوله که پیش درآمد پیشرفت کشور است دور شده و خسارات جبران ناپذیری را به سیستم تحمیل خواهد کرد. 
