در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی هستیم، جریانات مختلف در تکاپوی چینش و فعل و انفعالات سیاسی هستند.
گاها در این موارد شاهد تحرکات سیاسی در مقابله یا تضعیف جریان مقابل هم هستیم، اما فرض ما در جریان عرق ملی و انقلابی است که باید ضمن حفظ جنب و جوش رایج هر انتخابات، بسترسازی مناسب برای برگزاری انتخاباتی که مردم در آن بتوانند در زمینی آرام و بدون هیاهو و التهابات ناموزون سیاسی رای بدهند، فراهم شود و این نمی‌شود جز با همدلی و مشارکت همه جریان‌های فعال سیاسی و اجتماعی کشور.
در ماه‌های اخیر در کشور و روزهای اخیر بحثی اجتماعی چند و چون یک بحث اجتماعی را گاها تا مرز امنیتی پیش برده است.
این روزها بحث حذف عنوان شهید از سر در بانک، ورزشگاه،کوچه و خیابان از رسانه‌ها و فضای مجازی تا نماز جمعه هم کشیده شد.در فضای عمومی کشور هم اخیرا چالشی درونی در بین بعضی گاها خودنیک‌پندارها به راه افتاده است.
در نهایت فقط به این نکته بسنده می‌کنم که نام شهدا زینت کوی و برزن دنیای مادی ما هستند، اما فقط چند سوال از فعالان، خوداجتهادیون، مجازیان، رسانیون، خود انقلاب پندارها، سنگ در چاه‌اندازها و خودعمارپندارها دارم...
۱_ تاکی باید لاف خود زنیم ....
۲_ تا انتخابات بیش از ۲۰هفته داریم و قرار است هر هفته با یک موضوع ما را سرگرم کنند،چکار باید کرد؟
۳_ واقعا در کارهایمان باید به فکر پیوست فرهنگی باشیم یا باز فی‌المعطلی؟
۴_ چرا الان!؟ در آستانه هفته دفاع مقدس، چرا تهران چرا شیراز و چرا تبریز؟
۵_چه کسانی تلاش می‌کنند هر چند یک‌بار خلاف جریان آب شنا شود؟
۶_سلبریتی‌ها پیاده‌نظام هستند؟ کدام سو؟ چه کسی حرف خود را از زبان آنها می‌زنند؟
۷_شهرداری تبریز این مسائل را جدی گرفته است؟ یا تلاش می‌کند از زیر فشار این حرف و حدیث‌ها رها شود؟
بالاخره در فاصله زمانی عاشورا تا اربعین هستیم، ایام دفاع مقدس و در آستانه انتخابات مجلس انقلابی که سرچشمه‌اش عاشوراست.
آگاه باشیم...
نگارنده: روح الله دهقان‌نژاد
