سرویس اقتصادی جوان آنلاین: به گزارش مهر، تقاضای گازی ترکیه بین سالهای ۲۰۱۹- ۲۰۱۸- ۲۰۱۷ میلادی به ترتیب ۶/ ۵۱، ۲/ ۴۷ و ۲/ ۴۳ میلیارد مترمکعب در سال بوده که روند کاهشی آن مشهود است. با وجود هشدار کارشناسان مختلف به تصمیمگیران حوزه دیپلماسی گازی کشور به ویژه در چند سال گذشته، به نظر میرسد همچنان توجه خاصی به موضوع بازارسازی و ایمنسازی بازارهای گازی کشور نمیشود.
به باور بسیاری از کارشناسان، به دلیل تحولات ساختاری بازار جهانی و منطقهای گاز، فرصتهای صادرات ایران به صورت «بازگشتناپذیری» در حال تهدید است، به همین دلیل ضروری است که علاوه بر «تثبیت جایگاه گازی ایران» در بازارهای کنونی، به کسب سهم حداکثری در بازارهای در دسترس از طریق خط لوله اقدام شود.
از سویی دیگر برخی دیگر معتقدند ایران باید در حوزه صادرات الانجی فعال شود، اما به این موضوع توجه نمیشود که بازار جهانی الانجی تا آینده میانمدت (۱۰- ۵ سال) به دلیل عدم دسترسی به فناوری مایعسازی گاز در دسترس ایران نخواهد بود و لازم است که تمرکز اولویتگذاری فعلی صادرات گازی کشور بر صادرات گاز از طریق خط لوله قرار گیرد.
طبق نظر متخصصان حوزه دیپلماسی گاز، استدلال وزیر نفت ایران کاملاً با واقعیات در تضاد است، زیرا افزایش عرضه داخلی ۳۵- ۳۰میلیون مترمکعب در روز گاز ترکیه در شرایطی که تا سال۲۰۲۵میلادی روند رشد تقاضای گازی ترکیه چندان چشمگیر نیست (در حد ۵- ۳ Bcm) به معنی افزایش قدرت چانهزنی ترکیه در قراردادهای واردات گازی خود از عرضهکنندگان فعلی نظیر ایران، آذربایجان و روسیه است.
با توجه به سیاستهای تثبیت حضور گازی در بازار ترکیه از سوی روسیه و آذربایجان و حتی برنامههای مصوب افزایش صادرات گازی خود به ترکیه از طریق خطوط لوله ترکیش استریم (گاز روسیه) و پروژه شاهدنیز- ۲ (گاز آذربایجان)، افزایش ۳۵- ۳۰میلیون مترمکعب تولید داخلی گاز ترکیه، بیش از حجم گاز وارداتی از ایران بوده که هیچ استراتژی مناسبی برای تثبیت و افزایش حضور در بازار گاز ترکیه ندارد.
متأسفانه وزیر نفت در موضعگیری خود توجه نکرد که ترکیه احتمالاً به گاز ایران نه دیگر برای تأمین تقاضای داخلی خود بلکه برای تأمین برنامههای صادرات گازی خود توجه خواهد کرد و شرط و شروطی برای تمدید قرارداد گازی خود در سال ۲۰۲۶میلادی دارد.
بر اساس این گزارش، فرافکنی ضعفهای ناشی عدم پیشبرد طرحهای صادرات خط لولهای گازی کشور در «فرصتهای طلایی گذشته» (نظیر دوساله بعد از برجام تا قبل از خروج ترامپ از برجام) به «عدم تمایل دیگران به همکاری گازی با ایران» در شرایطی است که پیگیری طرحهای غیرراهبردی نظیر FLNG ۵۰۰هزار تنی در دورهای مورد تأکید زنگنه در وزارت نفت بوده است.