آنچه آمريكا و تركيه پيگيري مي‌كنند

در كنار تحولات عراق و لبنان و فضاسازي رسانه‌اي غرب با ادعاي مقابله با داعش، منطقه كوباني سوريه در حالي همچنان صحنه مقاومت مردمي در برابر گروه‌هاي تروريستي است كه منابع خبري از آمادگي بارزاني رئيس اقليم كردستان عراق براي اعزام نيرو به اين منطقه خبر دادند. تركيه نيز پس از مدت‌ها مخالفت با اين طرح موافقت و آمريكا نيز از آن حمايت كرد. هر چند كه بارزاني ادعا دارد كه به دنبال كمك به كوباني است اما مسائلي مانند مخالفت تركيه با حضور پ.ك.ك در كوباني، راي نمايندگان كرد عراق مبني بر پذيرش خودگرداني مناطق كرد سوريه، روابط نزديك بارزاني و اردوغان رئيس جمهور تركيه، حقايقي ديگر را آشكار مي سازد بويژه اينكه آمريكا از اين حضور اعلام رضايت كرده است.

ورود كردهاي عراق به كوباني در حالي كه كردهاي پ.ك.ك محدود شده‌اند چهار پيامد دارد بويژه اينكه روابط تركيه و بارزاني خوب است. ايجاد منطقه حائل با حضور كردهاي بارزاني، منطقه پرواز ممنوع به بهانه حمايت از كردها در عمليات كوباني،( سلاح هاي وارد شده به كوباني براي تيم بارزاني بوده است نه براي مردم كوباني ) سوم آموزش نيروهاي به اصطلاح ميانه رو توسط بارزاني كه به دليل خدماتش به تركيه و غرب ميانه رو اصيل قلمداد مي شود و چهارم استفاده از حضور كردهاي بارزاني در كوباني براي آغاز عمليات پيش روي دسته جمعي به سمت دمشق در حالي كه همه چيز به نام كردهاي كوباني نوشته مي شود حال آنكه به دليل جنگ فرسايشي آنها هيچ تواني ندارند و اين تيم بارزاني است كه امور را در دست گرفته در حالي كه با ادعاي ناجي بودن سياست‌هاي تركيه و آمريكا را به كردهاي سوريه تحميل نموده ، همانا قرار گرفتن در برابر نظام سوريه است. گزارش‌هاي منتشره مبني بر اعزام 2 هزار نيروي آموزش ديده از سوي اقليم كردستان عراق به كوباني كه به نوعي مي تواند همان نيروهاي ميانه رويي باشند كه آموزش آنها در تركيه مطرح شده بود كه پيشگام طرح سرنگوني نظام سوريه مي‌شوند. آمريكا كه نتوانسته از طريق داعش طرح خود را در كوباني اجرايي سازد اكنون سعي دارد تا با تحريك قدرت طلبي بارزاني با وعده تضعيف كردهاي سوريه و تركيه و قدرت مطلق بودن از آن براي تحقق اهداف خود در سوريه بهره گيرد. به عبارتي مي‌توان گفت كه بارزاني خواسته يا ناخواسته در بازي آمريكايي- تركيه‌اي قرار گرفته است هر چند كه در ظاهر ادعاي حمايت از مردم كوباني مطرح مي شود. در اين چارچوب مشاهده مي‌شود كه اردوغان رئيس جمهور تركيه چراغ سبزهاي بسياري به سران اقليم كردستان عراق نشان داده است. حمله هوايي چندي پيش ارتش تركيه به مواضع پ.ك.ك.، تاكيد اردوغان بر بستن دفاتر پ.ك.ك در آنكارا، تشديد مقابله نيروهاي امنيتي تركيه با مخالفان و معترضان به كم كاري آنكارا در قبال كوباني كه در اصل همان سركوب كردهاي تركيه است، تدوين قوانين و طرح‌هاي جديد در قالب مبارزه با تروريسم بر اساس اصل مقابله با گروه‌هاي كردي و... از جمله اين رفتارها است.

رفتارهاي سران تركيه نشان مي‌دهد كه آنها تلاش دارند تا شرايط را به سمتي سوق دهند كه كردستان عراق و شخص بارزاني براي رسيدن به جايگاه برتر در منطقه در بازي ضد سوري تركيه ايفاي نقش نمايند.

به عبارتي ديگر تركيه كه نتوانست از داعش براي رسيدن به مقاصد خود در كوباني بهره گيرد اكنون با ادعاهاي بشر دوستانه و تغيير سياستهاي گذشته سعي از حس قدرت طلبي سران اقليم كردستان عراق براي نيل به مقصود بهره برداري نمايد. اين سناريو مطرح است كه پس از حضور نيروهاي بارزاني در كوباني و تسلط بر اوضاع، اين منطقه به عنوان منطقه حائل در اختيار به اصطلاح ميانه روها قرار گيرد تا زمينه ساز روياي تركيه و‌آمريكا براي سرنگون سازي نظام سوريه باشد. با اين شرايط است كه مي‌توان گفت تركيه به رغم ادعاهاي مطرح شده تقابل چنداني ندارند و عملا تركيه در ائتلاف آمريكايي حضور دارد در حالي كه همزمان تلاش دارد تا اهداف خود را در سوريه و منطقه پيگيري نمايد.

روياهايي كه سه سال و نيم براي آنها هزينه‌هاي بسياري پرداخته و شكست‌هاي سنگيني را متحمل شده و حال به دنبال جبران و حتي افزايش دستاوردهايش در منطقه است در حالي كه همزمان از كردهاي عراق براي رسيدن به منافع خود بهره برداري مي‌كند.

اين رويكرد در نهايت كردهاي عراق و شخص بارزاني را نيز قرباني خواهد ساخت چرا كه آمريكا و تركيه نشان داده‌اند صرفا به دنبال منافع خود است و در اين راه حتي متحدان خود را نيز قرباني مي‌كند كه نمونه آن سرنوشت قطر پس از خدمات گسترده به آمريكاست.